Praca wykonywana w gospodarstwie rolnym, aby mogła zostać uznana za okres składkowy na potrzeby emerytury, musi charakteryzować się stałością i być wykonywana w wymiarze co najmniej połowy pełnego wymiaru czasu pracy, co nie zostało spełnione w przypadku pracy wnioskodawczyni w gospodarstwie rodziców oraz wykonywanych przez nią prac domowych i krawieckich.

Ponowne ustalenie wysokości emerytury na podstawie art. 110 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wymaga nie tylko wskazania przez wnioskodawcę podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne przypadającej po przyznaniu świadczenia, ale również wykazania, że nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. Naruszenie tych zasad prowadzi do nieuzasadnienia

W interpretacji umów ubezpieczenia, szczególnie w przypadku ubezpieczeń o charakterze ochronnym, zasada in dubio contra proferentem powinna być ściśle respektowana, co oznacza, że wszelkie niejasności lub wątpliwości co do zakresu odpowiedzialności i wyłączeń powinny być rozstrzygane na korzyść ubezpieczającego, aby zachować zgodność z celem ubezpieczenia i zasady lojalności.

Działalność ubezpieczonego podczas zwolnienia lekarskiego, obejmująca incydentalne uczestnictwo w posiedzeniach Rady Nadzorczej i wykonanie jednorazowych czynności technicznych, nie kwalifikuje się jako praca zarobkowa w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jeżeli nie ma charakteru regularnej i zyskownej działalności

Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana okresowo i sporadycznie, a także jeśli nie jest ona prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku) rozumianego jako nadwyżka przychodów nad poniesionymi kosztami.

Działalność gospodarcza jako podstawa do objęcia ubezpieczeniami społecznymi musi być rzeczywista i spełniać kryteria zarobkowości, ciągłości oraz zorganizowania, przy czym same deklaracje prowadzenia takiej działalności, bez realnego jej wykonywania i osiągania z niej zysku, nie są wystarczające do uznania, że przedsiębiorca podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.