W systemie prawnym, gdzie sankcje za naruszenia obowiązków monitoringowych zawarte są w regulacjach szczegółowych, organy podatkowe mają obowiązek nałożenia odpowiedniej kary pieniężnej, jeżeli naruszenie jest jednoznacznie stwierdzone i nie nosi znamion oczywistej omyłki, przy czym kara powinna być proporcjonalna do ciężkości naruszenia w świetle całokształtu okoliczności sprawy, a zasada proporcjonalności

Przy stosowaniu administracyjnych kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania należy uwzględnić zasadę proporcjonalności i ocenić, czy nałożenie takiej kary leży w interesie publicznym oraz czy nie narusza ważnego interesu przewoźnika, zwłaszcza gdy ustawodawca przewiduje możliwość odstąpienia od jej wymierzenia.

Przepis aktu podustawowego sprzeczny z Konstytucją RP oraz prawem unijnym nie może stanowić podstawy prawnej do poboru opłat, a decyzje administracyjne oparte na takim przepisie są nieważne i nakładają na organ administracyjny obowiązek zwrotu nienależnie pobranych należności.

Przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego nie przysługuje, jeżeli warunki wymagane do uzyskania takich korzyści zostały sztucznie stworzone, w sprzeczności z celami prawodawstwa rolnego, co obejmuje kreowanie wielu powiązanych podmiotów gospodarczych w celu obejścia przepisów limitujących wysokość płatności.

W przypadku postępowań dotyczących nałożenia kary za brak uiszczenia opłaty elektronicznej na drogach krajowych, obowiązek ten jest obiektywny, a wszczęcie postępowania musi nastąpić w ciągu sześciu miesięcy od dnia naruszenia, przy czym doręczenie zawiadomienia o tym postępowaniu nie musi nastąpić w tym terminie.

Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy ponosi odpowiedzialność administracyjną za naruszenia przepisów dokonane przez kierowcę, który wykonuje transport na jego zlecenie, niezależnie od winy przedsiębiorcy, a dla wyłączenia odpowiedzialności konieczne jest wykazanie nadzwyczajnych, niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności.

Sąd administracyjny może odmówić zastosowania przepisu podustawowego uznanego za niezgodny z Konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny, i zobowiązać organ administracyjny do restytucji stanu zgodnego z prawem poprzez zwrot nienależnie pobranych opłat, nawet jeśli przepis ten formalnie obowiązywał w chwili pobrania opłaty.