Decyzja o odmowie umorzenia składek na ubezpieczenie społeczne jest zasadna, jeżeli skarżący posiada dochody oraz majątek umożliwiające spłatę należności, nawet w trudnej sytuacji finansowej, a umorzenie należności byłoby przedwczesne bez wystąpienia przesłanek całkowitej nieściągalności.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia istotne jest faktyczne zaprzestanie wykonywania pracy i ustanie stosunku zatrudnienia, a nie samo zawieszenie wykonywania pracy, jak ma to miejsce w przypadku urlopu wychowawczego.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest wykazanie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, gdzie sprawowanie opieki jest przyczyną, a jednocześnie przeszkodą w podejmowaniu pracy zarobkowej.

Zwrot nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego, zgodnie z art. 30 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, jest wymagany tylko w przypadku, gdy osoba pobierająca świadczenie działała w złej wierze, a organ właściwie poinformował ją o warunkach utraty prawa do świadczeń i konsekwencjach niewywiązywania się z obowiązku zgłaszania stosownych zmian.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie jest uzależnione od obecności innych osób zobowiązanych do obowiązku alimentacyjnego względem osoby niepełnosprawnej; istotne jest osobiste sprawowanie opieki i rezygnacja z zatrudnienia wnioskodawcy, niezależnie od możliwości wsparcia przez inne osoby zobowiązane.

Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane najwcześniej od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, a rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną jest koniecznym warunkiem jego przyznania.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie jest wymagana czasowa korelacja między rezygnacją z zatrudnienia a wystąpieniem niepełnosprawności, wystarcza ustalenie, że brak zatrudnienia wynika wyłącznie z konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. Obowiązek alimentacyjny pozostałych członków rodziny nie wpływa na prawo wnioskodawcy do świadczenia.

Pełnienie służby w jednostkach wymienionych w art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy samoistnie kwalifikuje daną osobę jako funkcjonariusza służącego na rzecz totalitarnego państwa, skutkując obniżeniem świadczeń emerytalno-rentowych, bez konieczności wykazania indywidualnych działań naruszających prawa człowieka.

Ustalenie podlegania przez polskiego pracownika objętego dotychczas zaświadczeniem A1, ubezpieczeniu społecznemu w innym kraju może być dokonane tylko przez właściwą instytucję ubezpieczeniową tego kraju, zgodnie z przepisami tytułu II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, a nie – przez Zakład

Obniżenie policyjnej renty rodzinnej na podstawie art. 24a ustawy zaopatrzeniowej, w sytuacji gdy zmarły funkcjonariusz nabył prawo do emerytury z tytułu służby w Milicji Obywatelskiej, a nie z tytułu służby na rzecz totalitarnego państwa, stanowi nieproporcjonalną ingerencję w prawa majątkowe beneficjenta renty i narusza konstytucyjne zasady ochrony praw nabytych oraz zaufania obywateli do państwa