U źródeł regulacji art. 8 ust. 2a ustawy systemowej leży dążenie do ograniczenia korzystania przez pracodawców z umów cywilnoprawnych w celu zatrudnienia własnych pracowników dla realizacji tych samych zadań, które wykonują oni w ramach łączącego strony stosunku pracy, by w ten sposób ominąć ograniczenia wynikające z ochronnych przepisów prawa pracy (między innymi w zakresie reglamentacji czasu pracy

Prokurator, żądając wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 182 k.p.a., jednocześnie zgłasza swój udział w tym postępowaniu, co uprawnia go również do wniesienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji, niezależnie od tego, czy brał formalny udział w postępowaniu przed tym organem.

Ograniczenie godzin nocnej sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, wprowadzone przez organ gminy na podstawie upoważnienia ustawowego, mieści się w granicach dopuszczalnych przez prawo ingerencji w wolność działalności gospodarczej ze względu na ochronę zdrowia i porządku publicznego.

Jeżeli to nie agencja pracy tymczasowej – działająca przez swoich pracowników lub jednoznacznie upoważnionych pełnomocników (przedstawicieli) dokonuje rekrutacji i zatrudnienia pracownika (czyni to inny podmiot), a w umowie o pracę nie zaznaczono, że zatrudnienie ma powstać na warunkach pracy tymczasowej, nie można uznać, że agencja pracy tymczasowej stała się pracodawcą – płatnikiem w rozumieniu art

Cechami konstytutywnymi pojęcia „współpraca przy prowadzeniu pozarolniczej działalności” w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy systemowej są (występujące łącznie) następujące przesłanki: a) istotny dla działalności gospodarczej ciężar gatunkowy działań osoby współpracującej, które nie mogą mieć charakteru wtórnego; b) bezpośredni związek tych działań z przedmiotem działalności gospodarczej; c) systematyczność

Tylko choroba uniemożliwiająca prowadzenie spraw spółki może stanowić okoliczność wyłączającą winę w przypadku niezgłoszenia we właściwym czasie wniosku upadłościowego.

Oferta konkursowa w postępowaniu na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej może zostać odrzucona, jeśli zawiera nieprawdziwe informacje, w tym brak zgody personelu medycznego na wykazywanie jego danych i dyplomów. Podanie nieprawdziwych informacji stanowi podstawę do odrzucenia oferty na mocy art. 149 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Osoba uprawniona do emerytury, która spełnia warunki do otrzymania wyższego świadczenia pielęgnacyjnego, powinna mieć możliwość wyboru jednego ze świadczeń przez zawieszenie prawa do emerytury, przy czym organy administracyjne zobowiązane są do poinformowania wnioskodawcy o takiej możliwości.