Art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie wymienia wśród stosowanych odpowiednio przepisów Ordynacji podatkowej art. 199a. Potwierdza to, że nie ma trybu sądowego, takiego jak w art. 1891 k.p.c. w odniesieniu do decyzji ZUS. Procedura taka musiałaby być wyraźnie wskazana przez ustawodawcę, bo ustalenie stosunku prawnego lub prawa w rozumieniu art. 189 k.p.c. dotyczy stosunku cywilnoprawnego

Art. 8 ust. 2a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych nie likwiduje odrębności umowy cywilnoprawnej. Z drugiej zaś strony nie występuje samodzielne (odrębne) ubezpieczenie społeczne z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy cywilnej, lecz tylko podleganie ubezpieczeniom społecznym z pracowniczego zatrudnienia. W takiej sytuacji niezawiadomienie przez sąd zleceniodawcy o

Pojęcie "współpraca przy prowadzeniu pozarolniczej działalności" w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy systemowej nie powinno obejmować sytuacji, gdy koszty generowane przez osobę współpracującą, obejmujące na przykład wysokość opłacanych składek na ubezpieczenie społeczne, znacząco przewyższają korzyści ekonomiczne wytwarzane przez osobę współpracującą. W takiej sytuacji można bowiem mówić jedynie o

Zasada zaliczenia, przy obliczaniu wysokości emerytury z art. 26 ustawy emerytalnej, do okresów składkowych fikcyjnego okresu ubezpieczenia w myśl art. 185 ustawy emerytalnej od daty przyznania prawa do emerytury z art. 32 tej ustawy – do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, nie powinna dotyczyć okresu kontynuowania ubezpieczenia społecznego po nabyciu prawa do takiej emerytury.

Tytuł ubezpieczenia z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowy nie spełnia się, gdy nie ma jednoosobowej spółki z o.o. Ograniczenie zasady swobody obrotu udziałami w spółce z o.o. nie wynika z art. 8 ust. 6 pkt 4, bo nie jest to przedmiotem regulacji tego przepisu. Oceny tej nie zmienia zarzut obejścia prawa odwołujący się do art. 58 k.c., bo w istocie zarzut nie wskazuje innej regulacji, którą skarżący

Wypłata świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ustawową wysokością tego świadczenia i wysokością emerytury (netto), pozostaje w sprzeczności z brzmieniem art. 17 ust. 3 u.ś.r., który wysokość świadczenia pielęgnacyjnego określa jednoznacznie kwotowo i nie pozwala na samodzielne określanie jego wysokości przez organ administracji w oparciu o jakiekolwiek przesłanki.