NSA potwierdza zasadność uchylenia decyzji organów I i II instancji przez WSA, z uwagi na niezachowanie wymogów pełnego postępowania dowodowego i konieczność ponownego zbadania okoliczności związanych z wydaniem błędnego zezwolenia.

Decyzja administracyjna wydana z rażącym naruszeniem prawa z powodu braku wymaganych upoważnień podpisujących podlega nieważności zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Zastępcy organu bez formalnego upoważnienia nie mogą skutecznie delegować kompetencji wydawania decyzji.

NSA uchyla wyrok WSA z powodu niepełnego rozstrzygnięcia oraz braku wskazań dla organu administracji co do dalszego postępowania, co istotnie wpływa na wynik sprawy, w zakresie zastosowania sankcji korelacyjnych z prawem unijnym.

NSA utrzymuje w mocy wyrok WSA, stwierdzając, że uchwała Rady Miejskiej w Krośniewicach narusza art. 24 ust. 6 ustawy, gdyż nie dopuszcza ograniczenia dopłat do części grupy taryfowej.

NSA oddala skargę kasacyjną, uznając że WSA słusznie uchylił decyzje organów administracyjnych celem pełnego wyjaśnienia dowodów, by zdecydować o zasadności zastosowania art. 92c ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym.

Skarżąca, prowadząc przewóz okazjonalny pojazdem nieprzystosowanym konstrukcyjnie, była zobowiązana do zgłoszenia zmian w licencji oraz wyposażenia kierowcy w wymagane dokumenty, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej. Wyrok WSA w zakresie tych ustaleń podlega uchyleniu jako niezgodny z prawem.

Klauzule umowne w postaci jednostronnego określania kursów walut przez bank są abuzywne. Niedozwolone postanowienia niweczą wiążący charakter umowy kredytowej, nie dopuszczając zastąpienia ich normami dyspozytywnymi. Umowa w takim wypadku w całości traci ważność, co implikuje obowiązek zwrotu świadczeń.

Unieważnienie zgłoszenia celnego staje się zasadne, gdy brak jest dowodów potwierdzających opuszczenie przez towary obszaru celnego Unii. W takim przypadku unijne przepisy celne przewidują możliwość unieważnienia zgłoszenia bez uprzedniego wniosku zgłaszającego.

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji przedsiębiorcy przewoźnika drogowego na podstawie poważnych naruszeń przepisów unijnych i krajowych jest prawidłowe i proporcjonalne. Zaskarżone decyzje administracyjne nie pozwoliły na uznanie nałożonych kar za niebyłe w świetle art. 94b ustawy o transporcie drogowym.

Uznanie pisma Zarządcy Rozliczeń S.A. za decyzję administracyjną wymaga wyraźnej podstawy materialnoprawnej, niezaś domniemania wynikającego z k.p.a. Brak adekwatnego uzasadnienia w wyroku sądu I instancji uniemożliwia kontrolę jego zgodności z prawem.

Odmowa wypłaty zaliczki na poczet rekompensaty przez Zarządcę Rozliczeń S.A., wynikająca z przyczyn innych niż braki formalne, stanowi decyzję administracyjną. Jej wydanie wymaga zastosowania formy decyzji administracyjnej, podlegającej kontroli dwuinstancyjnej.

Przewlekłość postępowania administracyjnego w kontekście ustawowego zobowiązania do wydawania zaświadczeń w określonym terminie (art. 217 § 3 K.p.a.) może skutkować sankcjami finansowymi dla organu oraz afirmacją przez sąd bezczynności jako przesłanki do orzekania o naruszeniu terminowości i należytej staranności organu.

Roszczenie funkcjonariusza Służby Więziennej o pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego, o której mowa w art. 184 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, nie stanowi roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych w rozumieniu art. 226 ust. 1 tej ustawy, wobec czego nie podlega przewidzianemu w tym przepisie trzyletniemu przedawnieniu.

Obowiązkiem serwisanta było przywrócenie urządzenia do konfiguracji sprzed naprawy, a zaniechanie tego stanowiło naruszenie zobowiązania umownego, skutkujące odpowiedzialnością odszkodowawczą.

Klauzule przeliczeniowe stanowiące główne świadczenie stron, uznane za niedozwolone, prowadzą do nieważności umowy. Brak możliwości zastąpienia ich dyspozytywnymi regulacjami prawa oznacza, że umowa kredytu indeksowanego nie może obowiązywać.

Warunek płatności związanej do upraw ziemniaków skrobiowych wymaga, aby umowa była zawarta z podmiotem, którego działalność obejmuje produkcję skrobi, co musi być spełnione w dniu składania wniosku. Zmiana charakteru działalności po tej dacie nie uprawnia do przyznania płatności.

W trakcie realizacji zobowiązań rolnośrodowiskowych w pakiecie 5.1 niedopuszczalne jest zwiększenie zgłoszonej powierzchni po trzecim roku realizacji zobowiązania, co skutkuje zakazem przyznania płatności za całość zadeklarowanej powierzchni przekraczającej dozwolone limity.

Dla stwierdzenia niewypłacalności w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe nie wystarcza samo niewykonanie dwóch wymagalnych zobowiązań, lecz musi być pewnym, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych.

Termin graniczny wyznaczony w przepisach prawa materialnego, w którym należy złożyć wniosek o przyznanie pomocy finansowej oraz deklarację liczby objętych pomocą chryzantem, jest ostateczny. Jego niedochowanie uniemożliwia prawnie skuteczne rozszerzenie wniosku o dodatkowe elementy po zaznaczonym terminie.

Dla uzyskania płatności obszarowych w ramach systemów wsparcia bezpośredniego kluczowe jest faktyczne użytkowanie gruntów rolnych, a nie samo posiadanie w ujęciu cywilistycznym, co potwierdza decyzja NSA oddalająca skargę kasacyjną B.G.

Odwołanie od decyzji o odmowie rejestracji pojazdu podlega oddaleniu, gdy organ nie wykazał podstaw prawnych do żądania dokumentów dla pojazdów nowych, jeśli był on uprzednio rejestrowany na terytorium RP.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowe zastosowanie art. 153 p.p.s.a. oraz ocena prawna z wcześniejszego wyroku WSA wykluczają zasadność zarzutów skargi kasacyjnej dotyczącej naruszenia art. 79 ust. 4–7 ustawy o kierujących pojazdami.

Naczelny Sąd Administracyjny ustalił, że skutki problemów technicznych w funkcjonowaniu systemu teleinformatycznego nie powinny być przerzucane na stronie postępowania, a organy są zobowiązane do zapewnienia legalnego i rzetelnego przebiegu postępowania administracyjnego. Skarga kasacyjna została oddalona.

Niedozwolone postanowienia umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej (CHF), uprawniające bank do jednostronnego ustalania kursu walut przy przeliczaniu świadczeń kredytobiorcy, prowadzą do nieważności całej umowy, jeżeli po ich wyeliminowaniu nie jest możliwe utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony, a świadomy konsument nie wyraża zgody na związanie tymi postanowieniami. W takiej