Zgodnie z art. 3 ust. 9 ustawy dotyczącej rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, osoba, która otrzymuje emeryturę lub rentę w kwocie równej lub wyższej niż ustalony poziom najniższej emerytury, nie ma prawa do otrzymania tego rodzaju świadczenia rodzicielskiego.

Systemowa wykładnia użytego w art. 95 ust. 2 ustawy emerytalnej zwrotu „z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa (…) została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo 18e ustawy (zaopatrzeniowej) …” daje podstawę do przyjęcia, że ów wyjątek należy interpretować nie tylko przedmiotowo, to znaczy wyłącznie przez pryzmat zasad obliczania emerytury wojskowej wynikających z art. 15a albo 18e

W sytuacji, gdy ubezpieczony kontynuował zatrudnienie i opłacał składki na ubezpieczenie społeczne po pierwszorazowym przyznaniu prawa do emerytury, spełnia warunki do skorzystania z mechanizmu jednorazowego przeliczenia wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, niezależnie od tego, czy w późniejszym czasie uzyskał kolejne prawo do

Postrzeganie "pobytu o charakterze stałym" w kontekście art. 5 ust. 2 ustawy systemowej winno odnosić się do systemu ubezpieczenia społecznego i realizowanej działalności generującej obowiązek podlegania ubezpieczeniom, a nie do formalnego statusu pobytu czy długości tego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle prawa emerytalnego, dla ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy kluczowe jest nie tylko rozpatrywanie niezdolności do wykonywania dotychczasowej pracy, ale także możliwości podjęcia innej pracy, zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, które są rozumiane zarówno jako kwalifikacje formalne, jak i te wynikające z doświadczenia i praktyki zawodowej.

Wcześniejsze wypłacenie przez organ rentowy świadczenia emerytalno-rentowego za okres do dnia śmierci uprawnionego do tego świadczenia w jeden ze sposobów przewidzianych w art. 130 ust. 2 ustawy emerytalnej przed uzyskaniem informacji o śmierci powoduje, że do takiego świadczenia art. 136 ust. 1 tej ustawy nie znajdzie zastosowania. Świadczenie wypłacone w ten sposób będzie bowiem podlegać dziedziczeniu

Elementem decydującym o zakwalifikowaniu świadczenia jako nienależnie pobranego jest na gruncie ubezpieczeń społecznych świadomość osoby pobierającej świadczenie co do braku prawa do tego świadczenia. Kryterium istnienia świadomości wynika bądź z pouczenia dokonanego przez ZUS, bądź z zachowania samego ubezpieczonego, tj. składania fałszywych zeznań czy posługiwania się fałszywymi dokumentami.

Świadczenie pielęgnacyjne z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych przysługuje, jeśli istnieje związek przyczynowy między niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Opieka ta może obejmować zarówno czynności pielęgnacyjne, jak i codzienne obowiązki, których osoba niepełnosprawna nie może wykonywać

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje jedynie w przypadku, gdy sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną wyklucza podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Sporadyczna opieka lub opieka nie wymagająca całodobowej dyspozycyjności nie spełniają warunku niezdolności do podjęcia pracy.

W przypadkach, gdy przepisy prawa nie określają organu właściwego do wykonania określonego zadania przez gminę, zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, należy domniemywać właściwość rady gminy w kwestii rozstrzygania wszystkich spraw pozostających w zakresie działania gminy.

Całkowita niezdolność do pracy, stanowiąca podstawę przyznania renty socjalnej, nie może być utożsamiana z niepełnosprawnością spowodowaną wyłącznie zaburzeniami w pełnieniu ról społecznych. Decydujący czynnik stanowi koniunkcję stanu naruszenia sprawności organizmu z wywołanym nią stanem niezdolności do pracy oraz brakiem możliwości przekwalifikowania się zawodowego.

W sytuacji gdy pracownik zatruł się posiłkiem zjedzonym w czasie pracy, nie musi zaistnieć związek funkcjonalny między wypadkiem a wykonywaną pracą.

Dla uznania danej choroby za zawodową wystarczy stwierdzenie istnienia warunków narażających na jej powstanie z wysokim prawdopodobieństwem; nie jest konieczne udowodnienie, że w danym przypadku warunki takie ją bezpośrednio spowodowały.

Członek zarządu wieloosobowej spółki z o.o. może wykonywać swoje obowiązki na podstawie stosunku pracy, o czym świadczą między innymi o liczne przepisy prawa pracy.

Okres obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej odbytej po 1 września 1979 r. podczas zatrudnienia w szczególnych warunkach podlega zaliczeniu do stażu pracy wymaganego do nabycia emerytury w niższym wieku emerytalnym z uwzględnieniem przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony, które obowiązywały w okresie takiej służby, po której pracownik powrócił do wykonywania pracy w szczególnych warunkach