W sytuacji, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobie zobowiązanej alimentacyjnie innej niż małżonek, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, wymaga, by współmałżonek osoby wymagającej opieki legitymował się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W sytuacji, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, a jej współmałżonek nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje innym osobom, nawet jeśli te osoby faktycznie sprawują opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, rezygnując z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Interpretacja art. 17 ust. 5 pkt

Organ rentowy jest uprawniony do weryfikacji zadeklarowanej przez przedsiębiorcę podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zwłaszcza gdy istnieje podejrzenie, że przedsiębiorca celowo zawyżył tę podstawę w celu uzyskania wyższych świadczeń, co jest sprzeczne z zasadą solidaryzmu w systemie ubezpieczeń społecznych.

Organ rentowy jest uprawniony do weryfikacji i kwestionowania wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zadeklarowanej przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą, jeżeli wysokość ta znacząco przekracza osiągane przychody, szczególnie w początkowym okresie prowadzenia działalności.

O kwalifikacji świadczenia jako nienależnie pobranego decyduje świadomość ubezpieczonego.

Z przepisów nie wynika, aby warunkiem wliczenia pracy wykonywanej po ukończeniu 16 roku życia w gospodarstwie rodziców do pracowniczego stażu pracy było objęcie tego gospodarstwa w całości. Nie ma w ustawie żadnego uzasadnienia dla stwierdzenia, że z dużego gospodarstwa rolnego nie można wydzielić gospodarstw mniejszych, o ile tak wydzielona część stanowi bądź może stanowić zorganizowaną całość gospodarczą

Odpowiedzialność członka zarządu spółki kapitałowej za zaległości składkowe tej spółki powstałe przed 1 stycznia 2016 r. obejmuje tylko jego majątek osobisty, a nie majątek wspólny małżeński.

Korzystanie z urlopu wychowawczego nie stanowi rezygnacji z zatrudnienia w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, gdyż świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wyłącznie osobom, które rezygnują z wykonywania pracy na podstawie określonego stosunku prawnego, a nie tylko zaprzestają faktycznego wykonywania pracy.

Jeżeli pracownik w ramach swoich obowiązków stale i w pełnym wymiarze czasu pracy narażony był na działanie tych samych czynników, na które narażeni byli pracownicy innego działu, w ramach którego to działu takie same prace zaliczane są do pracy w szczególnych warunkach, to zróżnicowanie tych stanowisk pracy musiałoby być uznane za naruszające zasadę równości w zakresie uprawnień do ubezpieczenia społecznego

W świetle prawa, zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego oparte na umowie o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym wykonywaniem pracy w reżimie pracowniczym, nie stanowi ważnego tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi; sąd kasacyjny nie ma kompetencji do przewartościowania ustaleń faktycznych i dowodowych dokonanych przez sądy niższych instancji.

Złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej oświadczenie o zaprzestaniu prowadzenia gospodarstwa rolnego nie może być uznane za wiarygodne w przypadku, gdy z innych dowodów wynika, że osoba składająca to oświadczenie nadal pobiera dopłaty bezpośrednie z funduszy unijnych, co jest równoznaczne z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Przy rozpatrywaniu wniosku o umorzenie należności z tytułu kary pieniężnej organ podatkowy jest zobowiązany do dokładnego zbadania materiału dowodowego odnoszącego się do przesłanek ważnego interesu podatnika bądź interesu publicznego, jednak ostateczna decyzja o umorzeniu leży w granicach jego swobodnego uznania. Sytuacja materialna i osobista skarżącego, pomimo jej trudnego charakteru, nie zobowiązują

W przypadku naruszenia przez organ administracji publicznej obowiązku należytego informowania strony o jej obowiązkach i terminach ustawowych, zwłaszcza w kontekście skutków epidemii COVID-19, narusza to zasady praworządności i zobowiązuje do przywrócenia terminu do złożenia deklaracji w przypadku jego przekroczenia przez stronę.