Sprzedaż produktów leczniczych do oddziału zagranicznego w Polsce kwalifikuje się jako zbycie poza terytorium RP, podlegające obowiązkowi zgłoszenia do GIF. Zaniedbanie tego obowiązku uzasadnia nałożenie administracyjnej kary pieniężnej, z uwagi na ochronę rynku krajowego przed deficytem takich produktów.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu posiadania przez wnioskodawcę rodzeństwa jest niesłuszna, gdyż ustawa nie przewiduje takich przesłanek negatywnych.

W postępowaniu o nienależnie pobranych świadczeniach rodzinnych wykroczenie poza zakres badania przy ustaleniu właściwości organu jest niedopuszczalne. Przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego determinują właściwy organ do rozstrzygania o świadczeniach.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego oraz specjalnego zasiłku opiekuńczego, przysługuje tylko jedno świadczenie, wybrane przez uprawnionego, przy czym wymagana jest rezygnacja z wcześniejszego, co eliminuje przeszkodę prawną.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że sprawy dotyczące uchylenia decyzji i nienależnego pobrania świadczenia rodzinnego to oddzielne kwestie. Organy były prawnie związane ostateczną decyzją Wojewody, co wykluczało ponowne badanie zastosowania koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego przez sąd I instancji. Skarga kasacyjna została uwzględniona.

ZUS, rozpatrując wnioski o zwolnienie z opłacania składek, nie może opierać się wyłącznie na danych z REGON. Winien przeprowadzić pełne postępowanie dowodowe weryfikując rzeczywisty zakres przeważającej działalności zgodnie z k.p.a.

Dopuszczalne jest przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, gdy zakres codziennej opieki nad niepełnosprawną osobą uniemożliwia pełnoetatowe zatrudnienie opiekuna z pominięciem innych możliwości opieki przez osoby związane obowiązkiem alimentacyjnym.

Postępowanie kasacyjne nie może skutkować merytorycznym rozpatrzeniem zarzutów, jeśli skarga kasacyjna opiera się na niewłaściwej podstawie prawnej oraz nie spełnia wymogów formalnych w zakresie wskazania odpowiednich przepisów.

Zwolnienie z obowiązku opłacania składek jest formą pomocy publicznej, której przyznanie wymaga spełnienia kryteriów unijnych. Trudna sytuacja finansowa spółki na podstawie unijnego rozporządzenia wyklucza przyznanie zwolnienia, co potwierdzono na podstawie przedłożonego stanu faktycznego.

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID nie ma zastosowania do terminów administracyjnych zakończonych przed jego wejściem w życie. NSA uchylił wyrok WSA, oddalając skargę.

Umowa dotycząca badań ankietowych jest umową o świadczenie usług, podlegającą przepisom o zleceniu, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wykonawcy.

Umowa o świadczenie usług, do której mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące zlecenia, obliguje płatnika do zgłoszenia wykonawcy do ubezpieczenia zdrowotnego, jeżeli nie ma indywidualnie oznaczonego rezultatu w ramach umowy o dzieło.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że osoba posiadająca prawo do świadczenia rentowego z częściowej niezdolności do pracy może nabyć świadczenie pielęgnacyjne jedynie po zawieszeniu prawa do renty, co eliminuje negatywną przesłankę do jego przyznania.

Rozpoznanie apelacji przez sąd drugiej instancji w składzie jednego sędziego na podstawie art. 3671 § 1-3 k.p.c. (obowiązującego od 28 września 2023 r.) nie stanowi naruszenia prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP) ani nieważności postępowania (art. 379 pkt 4 k.p.c.). Uchwała SN z 26 kwietnia 2023 r. (III PZP 6/22) dotycząca składu jednoosobowego z ustawy covidowej nie ma zastosowania do systemowej

Utrzymując w mocy orzeczenie WSA, Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że organ prawidłowo odmówił zwolnienia z obowiązku opłacania składek w związku z niezłożeniem stosownych deklaracji w wymaganym terminie ustawowym.

Skarżący nie dochował wymogu terminowego złożenia deklaracji rozliczeniowych, co uzasadniało odmowę zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Zaskarżona skarga kasacyjna była niezasadna z uwagi na braki formalne oraz brak związku podnoszonych zarzutów z orzeczeniem sądu pierwszej instancji.

Zwolnienie z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, na podstawie ustawy COVID, wymaga terminowego złożenia kompletnej dokumentacji rozliczeniowej, co organy administracyjne słusznie uwzględniają jako przesłankę materialną.

Do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest uwzględnienie orzeczenia o znacznej niepełnosprawności wymagającej stałej opieki, a zaniechanie zatrudnienia dla takiej opieki uzasadnia przyznanie świadczenia, jeśli potwierdzają to dowody.

Umowa o wykonanie badań ankietowych akt nie stanowi umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, co uzasadnia podleganie obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Sąd orzekł, iż do skutecznego zwolnienia z obowiązku opłacania składek przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą, konieczne jest spełnienie wymogu terminowego złożenia deklaracji rozliczeniowych za miesiąc objęty wnioskiem o zwolnienie (art. 31zq ust. 3 ustawy o COVID-19). Brak spełnienia tego warunku skutkuje odmową zwolnienia.

Osoba uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie może jednocześnie pobierać świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na konieczność wyboru jednego z tych świadczeń, co powinno zostać oparte na zawieszeniu prawa do renty, zgodnie z aktualną wykładnią art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie ma prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli nie zawiesi świadczenia rentowego. Interpretacja przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r., uwzględniając wyrok TK, wymaga działania w celu zawieszenia prawa do renty.

Niedochowanie terminu składania deklaracji rozliczeniowych uniemożliwia przyznanie zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne nawet przy spełnieniu innych warunków określonych w ustawie o COVID-19, co uprawnia organ do wydania decyzji odmownej.

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19 nie ma zastosowania retroaktywnego do terminów administracyjnych, które upłynęły przed 16 grudnia 2020 r., ponieważ przepisy nie przewidują wstecznego działania dla takiego zakresu czasowego.