Terytorialna służba wojskowa, z racji swojego charakteru, nie stanowi zatrudnienia ani innej pracy zarobkowej, co umożliwia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobie ją pełniącej.

Umorzenie należności alimentacyjnych w ramach uznania administracyjnego wymaga szczególnych okoliczności; jego odmowa, przy spełnieniu odpowiednich przesłanek proceduralnych i meritum, jest zgodna z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w postępowaniu dotyczącym umorzenia postępowania administracyjnego, sąd kontroluje wyłącznie legalność decyzji o umorzeniu, a nie prawidłowość podstawy prawnej zawieszenia postępowania.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, organ winien umożliwić wybór świadczenia, przyznając je od momentu ustania wcześniejszej decyzji. Zatem, skarżącej przysługuje świadczenie pielęgnacyjne od wygaśnięcia decyzji przyznającej zasiłek opiekuńczy.

Przepis art. 17 ust. 1 u.ś.r. nie uzależnia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od możliwości pełnienia opieki przez innych równolegle zobowiązanych alimentacyjnie członków rodziny. Organy nie mogą wprowadzać warunków poza określonymi w ustawie.

Jeżeli przepisy prawa farmaceutycznego nie precyzują jednoznacznie pojęcia lokalu w kontekście placówki obrotu pozaaptecznego, to jego wykładnia nie może prowadzić do bezwzględnego wykluczenia prowadzenia takiej działalności w formie sklepu mobilnego.

Umowa o dzieło, która nie obejmuje indywidualnego i materialnego rezultatu, lecz ma charakter powtarzalnych czynności dydaktycznych, stanowi umowę o świadczenie usług, podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Zamiar stron nie może zmienić kwalifikacji prawnej umowy, gdy jej treść nie spełnia wymogów umowy o dzieło.

Umowy o świadczenie usług, choć nazywane umowami o dzieło, podlegają przepisom umowy zlecenia, co powoduje objęcie ich obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego ex lege.

Osobie, wobec której nie ciąży obowiązek alimentacyjny względem wymagającej opieki, nie przysługuje świadczenie pielęgnacyjne na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. E. B. nie jest uprawniona do świadczenia względem swojej ciotki Z. B.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że spółka naruszyła obowiązki informacyjne wynikające z art. 96aa u.p.f., co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej przez NFZ, a nałożenie tej kary było proporcjonalne do stopnia naruszenia i miało na celu zapewnienie ochrony zdrowia poprzez umożliwienie kontroli realizacji recept.

Nieprzestrzeganie zasad prawidłowego obrotu lekami przez aptekę ogólnodostępną, jak również realizacja zapotrzebowań naruszających ustawowe wykazy, skutkuje utratą rękojmi jej prowadzenia i uprawnia organy do cofnięcia zezwolenia na jej prowadzenie.

Po ustaleniu przez wojewodę zastosowania przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, organ administracyjny zobowiązany jest uchylić świadczenie wychowawcze, nie badając ponownie przesłanek z art. 16 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

NSA uznał, że L. B. spełnia przesłanki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując na związek rezygnacji z zatrudnienia z opieką nad matką, oraz że obowiązek alimentacyjny rodzeństwa nie wyklucza prawa skarżącej do świadczenia.

Odmawiając świadczenia pielęgnacyjnego, organy muszą rzetelnie ustalić, czy rezygnacja z zatrudnienia jest bezpośrednio związana z opieką nad osobą niepełnosprawną."

W sprawie dotyczącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, obecność innych członków rodziny zobowiązanych do alimentacji nie jest negatywną przesłanką do odmowy świadczenia opiekunowi, który sprawuje rzeczywistą opiekę uniemożliwiającą podjęcie zatrudnienia. (NSA, wyrok z dnia 28 marca 2025 r., sygn. akt I OSK 1135/23)

Podanie informacji o lokalizacji apteki nie stanowi reklamy w rozumieniu art. 94a ust. 1 u.p.f., jeżeli ogranicza się do danych o jej lokalizacji i godzinach otwarcia; samo umieszczenie tych treści na wielkogabarytowych nośnikach nie może być uznane za niedozwoloną reklamę apteki bez elementu perswazji.

Zasada prawidłowości ustalania stanu faktycznego determinuje prawidłowe stosowanie norm prawa materialnego. Skarga kasacyjna, opierająca się na zarzucie błędnej subsumcji, nie może podważać ustaleń faktycznych uznanych przez sąd I instancji, jeśli te nie zostały skutecznie zakwestionowane.

Umowa o świadczenie wykładów na uczelni, z charakteru swego polegająca na starannym działaniu dydaktycznym, nie stanowi umowy o dzieło w myśl art. 627 k.c., lecz jest umową zlecenia, co implikuje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa o wykonanie cyklu wykładów stanowiąca przedmiot rozpatrywanej sprawy nie spełniała przesłanek umowy o dzieło; należy ją zakwalifikować jako umowę o świadczenie usług, co uzasadnia podleganie ubezpieczeniu zdrowotnemu zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Reklama aptek oraz ich działalności, realizowana poprzez publikację materiałów promocyjnych i eksponowanie banerów, stanowi naruszenie art. 94a ust. 1 Prawa farmaceutycznego, uzasadniające nałożenie kary administracyjnej do 50 000 zł. Wyrok WSA oddalający skargę utrzymuje w mocy decyzję o nałożeniu sankcji wobec skarżącej.

Skarżącej przysługuje świadczenie pielęgnacyjne dopiero od 1 lipca 2023 r., albowiem do tego momentu miała przyznany specjalny zasiłek opiekuńczy, co wykluczało możliwość równoczesnego korzystania z obu świadczeń.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wtedy, gdy istnieje rzeczywista konieczność sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny uniemożliwiająca podjęcie pracy, niezależnie od obecności innych potencjalnych opiekunów.

Umowy o świadczenie wykładów i zajęć edukacyjnych, które obejmują przygotowanie i dostarczanie materiałów dydaktycznych, kwalifikowane są jako umowy o świadczenie usług, wykluczając zastosowanie art. 627 Kodeksu cywilnego dotyczącego umowy o dzieło.

W przypadku stwierdzenia naruszenia proceduralnego skutkującego pozbawieniem strony możliwości obrony swych praw, sąd powinien uchylić zaskarżony wyrok i ponownie rozpoznać sprawę, zgodnie z zasadami rzetelnego procesu sądowego.