Zadeklarowana przez podmiot wartość celna towarów, jeżeli budzi uzasadnione wątpliwości co do jej zgodności z rzeczywistością rynkową, podlega kwestionowaniu przez organy celne, które mogą zastosować metody zastępcze określone w art. 74 UKC.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zastosował przepisy w zakresie kwalifikacji taryfowej towarów i nie dopuścił się naruszeń proceduralnych. WSA słusznie uzasadnił swoje rozstrzygnięcie, co pozwoliło na jego obronę przed NSA.

Deklarowana wartość transakcyjna towarów importowanych może zostać zakwestionowana przez organy celne w przypadku wystąpienia uzasadnionych wątpliwości co do jej wiarygodności. Organ celny może zastosować metodę obliczenia wartości celnej opartą na danych porównawczych, o ile importer nie przedstawi satysfakcjonujących dowodów potwierdzających prawidłowość deklarowanej ceny.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za prawidłową decyzję organów celnych o klasyfikacji spornych towarów jako elektronicznych czytników książek, z pominięciem ich funkcji dodatkowych, co skutkowało zastosowaniem stawki celnej 0,9%.

NSA oddalił skargę kasacyjną A. B., stwierdzając brak podstaw do przyznania płatności ekologicznej z uwagi na nieudowodnienie przez skarżącą posiadania faktycznego zajęcia gruntów rolnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że koszty transportu poniesione po wprowadzeniu towarów na obszar celny Unii Europejskiej nie są uwzględniane w wartości celnej towarów, zgodnie z art. 72 lit. a UKC, nawet w przypadku transakcji na warunkach CPT.

Klasyfikacja taryfowa towarów dokonana przez organy celne i zaakceptowana przez WSA jest prawidłowa, a zarzucane uchybienia procesowe nie wpływają na wynik sprawy; skarga kasacyjna nieusprawiedliwiona.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za bezzasadną skargę kasacyjną N. Sp. z o.o. przeciw decyzjom dot. weryfikacji zgłoszenia celnego, podtrzymując uzasadnione działania organów celnych zgodne z UKC i postępowaniem administracyjnym, co potwierdza zgodność zakwestionowanych decyzji z przepisami materialnymi i proceduralnymi.

W transakcjach Incoterms CPT, wartość celna towarów nie obejmuje kosztów transportu po wprowadzeniu na obszar celny UE (art. 72 lit. a UKC), co jest zgodne z unijnym prawodawstwem i organizacją rynków rolnych.

Roszczenia powódki z tytułu odprowadzania ścieków nie podlegają skróconemu, dwuletniemu okresowi przedawnienia z art. 554 k.c., lecz trzyletniemu określonemu w art. 118 k.c., gdyż nie dotyczą sprzedaży w rozumieniu art. 555 k.c.

Skargę kasacyjną oddalono, uznając że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zastosował przepisy dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych, w tym obliczenia ilości materiałów na wyłączeniu ADR. Prawidłowość dokumentacji i ustaleń organów administracyjnych nie została skutecznie zakwestionowana.

NSA uznał, że w sprawie wystąpiła nieważność postępowania przed WSA z racji pozbawienia stron możności obrony praw w wyniku przeprowadzenia posiedzenia niejawnego bez należytego powiadomienia stron.

Przychody z działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu projektami (PKWiU 70.22.20.0), szkoleniu oraz doskonaleniu zawodowym (PKWiU 85.59.13.2 i 85.59.19.0), kwalifikują się do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%, o ile działalność ta nie obejmuje doradztwa związanego z zarządzaniem (PKWiU ex dział 70).

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. wymaga ujawnienia nowych, istotnych okoliczności, nieznanych organowi w dniu wydania decyzji ostatecznej. Brak spełnienia tej przesłanki uniemożliwia uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji.

Skarga kasacyjna od wyroku sądu administracyjnego została oddalona, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny nie stwierdził naruszenia prawa materialnego ani procesowego, które mogłoby wpłynąć na wynik sprawy, potwierdzając prawidłowość rozstrzygnięcia organu o uchyleniu decyzji o przyznaniu płatności bezpośrednich.

Naczelny Sąd Administracyjny działał w granicach skargi kasacyjnej, stwierdzając, że żadna z przytoczonych podstaw kasacyjnych nie zasługiwała na uwzględnienie, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej jako pozbawionej usprawiedliwionych podstaw.

Skarga kasacyjna D. M. dotycząca przyznania płatności ekologicznej została oddalona z powodów proceduralnych i materialnoprawnych, wykazując brak podstaw do zakwestionowania decyzji organu I instancji w zakresie braku istnienia posiadania gruntu.

Koszt uzyskania przychodu z zakupu paliwa gazowego w działalności gospodarczej jest ograniczony do proporcji odpowiadającej powierzchni nieruchomości wykorzystywanej na działalność gospodarczą. Część nieruchomości wykorzystywana do celów prywatnych wyklucza możliwość zaliczenia pełnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną W. G. uznając, że wcześniejsze oceny prawne WSA są wiążące, co skutkuje brakiem podstaw do uwzględnienia zarzutów naruszenia przepisów postępowania przez WSA podczas kontroli decyzji dotyczącej płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej.

Oddalenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 184 p.p.s.a., przy stwierdzeniu, że zaskarżony wyrok odpowiadał granicom zakreślonym prawnie wiążącymi ocenami wcześniejszego wyroku, nie naruszając przepisów postępowania.

Sąd prawidłowo oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając brak wadliwej wykładni przepisów prawa materialnego oraz niewykazanie istotnego wpływu zarzucanych naruszeń proceduralnych na wynik sprawy.

NSA potwierdza, że dla uzyskania płatności rolnik musi faktycznie władać działką rolną, a nie mieć jedynie tytuł prawny. Zarzuty proceduralne i merytoryczne skarżącego nie wykazały błędów w postępowaniu i decyzji niższych instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza, że decyzje o zwrocie nienależnie pobranych płatności mogą być podejmowane niezależnie od prawomocności decyzji przyznających te płatności, o ile dowody wskazują na brak właściwego posiadania lub prowadzenia działalności rolniczej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że powołanie asesora sądowego przez Prezydenta RP, mimo potencjalnych nieprawidłowości w procedurze Krajowej Rady Sądownictwa, nie narusza przepisów prawa unijnego i krajowego dotyczących niezależności sądów. Decyzja o ustaleniu nienależnie pobranych płatności jest prawidłowa i samodzielna względem decyzji o przyznaniu płatności.