Do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest uwzględnienie orzeczenia o znacznej niepełnosprawności wymagającej stałej opieki, a zaniechanie zatrudnienia dla takiej opieki uzasadnia przyznanie świadczenia, jeśli potwierdzają to dowody.

Umowa o wykonanie badań ankietowych akt nie stanowi umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, co uzasadnia podleganie obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Sąd orzekł, iż do skutecznego zwolnienia z obowiązku opłacania składek przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą, konieczne jest spełnienie wymogu terminowego złożenia deklaracji rozliczeniowych za miesiąc objęty wnioskiem o zwolnienie (art. 31zq ust. 3 ustawy o COVID-19). Brak spełnienia tego warunku skutkuje odmową zwolnienia.

Osoba uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie może jednocześnie pobierać świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na konieczność wyboru jednego z tych świadczeń, co powinno zostać oparte na zawieszeniu prawa do renty, zgodnie z aktualną wykładnią art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Umowa o wykonanie ankietowych badań akt jest umową o świadczenie usług, a nie o dzieło, co skutkuje podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Sytuacja finansowa dłużnika alimentacyjnego, choć trudna, nie uzasadnia umorzenia odsetek ani rozłożenia spłaty zobowiązań na raty, jeśli brak ku temu obiektywnych przesłanek wyjątkowości, a działania dłużnika nie wykazują zmiany postawy wobec obowiązku alimentacyjnego.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie ma prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli nie zawiesi świadczenia rentowego. Interpretacja przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r., uwzględniając wyrok TK, wymaga działania w celu zawieszenia prawa do renty.

Niedochowanie terminu składania deklaracji rozliczeniowych uniemożliwia przyznanie zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne nawet przy spełnieniu innych warunków określonych w ustawie o COVID-19, co uprawnia organ do wydania decyzji odmownej.

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19 nie ma zastosowania retroaktywnego do terminów administracyjnych, które upłynęły przed 16 grudnia 2020 r., ponieważ przepisy nie przewidują wstecznego działania dla takiego zakresu czasowego.

Umowa o wykonanie badań ankietowych akt nie spełnia przesłanek umowy o dzieło, lecz ma charakter umowy o świadczenie usług, co skutkuje podleganiem wykonawcy obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach zdrowotnych.

Umowa o świadczenie usług, w tym umowa zlecenia, stanowi podstawę podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, jeżeli nie determinuje konkretnych indywidualnych rezultatów umożliwiających zastosowanie przepisów o rękojmi za wady fizyczne charakterystycznych dla umowy o dzieło.

Przesłanka przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest spełniona, gdy istnieje związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z pracy a koniecznością całodobowej opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. Ustalenia organów muszą uwzględniać rzeczywiste potrzeby opiekuńcze oraz specyficzne okoliczności danej sprawy. Nie można odmówić świadczenia na podstawie istnienia innych zobowiązanych osób.

Dla ustalenia uprawnienia do dodatku węglowego, deklaracja w CEEB nie jest determinująca; organy administracji są zobowiązane do weryfikacji rzeczywistego źródła ogrzewania i przeprowadzenia wyczerpującego postępowania wyjaśniającego w przypadku zgłoszonych wątpliwości. (NSA, sygn. akt , data wydania: 14 maja 2025 r.)

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż niezłożenie w terminie wymaganych dokumentów rozliczeniowych wyłącza prawo do zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, jak również że zarzuty dotyczące składu sądu nie mieszczą się w przepisach o nieważności postępowania.

Przepis art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19 nie obejmuje uchybień terminów zakończonych przed dniem 16 grudnia 2020 r. Zatem zastosowania do biegu takiego terminu nie ma regulacja wprowadzająca prawo retroaktywne, które nie może wpływać na skutki zakończenia biegu terminu przed wymienionym dniem.

Zakaz reklamy aptek oraz działalności aptecznej, wynikający z art. 94a ustawy Prawo farmaceutyczne, obejmuje wszelkie działania, które stanowią popularyzację apteki i mogą zachęcać do nabywania specyfików w kontekście ochrony zdrowia publicznego.

Osoba ubiegająca się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego musi pozostawać w stosunku prawnym obligującym do alimentacji względem podopiecznego; więź powinowactwa nie kreuje takiego obowiązku, co wyklucza synowę z kategorii osób uprawnionych według art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Świadczenie wychowawcze przysługuje rodzicowi tylko przy spełnieniu jednoczesnych przesłanek wspólnego zamieszkiwania dziecka i pozostawania go na utrzymaniu tego rodzica, bez względu na tymczasowy pobyt dziecka u innego rodzica. Decyzja ta dotyczy również sytuacji, gdy innego rodzaju opieka nie została ustalona prawomocnym orzeczeniem sądu.

Reklama produktu leczniczego, sugerująca skuteczność wobec COVID-19, narusza art. 53 ust. 1 i art. 56 pkt 2 Prawa farmaceutycznego, gdyż jest niezgodna z zatwierdzoną Charakterystyką Produktu Leczniczego i wprowadza konsumentów w błąd.

Dodatek elektryczny może zostać przyznany niezależnie od tego, czy wnioskodawca jest stroną umowy o dostawę energii elektrycznej, jeśli należy do gospodarstwa domowego, które faktycznie wykorzystuje energię zgodnie z celem ustawy.

Odwołując się do art. 61a § 1 k.p.a., Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA i oddala skargę, potwierdzając, że upływ terminu do złożenia wniosku o udzielenie świadczenia wychowawczego stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego.

Skarga kasacyjna dotycząca obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych jest niezasadna, a art. 76 ust. 2 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i rynku pracy nie budzi wątpliwości interpretacyjnych. Zobowiązanym do zwrotu jest osoba, która pobrała zasiłek za okres, za który przyznano jej inne świadczenie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że okoliczność istnienia poważnych zarzutów karnych wobec wnioskodawcy, związanych z działalnością farmaceutyczną, uzasadnia odmowę wydania zezwolenia na prowadzenie apteki z uwagi na brak rękojmi należytego prowadzenia.

Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie miał podstaw do odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego nabycie uprawnień do wykonywania zawodu pracownika socjalnego przez skarżącą, bowiem dyplom ukończenia studiów, który potwierdzał spełnienie wymagań formalnych, posiadał moc dokumentu urzędowego.