Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w postępowaniu dotyczącym nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów, gdyż przepisy tej ustawy stanowią samodzielną i wyczerpującą regulację w tym zakresie.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej, pozostawiające bankowi jednostronną swobodę w ustalaniu kursów walutowych, są niedozwolone w rozumieniu art. 385¹ k.c., a sąd dokonujący ich oceny powinien uwzględnić skutki nieważności umowy oraz kolejność żądań konsumenta zgodnie z jego wolą.

Pośrednik w pośrednictwie przy przewozie osób musi zapewnić, że przekazywane zlecenia są realizowane przez przewoźników z odpowiednią licencją, a pojazdy spełniają wszystkie określone prawem wymogi, w tym m.in. właściwe oznakowanie i wyposażenie jako taksówka; niewypełnienie tych obowiązków może skutkować nałożeniem sankcji administracyjnych.

Decyzje administracyjne dotyczące przyznania płatności obszarowych powinny być formułowane z jasnym wskazaniem podstaw prawnych i faktycznych, a skarga kasacyjna musi spełniać wymogi formalne, w przeciwnym razie podlega oddaleniu z powodu wadliwości konstrukcji.

Stworzenie sztucznych warunków w celu uzyskania płatności rolnośrodowiskowych jest sprzeczne z prawnymi zasadami przyznawania takich świadczeń i prowadzi do odmowy ich przyznania, nawet jeśli formalnie spełnione zostały inne kryteria kwalifikacyjne.

Wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym i uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, niezależnie od tego, czy przewóz ten ma charakter trwałej działalności gospodarczej.

Stworzenie przez podmioty gospodarcze sztucznych warunków w celu uzyskania nienależnych płatności stanowi podstawę do odmowy przyznania środków w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, a decyzje organów administracji opierające się na ustaleniu takich działań są zgodne z prawem.

Wypowiedzenie umowy przez stronę, z zachowaniem ustalonych warunków umowy oraz z poszanowaniem zasady swobody umów, nie stanowi nadużycia prawa, nawet jeżeli skutkuje koniecznością zawarcia przez drugą stronę nowej umowy po mniej korzystnych warunkach, pod warunkiem, że strony były świadome postanowień umożliwiających wcześniejsze rozwiązanie umowy.