Umowy, które w swej treści ograniczają się do ogólnego określenia przedmiotu świadczenia, bez sprecyzowania sposobu realizacji oraz bez przyjęcia odpowiedzialności za konkretne, materialne rezultaty, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło.

Nieprawidłowo przeprowadzone postępowanie sądowe w wyniku braku umożliwienia stronie złożenia dodatkowych wyjaśnień w związku z niezawiadomieniem o posiedzeniu niejawnym narusza zasadę uczciwego procesu i jest podstawą do uznania nieważności postępowania oraz uchylenia wyroku Sądu I instancji.

Umowa, której przedmiotem jest osiągnięcie określonego rezultatu (w tym przypadku sporządzenie protokołu lustracyjnego), a nie jedynie staranne podjęcie działań, stanowi umowę o dzieło w rozumieniu art. 627 Kodeksu cywilnego, i nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje tylko osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny, zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 17 ust. 1 i 1a u.ś.r.), a nie osobom będącym dalszymi krewnymi opiekuna niepełnosprawnej osoby.

Umowy zawierające czynności powtarzalne, nie wymagające indywidualnych umiejętności wykonawcy, które stanowią element szerszego procesu produkcyjnego, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

Posiadanie innych osób zobowiązanych alimentacyjnie w jednakowym stopniu nie może stanowić podstawy do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, o ile skarżący spełnia warunki ustawowe, jednakże zakres sprawowanej opieki musi faktycznie wykluczać możliwość podjęcia zatrudnienia, aby świadczenie mogło być przyznane.

Powtarzalne, regularne czynności pozbawione twórczego charakteru, realizowane w ramach zawartej umowy, powinny być kwalifikowane jako umowa o świadczenie usług, a nie umowa o dzieło, co pociąga za sobą obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Umowa o świadczenie usług, zgodnie z art. 750 k.c., obejmuje powtarzalne czynności wykonywane starannie, ale nie prowadzi do jednorazowego, indywidualnego rezultatu, dlatego wykonawcy tych czynności podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Lista świadczeniodawców realizujących umowy na świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych jest informacją publiczną, którą można udostępnić na wniosek w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, niezależnie od regulacji art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Stwierdzenie choroby zawodowej może opierać się na wysokim prawdopodobieństwie związku przyczynowego między warunkami pracy a chorobą, a organy administracyjne są związane opiniami specjalistów medycznych w zakresie stwierdzenia choroby zawodowej.

Samo faktyczne posiadanie statusu wspólnika spółki jawnej wpisanego w Krajowym Rejestrze Sądowym nie jest dostatecznym warunkiem podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, kiedy ogłoszenie upadłości spółki skutkuje utratą przez wspólnika zdolności do prowadzenia spraw spółki.