Umowa o wygłoszenie wykładu, nawet jeśli przygotowanie i prowadzenie wykładu wymaga wiedzy i zdolności do jej przekazania, stanowi umowę o świadczenie usług, o ile wykład nie posiada cech utworu o charakterze niestandardowym i niepowtarzalnym, co wyklucza uznanie go za dzieło.

Jeśli stan faktyczny, który jest niezbędny do przyznania zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, nie jest jednoznacznie wykazany z powodu braku dostępnych dowodów wynikających z nadzwyczajnych okoliczności (jak pandemia COVID-19), wątpliwości co do stanu faktycznego są rozstrzygane na korzyść strony.

W postępowaniach dotyczących składek na ubezpieczenia społeczne osoby prowadzącej działalność gospodarczą, po jej śmierci postępowanie podlega umorzeniu, gdyż zobowiązania te mają charakter publicznoprawny i nie przechodzą na spadkobierców.

Pozorność umowy o pracę wyklucza uznanie takiego stosunku jako podstawę do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi, nawet jeśli formalne dokumenty wskazują na istnienie zatrudnienia.

Jeżeli organ administracyjny nie wyjaśni wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia stanu faktycznego i nie przeprowadzi pełnego postępowania dowodowego, wątpliwości te należy rozstrzygnąć na korzyść strony, szczególnie w kontekście przepisów związanych z ograniczeniami wynikającymi z pandemii COVID-19.

Przepisy ustawy zaopatrzeniowej obniżające emerytury i renty funkcjonariuszy bez weryfikacji wpływu służby na rzecz totalitarnego państwa na nabycie tych świadczeń są niezgodne z Konstytucją RP, w szczególności z zasadą proporcjonalności i równego traktowania.

W sytuacji, gdy strony dokonują wyboru formy współpracy poprzez zawarcie umowy zlecenia, która uwzględnia cechy kontraktu cywilnoprawnego, wyraźna wola stron i charakter świadczonych usług mogą uniemożliwić późniejsze przekwalifikowanie tej umowy na stosunek pracy, nawet w przypadku braku faktycznego wykonywania zleconych czynności.

Zasada wyzerowania lat służby na rzecz totalitarnego państwa według art. 15c ust. 1 pkt 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy jest zgodna z Konstytucją RP i nie narusza zasady ne bis in idem, ponieważ obniżenie świadczeń nie stanowi sankcji karnej, a kwalifikacja służby jako służby na rzecz totalitarnego państwa może być dokonana w oparciu o działalność instytucjonalną, niezależnie od

Stwierdzenie służby na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy musi uwzględniać zarówno indywidualne działania funkcjonariusza, jak i instytucjonalny charakter jednostki, a przy obniżaniu świadczeń funkcjonariuszy zasada ne bis in idem nie jest naruszona, gdyż przepisy te nie mają charakteru represyjnego.

W sytuacji, gdy pracownik wykonuje pracę w co najmniej dwóch państwach członkowskich UE, podlega on ustawodawstwu tego państwa, w którym znajduje się siedziba pracodawcy, nawet jeśli przeważająca część pracy jest wykonywana za granicą.

Mechanizm obniżania świadczeń emerytalno-rentowych osób pełniących służbę na rzecz totalitarnego państwa przez 'wyzerowanie' podstawy wymiaru i ich dalsze ograniczanie do poziomu przeciętnej emerytury narusza zasady proporcjonalności, równości i ochrony własności wynikające z Konstytucji RP, zwłaszcza wobec funkcjonariuszy, którzy pozytywnie przepracowali lata w wolnej Polsce.

Przepisy ograniczające wysokość emerytur byłych funkcjonariuszy służb mundurowych, którzy po 1990 roku pełnili służbę w demokratycznym państwie, do przeciętnej emerytury FUS, są niezgodne z konstytucyjnymi zasadami równości, ochrony praw nabytych oraz sprawiedliwości społecznej.

Wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu bez względu na to, czy prowadzi faktyczną działalność gospodarczą, a obowiązek ten wynika wyłącznie z posiadania określonego statusu prawnego.

Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że art. 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym, obniżający emerytury do poziomu przeciętnej emerytury ZUS, narusza konstytucyjne prawa byłych funkcjonariuszy, którzy służyli po 1989 r., a nie pełnili służby na rzecz totalitarnego państwa.

Ocena, czy funkcjonariusz pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa, wymaga rozważenia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a nie tylko formalnej przynależności do danej formacji. Przepisy ustawy o obniżeniu emerytury w związku z pełnieniem służby na rzecz systemu totalitarnego muszą być stosowane z uwzględnieniem konstytucyjnych standardów proporcjonalności i sprawiedliwości.

Aby zdarzenie mogło zostać zakwalifikowane jako wypadek przy pracy, nie jest konieczne, by przyczyna zewnętrzna była jedyną przyczyną zdarzenia; wystarczy, że przyczyniła się ona do powstania uszczerbku na zdrowiu.

Art. 15c ustawy zaopatrzeniowej, nakazujący obniżenie emerytur za służbę na rzecz totalitarnego państwa, musi uwzględniać wszystkie okoliczności sprawy, w tym indywidualne czynny funkcjonariusza, i może być oceniany w kontekście konstytucyjności, zwłaszcza w przypadku braku rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny.

Odmowa przyznania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych musi być oparta na wnikliwej i wszechstronnej ocenie materiału dowodowego, uwzględniającej wszystkie okoliczności życiowe i majątkowe skarżącego, a nie tylko na formalnym stwierdzeniu posiadania znacznych zasobów finansowych.

Domniemanie pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa na podstawie samego faktu zatrudnienia w jednostkach SB może być obalone, jednak sąd nie powinien stosować art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej z uwagi na jego niezgodność z Konstytucją RP.

Obniżenie wskaźnika podstawy wymiaru emerytury ze względu na służbę na rzecz totalitarnego państwa wymaga jasnego i precyzyjnego ustalenia, czy określona działalność była związana z naruszeniami praw obywatelskich, zaś postępowania sądowe w tej kwestii muszą zapewniać stronom możliwość pełnego przedstawienia dowodów i stanowisk na rozprawie jawnej.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, osoba uprawniona może otrzymać wyłącznie jedno ze świadczeń, a przyznanie nowego świadczenia jest możliwe dopiero po rezygnacji z wcześniej przyznanego świadczenia konkurencyjnego.