Przestępstwo przeciwko zdrowiu i życiu skutkuje obligatoryjnym cofnięciem licencji na przewóz osób taksówką bez wymogu wcześniejszego pisemnego ostrzeżenia przedsiębiorcy.

W przypadku stwierdzenia braków w dokumentacji przewozowej, takich jak załącznik VII do Rozporządzenia 1013/2006, dotyczących transgranicznego transportu odpadów, przewoźnik ponosi odpowiedzialność pieniężną niezależnie od obowiązków organizatora transportu.

Na podmiot wykonujący przewóz towarów obarczonych podwyższonym ryzykiem, w szczególności odpadów, mogą być nakładane kary administracyjne za niezastosowanie się do obowiązków wynikających z ustawy o SENT, jeżeli przewoźnik nie wykona obowiązków przewozowych, a rozporządzenia włączające odpady w system monitorowania są wydane na podstawie prawidłowego upoważnienia ustawowego.

Skarga kasacyjna M.H. na decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy była niezasadna. NSA potwierdził konieczność przestrzegania przez organy administracji terminów związanych z przedstawieniem orzeczeń lekarskich, uznając, że bezpieczeństwo w ruchu drogowym ma priorytet nad interesem jednostkowym.

Przepis art. 92a ust. 10 u.t.d. nie wyklucza nałożenia odrębnych kar za różne naruszenia ujawnione podczas jednej kontroli, gdy każde z tych naruszeń jest opisane w odrębnych załącznikach do ustawy.

Skazanie przedsiębiorcy wykonującego przewozy taksówką za przestępstwo przeciwko zdrowiu i życiu stanowi wystarczającą podstawę do obligatoryjnego cofnięcia licencji, bez konieczności uprzedniego pisemnego ostrzeżenia, zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym.

Postanowienia umowy kredytu indeksowanego do CHF, kształtujące jednostronnie i abuzywnie koszty zobowiązania kredytobiorcy, prowadzą do nieważności umowy, gdy ich eliminacja nie pozwala na utrzymanie zamierzonego charakteru umowy.

Wyeliminowanie z umowy kredytu hipotecznego klauzul indeksacyjnych abuzywnych prowadzi do jej nieważności, co uprawnia konsumentów do żądania zwrotu nienależnie uiszczonych świadczeń na rzecz banku, niezależnie od statusu umowy po usunięciu klauzul niedozwolonych.

Stwierdzenie nieważności umowy kredytu denominowanego w CHF zawiera abuzywne postanowienia dotyczące ustalania kursów walut. Klauzule te, nieuzgodnione indywidualnie z konsumentem, naruszają dobrosąsiedzkie zasady kontraktowe i są niewiążące, co skutkuje obowiązkiem zwrotu świadczeń wpłaconych na ich podstawie.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytów denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, które nie są jasno i jednoznacznie sformułowane, skutkują nieważnością umowy ex tunc. Umowa nie może być utrzymana bez abuzywnych klauzul. Stwierdzona nieważność umowy uzasadnia wzajemny zwrot świadczeń.

Art. 21 ust. 2 ustawy SENT wymaga ustalenia wartości brutto towaru zgłoszonego i przewożonego; brak fizycznej obecności towaru zgłoszonego nie uzasadnia przyjęcia jego wartości jako 0. Kara pieniężna musi być obliczana jako 46% rzeczywistej różnicy wartości obu towarów.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną J.J., potwierdzając, że wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym wymogów konstrukcyjnych uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na podstawie art. 92a ust. 1 i 6 u.t.d.

Przewoźnik, który nie przedstawi środka transportu do kontroli zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy SENT, może zostać ukarany karą pieniężną, przy czym odmowa odstąpienia od kary wymaga wykazania braku ważnego interesu publicznego. Automatyczność zgłoszeń SENT uzasadnia przesyłkę numeru referencyjnego i wezwania.

W uzasadnionym wypadku ujawnienia naruszeń z lp. 1.5 i lp. 2.11 załącznika nr 3 do Ustawy o Transporcie Drogowym, przewoźnik jest obowiązany zgłosić pojazd do licencji, a naruszenia te podlegają niezależnemu ukaraniu.

Skarga kasacyjna M. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego o nałożeniu kary pieniężnej za przewóz bez zezwolenia jest bezzasadna; działalność skarżącego spełniała kryteria działalności gospodarczej w transporcie drogowym.

Naruszenie obowiązku podania prawidłowego numeru rejestracyjnego w zgłoszeniu SENT uzasadnia nałożenie kary, a odstąpienie od niej wymaga uzasadnionych przesłanek interesu publicznego lub przewoźnika.

Klauzule przeliczeniowe zawarte w umowie kredytu indeksowanego do CHF są abuzywne (art. 3851 k.c.), co powoduje ich niewiążący charakter, a ich wyeliminowanie skutkuje upadkiem umowy w całości.

Niewykonanie obowiązku prawidłowego uzupełnienia zgłoszenia SENT przez przewoźnika kwalifikuje do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy SENT, a brak wykazania wyjątkowych okoliczności wyklucza odstąpienie od kary z uwagi na ważny interes publiczny.

NSA oddalił skargę kasacyjną w sprawie kary nałożonej za naruszenie przepisów SENT, potwierdzając, że poprawność danych zgłoszenia jest kluczowa niezależnie od skutków podatkowych i że uchylenia nałożonej kary nie uzasadniają ani interes publiczny, ani interes przewoźnika.

Prawo zatrzymania (art. 496 k.c.) nie przysługuje stronie, która może potrącić wzajemne świadczenia pieniężne, w szczególności w kontekście nieważnych umów kredytowych z klauzulami abuzywnymi.

Dla skuteczności zmiany umowy zawartej w formie aktu notarialnego wymagana jest zachowanie tej samej formy notarialnej, a udowodnienie dokonania płatności ciąży na stronie, która tego dowodzi. Uchybienia w zakresie dowodzenia autentyczności podpisu mają kluczowe znaczenie i mogą stanowić podstawę do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Przepisy dotyczące wymogów odległościowych elektrowni wiatrowych z art. 4 ust. 1 ustawy o inwestycjach nie są przepisami technicznymi wymagającymi notyfikacji Komisji Europejskiej, a ich ocena pod kątem marginalizacji użytkowania turbin oraz zgodności z celami krajowymi energetyki odnawialnej leży w kompetencji sądów krajowych i administracji publicznej.

Pojęcie "data udzielenia patentu" w art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 469/2009 oznacza publikację ogłoszenia o udzieleniu patentu, nie zaś doręczenie decyzji, co determinuje termin złożenia wniosku o dodatkowe prawo ochronne.

Stwierdzenie abuzywności klauzul waloryzacyjnych w umowie kredytu hipotecznego skutkuje nieważnością umowy, nawet jeśli konsument może dochodzić zwrotu świadczeń. Skarga kasacyjna banku została oddalona jako bezzasadna.