Dla uznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego za nienależnie pobrane zgodnie z art. 2 pkt 7 lit. c ustawy o pomocy osobom uprawnionym nie ma znaczenia świadomość osoby pobierającej świadczenie co do okoliczności uzasadniających odmowę prawa do świadczenia; istotne jest wyeliminowanie decyzji przyznającej świadczenie.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeśli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, a jej współmałżonek nie posiada orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności. W kontekście przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, obowiązek alimentacyjny małżonków ma pierwszeństwo przed obowiązkami krewnych.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, warunkiem uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego jest rezygnacja z dotychczas przyznanego specjalnego zasiłku opiekuńczego, co wyklucza możliwość jednoczesnego pobierania obu świadczeń.

Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego nie może być uzależnione od możliwości współpracy innych członków rodziny w zakresie opieki nad niepełnosprawną osobą, jeśli skarżący wykazuje bezpośredni związek między rezygnacją z zatrudnienia a pełnieniem opieki.

Naruszenie dóbr osobistych osoby prawnej może wystąpić bez bezpośredniego wskazania jej w krytycznej wypowiedzi, o ile wypowiedź prowadzi do jej identyfikacji, a pojęcie przedsiębiorcy w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji obejmuje szeroki zakres podmiotów uczestniczących w działalności gospodarczej.

Preferencyjne zasady przeliczania okresów zatrudnienia na kolei przewidziane w art. 43 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych mają zastosowanie wyłącznie przy ustalaniu prawa do emerytury kolejowej i nie mogą być stosowane przy ustalaniu prawa do emerytury pomostowej.

Umorzenie zaległych składek na ubezpieczenia społeczne wymaga należytego wykazania przez ubiegającego się o to, że brak umorzenia zagrażałby zaspokojeniu niezbędnych potrzeb życiowych, co należy do obowiązków dowodowych strony.

Trudna sytuacja materialna osoby uprawnionej do świadczeń rodzinnych nie jest sama w sobie wystarczającą przesłanką do umorzenia nienależnie pobranych świadczeń; konieczne jest wykazanie 'szczególnie uzasadnionych okoliczności', które czynią sytuację życiową takiej osoby wyjątkową w kontekście innych uprawnionych do podobnych świadczeń.

Bezczynność organu administracji publicznej, skutkująca nieuzasadnioną i przedłużającą się przewlekłością postępowania, może być kwalifikowana jako rażące naruszenie prawa, co uzasadnia przyznanie stronie rekompensaty finansowej nawet bez wniosku strony. Sąd administracyjny jest władny zasądzić taką kwotę, kierując się uznaniem sędziowskim i biorąc pod uwagę indywidualne okoliczności sprawy.

Dla przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku zgodnie z art. 83 ustawy emerytalnej, muszą być spełnione łącznie trzy przesłanki: istnienie szczególnych okoliczności uniemożliwiających spełnienie wymogów dla trybu zwykłego, całkowita niezdolność do pracy lub wiek niepozwalający na podjęcie pracy oraz brak niezbędnych środków utrzymania. Niespełnienie którejkolwiek z tych przesłanek wyklucza możliwość

Przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku wymaga spełnienia przesłanki całkowitej niezdolności do pracy, potwierdzonej orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS; niezdolność jedynie częściowa wyklucza przyznanie takiego świadczenia. Teza od Redakcji

Organ administracyjny, przyznając zwrot kosztów świadczeń medycznych poniesionych za granicą, powinien rzetelnie zbadać stan faktyczny i spełnienie warunków uznania świadczeń za gwarantowane, z uwzględnieniem całości materiału dowodowego, zgodnie z art. 42b ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Służba w formacjach wskazanych w art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, pełniona w okresie stalinizmu, kwalifikuje się jako służba na rzecz totalitarnego państwa, co uzasadnia obniżenie policyjnej renty rodzinnej zgodnie z przepisami art. 15c i art. 24a tej ustawy.

Obowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego wymaga nie tylko ustalenia braku prawa do świadczenia, lecz także wykazania złej wiary po stronie świadczeniobiorcy, co nie może być domniemane wyłącznie na podstawie wcześniejszych orzeczeń dotyczących pozorności tytułu do ubezpieczeń.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego kluczowe jest, czy zakres i charakter osobistej opieki sprawowanej nad niepełnosprawnym członkiem rodziny uniemożliwiają podjęcie lub kontynuowanie zatrudnienia, zgodnie z wymogami art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych.