Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego został uchylony. NSA uznał, że w interesie społecznym jest stabilność uzyskanych zezwoleń przedsiębiorców na rynku aptecznym, a wystąpienie organizacji społecznej nie uzasadnia wszczynania postępowań z urzędu bez przedstawienia konkretnego zagrożenia dla interesu społecznego.

Związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a pełnieniem opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny może uzasadniać przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli zakres i charakter opieki uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej, nawet w ograniczonym wymiarze czasu.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną nie wyklucza możliwości podjęcia jakiejkolwiek aktywności zarobkowej przez opiekuna.

Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane osobie, która faktycznie rezygnuje z zatrudnienia w celu stałej opieki nad osobą niepełnosprawną, niezależnie od obowiązków alimentacyjnych pozostałych członków rodziny.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego wyklucza równoczesne pobieranie renty. Tylko zawieszenie jej wypłaty pozwala na przyznanie świadczenia opiekuńczego.

W przypadku zbiegu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i prawa do świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest zawieszenie wypłaty renty w celu uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego.

Umowa cywilnoprawna bez określonego rezultatu należy kwalifikować jako umowę o świadczenie usług, podlegającą przepisom o zleceniu, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

W sytuacji, gdy osoba opiekująca się niepełnosprawnym członkiem rodziny spełnia przesłanki faktycznego sprawowania opieki oraz rezygnacji z zatrudnienia, posiadanie rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji nie stanowi przeszkody do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osoby pobierającej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy zależy od zawieszenia tego prawa, co eliminuje negatywną przesłankę z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r., wykluczającą jego uzyskanie.

Świadczenie pielęgnacyjne na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych przysługuje jedynie w przypadkach, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną faktycznie wyklucza możliwość podjęcia jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Dokonując oceny indywidualnej sytuacji opiekuna, należy uwzględniać rzeczywisty brak możliwości zatrudnienia związany z intensywnością sprawowanej opieki.

Warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie zobowiązanej do alimentacji, gdy niepełnosprawny pozostaje w związku małżeńskim, jest legitymowanie się przez małżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, uprawniony może otrzymać wyłącznie jedno świadczenie, co wyklucza równoczesne przyznanie obu świadczeń na ten sam okres (art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r.).

Osobie uprawnionej do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie przysługuje jednoczesne prawo do świadczenia pielęgnacyjnego. Wymaga się wyboru jednego ze świadczeń poprzez zawieszenie wypłaty renty, aby uzyskać świadczenie pielęgnacyjne.

Przyznanie sumy pieniężnej w postępowaniu o przewlekłość może być zasądzone bez potrzeby wykazywania uszczerbku, kierując się krzywdą moralną skarżącego; kwota ta powinna być adekwatna do skali przewlekłości.

Dla przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku z art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z FUS konieczne jest spełnienie kumulatywne przesłanek, w tym braku niezbędnych środków do życia. Świadczenie przyznawane w drodze wyjątku nie jest świadczeniem socjalnym.

Wniosek o przyznanie zwolnienia z opłacania składek na ubezpieczenia społeczne wymaga od wnioskodawcy wykazania, że spełnia warunki przepisane w przepisach prawa na dzień przekazany w rozporządzeniu COVID-19, w tym prowadzenie działalności o odpowiednim kodzie PKD. Nieprzedstawienie stosownych dowodów obciąża wnioskodawcę i skutkuje oddaleniem wniosku.

Świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane wstecznie, jeżeli w okresie tym istnieje konkurencyjne świadczenie. Zrezygnowanie z jednego świadczenia stanowi warunek przyznania innego świadczenia, co spełnia formalna eliminacja wcześniejszej decyzji.

Świadczenie pielęgnacyjne może zostać przyznane wyłącznie od dnia, w którym nie przysługuje już świadczenie kolidujące, zgodnie z zasadą jednego wybranego przez uprawnionego świadczenia w przypadku zbiegu uprawnień. Sąd kasacyjny potwierdza, że złożenie wniosku o świadczenie pielęgnacyjne nie wpływa na datę ustania zasiłku dla opiekuna.

NSA orzeka, że bezczynność organu administracyjnego w zakresie decyzji w sprawie nadpłaty opłat abonamentowych nie występuje, jeśli zwrot stanowi czynność materialno-techniczną, niewymagającą wydania decyzji.

Minister Zdrowia nie może warunkować zgody na kontynuację specjalizacji bez wyraźnej podstawy prawnej, a decyzje o zakresie brakujących elementów szkolenia muszą być oparte na pełnej weryfikacji stanu faktycznego.

Umowa nazwana przez strony "umową o dzieło", której przedmiotem są powtarzalne, proste czynności fizyczne wykonywane według instrukcji zamawiającego z wykorzystaniem dostarczonych przez niego materiałów, prowadzące do wytworzenia dużej liczby identycznych przedmiotów nieposiadających samoistnej wartości rynkowej, stanowi w rzeczywistości umowę o świadczenie usług w rozumieniu art. 750 k.c. w związku

Artystyczne wykonanie utworów muzycznych może być przedmiotem umowy o dzieło, gdy rezultat został określony przez wskazanie konkretnych utworów oraz rangi wydarzenia wymagającego wyjątkowych kwalifikacji i kunsztu artystycznego, uzasadniających wybór wykonawcy. Silne zaakcentowanie podmiotowego charakteru wykonania przez starannie dobranego artystę o uznanym dorobku stanowi kryterium kwalifikacji umowy

Podmiot prowadzący działalność apteczną ponosi obiektywną odpowiedzialność administracyjną za naruszenie zakazu reklamy aptek, nawet jeśli nie jest świadomość umieszczenia reklamy w jej pobliżu, co uzasadnia nałożenie kary na podstawie art. 94a ust. 1 P.f.

Promocja portalu internetowego pośrednio reklamującego apteki sieci jest sprzeczna z art. 94a ust. 1 P.f., a rozdzielenie spraw dla różnych województw prawidłowe; SEA utrzymał karę za każdą lokalizację.