Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na mocy art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga od osoby zobowiązanej do alimentacji w drugiej kolejności legitymowania się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności współmałżonka osoby wymagającej opieki.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne tylko wtedy, gdy zdecyduje się na rezygnację z renty, co jest zgodne z zasadą wyboru między świadczeniami przewidzianą w systemie zabezpieczenia społecznego.

Orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności nie jest samo w sobie wystarczającym dowodem na spełnienie wymogów przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w szczególności nie przesądza wyłącznie o konieczności rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez osobę sprawującą opiekę nad niepełnosprawnym. Decydujące znaczenie dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego ma rzeczywisty

Status osoby bezrobotnej zarejestrowanej w urzędzie pracy, niezależnie od prawa do zasiłku dla bezrobotnych, nie stanowi przeszkody do ubiegania się o świadczenie pielęgnacyjne, a data rozpoczęcia świadczenia pielęgnacyjnego powinna być ustalona na podstawie daty złożenia prawidłowo wypełnionego wniosku, w myśl zasady wyrażonej w art. 24 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Zasiłek pielęgnacyjny i dodatek pielęgnacyjny wykluczają się wzajemnie, a wiedza o tej okoliczności wykluczającej i obowiązek powiadomienia o każdej zmianie mającej wpływ na prawo do zasiłku jest istotna dla zachowania zasad prawidłowego pobierania świadczeń; nienależne świadczenia podlegają zwrotowi niezależnie od stanu świadomości osoby pobierającej świadczenie.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom innym niż współmałżonek osoby wymagającej opieki jest posiadanie przez współmałżonka tej osoby orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, przy czym regulacje w tym zakresie posiadają charakter autonomiczny i nie są sprzeczne z zasadami konstytucyjnymi.

W przypadku braku w decyzji, określającej warunki umorzenia należności składkowych i informacji o wysokości należności niepodlegających umorzeniu, organ rentowy ma obowiązek, na wniosek ubezpieczonego, udzielić pełnej i precyzyjnej informacji o tych należnościach w sposób umożliwiający ich spłatę, a naruszenie tego obowiązku może skutkować nieważnością decyzji o odmowie umorzenia należności.

Zakażenie wirusem SARS-CoV-2 u pracownika służby zdrowia, zatrudnionego w warunkach bezpośredniego ryzyka narażenia na kontakt z wirusem, może być uznane za chorobę zawodową, nawet jeżeli wykaz chorób zawodowych nie wymienia COVID-19 bezpośrednio, o ile warunki pracy przyczyniły się do ryzyka zakażenia.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga łącznego wystąpienia trzech przesłanek: istnienia obowiązku alimentacyjnego, rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu opieki, oraz legitymowania się przez podopiecznego orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z koniecznością stałej lub długotrwałej opieki. Brak

Przepisy ustawy obniżające wysokość emerytur za okres służby na rzecz totalitarnego państwa mogą być zgodne z Konstytucją RP jedynie gdy są proporcjonalne, adekwatne oraz nie naruszają zasady sprawiedliwości społecznej oraz równości obywateli przed prawem.

W przypadku żołnierzy, których emerytury obliczone zostały zgodnie z regulacjami określonymi w art. 15a i art. 18e ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych, nie dotyczy zasada niemożności kumulacji świadczeń – emerytury wojskowej oraz emerytury powszechnej, o ile dotyczy to żołnierzy powołanych do służby po 1 stycznia 1999 r. lub po 31 grudnia 2012 r.