NSA uznał, że klasyfikacja towarowa urządzenia do pomiaru prędkości odbywa się zgodnie z regułą nr 1 ORINS i potwierdził prawidłowość klasyfikacji przez organy celne, mimo zarzutów proceduralnych i merytorycznych skarżącej spółki, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.
Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej stanowiła prawidłowe zastosowanie prawa materialnego, a skarga kasacyjna, z uwagi na braki formalne i merytoryczne, została oddalona.
Klasyfikacja zestawu multimedialnego do kodu CN 8523 49 10, jako uniwersalny dysk wideo (DVD), jest prawidłowa, jeśli film na płycie stanowi zasadniczy charakter zestawu w rozumieniu reguły 3 (b) Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że klasyfikacja taryfowa przyrządu LTI 20/20 TruCam II została prawidłowo przeprowadzona zgodnie z regułą nr 1 ORINS, a zarzuty kasacyjne dotyczące naruszenia procedur i reguł klasyfikacji okazały się nieuzasadnione.
Skoro przyjęcie zgłoszenia celnego jest czynnością materialno - techniczną organu celnego, nie może ono być jednocześnie decyzją w rozumieniu art. 5 pkt 39 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.Urz. UE. L 269 z 10.10.2013 r. z późn. zm.). Czynność materialno - techniczna oraz decyzja, czyli akt administracyjny
Dla uznania prawidłowości klasyfikacji taryfowej towarów, istotnym pozostaje precyzyjne ustalenie ich funkcjonalnych cech i zastosowanie odpowiednich regulacji celnych przez organ administracyjny, nawet bez sięgania po zewnętrzne opinie biegłego.
Krajowe organy celne nie posiadają kompetencji do oceny prawidłowości działań UE w kontekście przyznania kontyngentu taryfowego; decyzji UE nie można podważać przed sądami krajowymi.
Złożenie przez upoważnionego odbiorcę uwag rozładunkowych wskazujących na zgodność towaru prowadzi do wyłączenia możliwości późniejszej korekty deklaracji do czasowego składowania w zakresie wagi towaru, w przypadku usunięcia go spod dozoru celnego.
Przepis art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym znajduje zastosowanie tylko w sytuacjach, gdy jedno zachowanie deliktowe wyczerpuje jednocześnie znamiona naruszeń określonych w załącznikach nr 3 i nr 4 do tej ustawy.
Korekta danych w dokumentach DSK nie jest możliwa po zakończeniu procedury tranzytowej i zwolnieniu towarów, jeśli brak ku temu przesłanek prawnych. Zamknięcie procedury i uchybienia przedsiębiorcy wykluczają poprawki po fakcie.
Uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B, nabyte bezterminowo na podstawie uchylonych przepisów prawa, pozostają niezmiennie w mocy, a ich ograniczenie terminowe w wyniku nowego orzeczenia lekarskiego i złożenia wniosku o nowe kategorie prawa jazdy jest niezgodne z hierarchią aktów normatywnych.
Deklaracja celna DSK nie podlega korekcie po zakończeniu procedury tranzytu, gdy przekazano komunikat zgodności IE 044, a towar został zwolniony z dozoru celnego. Uzyskanie zgody na korektę wymaga spełnienia przesłanek wynikających z art. 146 UKC, które nie zostały spełnione.
Sąd administracyjny nie jest właściwy do weryfikacji działań Komisji Europejskiej związanych z przydziałem kontyngentów taryfowych; polskie organy celne i sądy są związane decyzjami Komisji.
NSA orzekł, że decyzja o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami musi zawierać w osnowie odwołanie się do zakresu czasowego orzeczonego zakazu, zgodnie z art. 182 § 2 k.k.w., co stanowi istotny element legalności takiej decyzji.
Opłata za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności powinna uwzględniać bonifikaty przysługujące użytkownikowi wieczystemu, co oznacza, że decyzja administracyjna odmawiająca ich uwzględnienia jest sprzeczna z art. 7 ust. 2 ustawy przekształceniowej i powinna być uznana za wydaną z rażącym naruszeniem prawa.