Umowy dotyczące prowadzenia zajęć dydaktycznych na uczelni, charakteryzujące się powtarzalnością czynności i brakiem indywidualnych cech dzieła, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące zlecenia. Wykonywanie takich umów podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego kluczowe jest, aby rezygnacja z zatrudnienia lub niepodejmowanie go było bezpośrednio związane z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, niezależnie od wcześniejszej aktywności zawodowej osoby ubiegającej się o to świadczenie.

Umowa o świadczenie usług, polegająca na wykonywaniu powtarzalnych czynności dydaktycznych, nawet jeśli obejmuje elementy tworzenia materiałów dydaktycznych, nie może być uznana za umowę o dzieło, przez co wykonujący obowiązki na podstawie takiej umowy podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków

Wykonywanie pracy dydaktycznej na podstawie umowy o świadczenie usług na uczelni wyższej podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach, gdyż umowy te są umowami starannego działania, a nie umowami o dzieło.

Umowa, której przedmiotem jest opracowanie układu choreograficznego oraz jego artystyczne wykonanie, jest umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, a nie umową o dzieło.

W postępowaniu dotyczącym przyznania świadczenia w drodze wyjątku nie ma możliwości weryfikacji treści orzeczenia lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej ZUS, a decyzja organu powinna być oparta na treści tego orzeczenia.

Umowa o świadczenie usług, polegająca na cyklicznym wykonywaniu zadań dydaktycznych bez tworzenia unikalnego i weryfikowalnego rezultatu, podlega przepisom dotyczącym umowy zlecenia, na podstawie których istnieje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa o świadczenie usług, z której rezultatem nie jest jednorazowe i weryfikowalne dzieło, a której celem jest przekazywanie wiedzy i realizacja programu nauczania, nie jest umową o dzieło, lecz umową zlecenia. W takich przypadkach, wynagrodzenie za powtarzalne czynności dydaktyczne podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa o świadczenie usług, której przedmiotem jest opracowanie układu choreograficznego i jego artystyczne wykonanie, nie spełnia kryteriów umowy o dzieło, ponieważ istota i cel takiej umowy wyrażają się w starannym działaniu, a nie w osiągnięciu konkretnego, indywidualnego rezultatu w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Umowa, której przedmiotem jest opracowanie układu choreograficznego i jego artystyczne wykonanie dla celów ćwiczeń fitness, należy kwalifikować jako umowę o świadczenie usług, a nie jako umowę o dzieło. W związku z tym, wykonawca podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, zgodnie z art. 17 ust. 1 i 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych, jest legitymowanie się przez rodziców osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Prawo do świadczeń rodzinnych ustala się od miesiąca, w którym wpłynął kompletny i prawidłowo wypełniony wniosek.

Lekarz, ujawniając informacje o leczeniu pacjenta rzecznikowi praw pacjenta lub dyrektorowi szpitala w kontekście skarg pacjenta, musi ograniczyć zakres tych informacji do niezbędnego minimum wymaganego do rzetelnego rozpatrzenia skarg, co wynika z art. 40 ust. 2 pkt 6 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Organ administracyjny ma obowiązek dokonać ustalenia rzeczywistego zakresu prowadzonej działalności gospodarczej nie tylko na podstawie danych zawartych w rejestrze REGON, ale również uwzględniając inne dowody przedstawione przez stronę, w sytuacji gdy zachodzą wątpliwości co do stanu faktycznego odzwierciedlonego w rejestrze.

Obowiązek zwrotu świadczeń nienależnie pobranych wynikający z art. 30 ust. 2 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie wymaga ustalenia winy, świadomości nienależności pobieranego świadczenia ani przyczynienia się do wydania decyzji przyznającej nienależne świadczenie. W przypadku przyznawania wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu należy stosować stawki przewidziane dla pełnomocników z wyboru.

Sąd administracyjny nie jest uprawniony do badania zgodności z prawem decyzji o przeniesieniu odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu nieopłaconych składek, a przedawnienie tych zobowiązań należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja została wydana.