NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, podkreślając, iż umorzenie składek na ubezpieczenia społeczne ma charakter wyjątkowy i uznaniowy. ZUS poprawnie zastosował przepisy materialne, odmawiając umorzenia wobec braku wykazania przez skarżącego okoliczności uzasadniających takie umorzenie.

Zmiana kodu PKD nie wyklucza automatycznie prawa do zwolnienia z opłacania składek, a organ administracji jest zobligowany do rzetelnego wyjaśnienia faktycznego stanu przeważających przychodów w kontekście przyznawania wsparcia z COVID-19.

NSA uznał za zasadne zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące niewyciągnięcia pełnych wniosków z dowodów w sprawie odmowy umorzenia składek ZUS, wskutek czego uchylił wyrok WSA i decyzję ZUS w całości.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w postępowaniu dotyczącym umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ciężar dowodu wykazującego spełnienie przesłanek umorzenia spoczywa na wnioskodawcy, a niekompletność materiału dowodowego skutkuje oddaleniem skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna musi być precyzyjna co do podstaw prawnych, a brak szczegółowego wskazania naruszonych przepisów powoduje niemożność jej uwzględnienia; w konsekwencji skarga Zakładu Ubezpieczeń Społecznych została oddalona.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek, zarzucająca naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego, jest bezzasadna, jeżeli nie wykazano istotnego wpływu naruszeń na wynik sprawy.

Decyzja administracyjna o stwierdzeniu choroby zawodowej, oparta na wysokim prawdopodobieństwie wynikającym z narażenia zawodowego, jest zgodna z prawem, jeśli brak jest dowodów na przyczyny pozazawodowe. Stwierdzona choroba zawodowa może być uzasadniona nawet bez pomiarów z okresu zatrudnienia, jeśli istnieją dowody na narażenie na czynniki szkodliwe.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję, uznając, iż decyzja organu została wydana bez wyczerpującego rozważenia sytuacji majątkowej i rodzinnej skarżącego, co naruszyło przepisy o umorzeniu należności składkowych.

Złożenie ponownego wniosku dotyczącego choroby zawodowej, której przypadek został już prawomocnie rozstrzygnięty, stanowi przesłankę do odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego z uwagi na zasadę res iudicata, co wyklucza powtórne postępowanie w tej samej sprawie.

Pobrane przez B.K. świadczenia rodzinne na córkę były nienależne z powodu braku wspólnoty dochodów. Skarga kasacyjna jest bezzasadna; obowiązek zwrotu świadczeń został prawidłowo orzeczony.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje od daty ustania uprawnienia konkurencyjnego; skutkuje to niedopuszczalnością przyznania obu świadczeń równolegle.

Przyznanie renty w drodze wyjątku wymaga spełnienia wszystkich przesłanek ustawowych, a trudna sytuacja osobista i niezadowalający staż pracy nie stanowią dostatecznych przesłanek. NSA oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji organu.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego wymaga uprzedniego wygaśnięcia lub uchylenia prawa do konkurencyjnego świadczenia. W sytuacji zbiegu praw do świadczeń, uprawnionemu przysługuje wybór tylko jednego świadczenia.

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania jest uzależnione od braku jakiejkolwiek winy strony, w tym niedbalstwa. Schorzenie, nawet potwierdzone zaświadczeniem lekarskim, nie zwalnia z obowiązku należytej staranności, jeśli nie uniemożliwia ono formalnych czynności.

NSA uznał za prawidłowe uwzględnienie szczególnych okoliczności, takich jak niepełnosprawność, które mogą stanowić podstawę do przyznania renty w drodze wyjątku, pomimo niespełnienia wszystkich formalnych warunków ustawowych. Skarga kasacyjna została oddalona.

Rodzicielskie świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie, której suma dochodów z emerytury i innych źródeł przekracza wysokość najniższej emerytury, co należy ustalać również poprzez uwzględnienie diet niewyłączonych z opodatkowania.

Nieprawidłowe jest podnoszenie zarzutu naruszenia prawa materialnego w skardze kasacyjnej, który opiera się wyłącznie na polemice z ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez sąd I instancji w sytuacji braku zarzutów naruszenia przepisów postępowania.

Osoba, która pobrała świadczenie z funduszu alimentacyjnego, jest zobligowana do jego zwrotu, gdy decyzja przyznająca świadczenie zostaje uchylona w wyniku wznowienia postępowania, niezależnie od jej subiektywnej świadomości co do zasadności pobranego świadczenia.

Świadczenia powierzone wspólnikowi w trybie art. 176 KSH, cechujące się ciągłością, a nie powtarzalnością, mogą być traktowane jako umowa o świadczenie usług, prowadząc do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy o przygotowanie i przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, pozbawione zdefiniowanego rezultatu charakteryzującego umowy o dzieło, stanowią umowy o świadczenie usług, co stanowi podstawę do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz.

Umowy dotyczące przygotowania i przeprowadzenia wykładów uznaje się za umowy o świadczenie usług, podlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, ze względu na brak cech twórczego, indywidualnego dzieła.

Umowy o prowadzenie zajęć dydaktycznych, wykłady, pełnienie funkcji promotora, jako umowy o świadczenie usług, objęte są obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, gdyż nie stanowią umów o dzieło.

Umowa cywilnoprawna o przeprowadzenie wykładów nie spełnia przesłanek umowy o dzieło, a zatem uczestnik podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy zawarte przez skarżącego z uczestnikiem postępowania, mające na celu świadczenie usług dydaktycznych, są umowami o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu. Nie podlegają one klasyfikacji jako umowy o dzieło, co skutkuje podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego według art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych