Skarga kasacyjna T. Sp. z o.o. na wyrok WSA w Poznaniu została oddalona. Organizowanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych; dowody przeprowadzone przez organy są wystarczające i zgodne z przepisami prawa.

Skarga kasacyjna, oparta na zarzutach nieprecyzyjnie wskazanych naruszeń prawa materialnego i proceduralnego, nie mogła prowadzić do uchylenia decyzji nakładającej karę pieniężną za urządzanie gier hazardowych na automatach bez wymaganej koncesji.

Organizowanie gier na automatach o charakterze losowym bez wymaganych zezwoleń podlega karze pieniężnej, a dowody przeprowadzone w formie eksperymentów procesowych funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej mają walor dokumentów urzędowych z wzmocnioną mocą dowodową.

Urządzanie gier o charakterze losowym bez koncesji, zezwolenia lub zgłoszenia, spełniających wymogi ustawowe dla gier hazardowych, podlega karze pieniężnej. Organy administracji i sądy mogą opierać ustalenia faktyczne na wynikach eksperymentów przeprowadzonych zgodnie z ustawą o Krajowej Administracji Skarbowej.

Za urządzanie gier hazardowych na automatach bez koncesji, zezwolenia czy zgłoszenia, wbrew przepisom u.g.h., podmiotowi urządzającemu przysługuje kara pieniężna zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 1 u.g.h., niezależnie od twierdzeń o logicznym charakterze gier.

NSA oddalił skargę kasacyjną T. Sp. z o.o., uznając, że urządzenie gier losowych na automatach bez wymaganej koncesji podlega karom, co jest zgodne z ustawą o grach hazardowych. Sąd potwierdził dopuszczalność dowodu z eksperymentu jako skutecznego narzędzia ustalenia charakteru gier.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że gry na automatach, w które angażowała się spółka T. Sp. z o.o., zawierały element losowości wymagający stosownej koncesji. Skarga kasacyjna nie znalazła uzasadnienia, a wyrok nakładający karę pieniężną, utrzymuje się w mocy.

Decyzja odmowy udzielenia zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający została utrzymana, gdyż Spółka H. nie gwarantuje wystarczającej wiarygodności finansowej i organizacyjnej, co stwarza ryzyko zagrożenia dla ważnego interesu publicznego.

Automaty do gier użytkowane przez T. Sp. z o.o. spełniają warunki ustawowe gier hazardowych; kary nałożone za brak koncesji są zgodne z prawem, a materiały dowodowe wystarczają do ich uzasadnienia.

Grający na automatach o elementach losowości bez wymaganej koncesji podlega karze pieniężnej zgodnie z art. 89 u.g.h. Ocenę losowego charakteru gry ustala się na podstawie dowodów urzędowych, a nie prywatnych. Użycie środków dowodowych niezgodnych z przepisami nie wpływa na wynik sprawy.

Automaty do gier, które zawierają element losowości, podlegają regulacjom ustawy o grach hazardowych i wymagają stosownych zezwoleń. Skargę kasacyjną oddalono, podtrzymując decyzję o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie ustawy.

Decyzje organów administracyjnych dotyczące wygaśnięcia stosunku służbowego muszą opierać się na pełnej i wiarygodnej analizie materiału dowodowego, z uwzględnieniem kwalifikacji, przebiegu służby i dotychczasowego miejsca zamieszkania funkcjonariusza. Organy administracji publicznej winny dochować należytej staranności w gromadzeniu i ocenie dowodów, a wybiórcze ich traktowanie narusza zasady praworządności

Do przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego wymagane jest posiadanie tytułu prawnego do nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa na dzień 31 maja roku złożenia wniosku. Bez tego tytułu wnioskodawcy nie przysługuje wsparcie finansowe.

Właściciel działki rolnej będącej w składzie Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa musi legitymować się tytułem prawnym do gruntu na dzień 31 maja danego roku, aby uzyskać płatności bezpośrednie. Bezumowne korzystanie z gruntu państwowego nie spełnia wymogów art. 18 ust. 4 ustawy o płatnościach.

W sytuacji stwierdzenia niezgodności danych w systemie SENT z rzeczywistością, nałożenie kary pieniężnej jest uzasadnione na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy SENT, przy braku przesłanek do odstąpienia od kary. Interes publiczny nie stanowi tu podstawy do rezygnacji z sankcji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za zasadne nałożenie kary pieniężnej za niedopełnienie obowiązków wynikających z ustawy SENT, potwierdzając, że przedstawienie nieprawidłowych danych w zgłoszeniach SENT nie uprawnia do miarkowania kary ani jej uchylenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak dowodów na istnienie stosunków osobistych wyłączających bezstronność członków komisji egzaminacyjnej wobec zdających, co uniemożliwia wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podzielając ocenę WSA w Szczecinie, że niewłaściwa rejestracja pojazdu bez pełnej dokumentacji homologacyjnej nie stanowiła rażącego naruszenia prawa, uwarunkowanego skutkami społeczno-gospodarczymi.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną W. J., podtrzymując decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego o nałożeniu na przedsiębiorcę kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportowych, uznając, że nie spełniono przesłanek wyłączających odpowiedzialność z art. 92c ust. 1 ustawy o transporcie drogowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził zgodność z prawem uchwały Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia dotyczącą negatywnego wyniku egzaminu radcowskiego skarżącej, uznając prawidłowość oceny zgodnej z normami ius cogens oraz odrzucając konieczność porównawczej analizy ocen.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną M.P., potwierdzając, że działalność skarżącego nosiła cechy prowadzenia transportu drogowego wymagającego spełnienia ustawowych wymogów dotyczących badań lekarskich i psychologicznych.

Naruszenie zakazu przekształcania trwałych użytków zielonych przez rolnika wyklucza możliwość przyznania płatności ekologicznej i uzasadnia zastosowanie sankcji, niezależnie od omyłkowości tych działań. NSA potwierdza prawidłowość zastosowania przez ARiMR procedur sprawdzających i sankcji.

Decyzja o umorzeniu postępowania odwoławczego z powodu braku interesu społecznego była niezgodna z prawem. Udział stowarzyszenia w postępowaniu uzasadniają cele statutowe i istniejący interes społeczny, co potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną.

Działania polegające na przewozie osób, wykonywane bez wymaganego zezwolenia, ale cechujące się elementami działalności gospodarczej, podlegają przepisom o transporcie drogowym, niezależnie od formalnego statusu wykonującego.