Brak podobieństwa wizualnego, fonetycznego i znaczeniowego pomiędzy znakami B. TABLETKI USPOKAJAJĄCE a TABLETKI USPOKAJAJĄCE L uzasadnia brak ryzyka wprowadzenia w błąd odbiorców oraz nieprzyznanie ochrony z tytułu renomy i powszechnej znajomości.

Decyzja Kierownika Biura Powiatowego ARiMR z dnia 3 grudnia 2012 r. o przyznaniu płatności rolnośrodowiskowej nie zawiera wad kwalifikowanych pozwalających na stwierdzenie jej nieważności. Warunki proceduralne i materiał dowodowy były rozpatrzone zgodnie z prawem.

Organizacja społeczna może być dopuszczona do udziału w postępowaniu administracyjnym, jeśli uzasadnia to jej cel statutowy oraz interes społeczny, który nie musi być konkretnie udowodniony na wstępnym etapie postępowania.

Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego z powodu braku materialnoprawnej podstawy uzasadniona jest jednorazowym charakterem regulacji art. 15 ustawy nowelizującej, której nie można stosować do absolwentów sprzed nowelizacji.

Dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego uzależnione jest od wykazania interesu społecznego, który musi być indywidualnie zbadany. Arbitralne wykluczenie na podstawie domniemania jest nieuzasadnione i narusza art. 31 § 1 pkt 2 k.p.a.

W przypadku umorzenia postępowania sprzeciwowego w sprawach z zakresu własności przemysłowej nie zachodzi obowiązek orzekania o kosztach w sentencji decyzji administracyjnej, ponieważ art. 152²³ ust. 2 Prawa własności przemysłowej przewiduje ich zniesienie, co eliminuje konieczność odrębnego rozstrzygania o kosztach.

Przesłanka interesu społecznego uzasadniająca dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego nie została w pełni zgłębiona i oceniona przez organy administracyjne oraz sąd, co uzasadnia uchylenie wydanych postanowień i konieczność ponownego rozważenia sprawy.

Organizacja społeczna może być dopuszczona do udziału w postępowaniu administracyjnym, jeśli działanie to jest uzasadnione statutowymi celami organizacji oraz interesem społecznym, wymagającym wszechstronnej analizy.

NSA potwierdził prawo do nałożenia kary przez organy skarbowe za niezarejestrowane automaty do gier, uznając prawomocność decyzji mimo zgłoszenia argumentów z COVID-19. Skarga kasacyjna została oddalona.

NSA potwierdził uchylenie decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej o nałożeniu kary za loterię bez zezwolenia, wskazując brak prawidłowego odniesienia do wiążącej wykładni prawnej oraz nieuwzględnienie względniejszych przepisów.

Zawsze przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności – w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U. z 2020, poz. 2040 ze zm.) - musi dotyczyć tylko sytuacji, w której przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności odnosi się do całości

Bezprawnym jest ustalanie stawek opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych bez uwzględnienia standardów niedyskryminujących, co prowadzi do nieważności uchwały organu samorządowego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Rady Miasta Rzeszowa, potwierdzając nieważność uchwały z powodu niewykazania zachowania zasady niedyskryminacji przy ustalaniu opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych.

Posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, może zostać nałożony karą pieniężną, nawet gdy część lokalu została wydzierżawiona innemu podmiotowi. Kara pieniężna za delikty administracyjne nie narusza zasad proporcjonalności prawa.

Zastosowanie art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym jest zasadne tylko przy jednoczesnym naruszeniu przepisów określonych w załączniku nr 3 i nr 4 tej ustawy; rozstrzyganie kar według tego przepisu nie jest możliwe w przypadku wystąpienia różnych naruszeń w jednym czasie, ale niepokrywających się normatywnie.

Orzeczenie lekarskie stwierdzające przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami stanowi dokument urzędowy; organy administracyjne, dokonujące cofnięcia uprawnień na jego podstawie, są związane jego treścią i nie mogą przeprowadzać merytorycznej weryfikacji zdrowotnej.

Przedsiębiorstwo realizujące transport drogowy ponosi odpowiedzialność administracyjną za naruszenia związane z czasem pracy kierowców, opartą na zasadzie ryzyka, o ile nie wykaże nadzwyczajnych i nieprzewidywalnych okoliczności zgodnie z art. 92c ust. 1 pkt 1 u.t.d.

Krajowy transport drogowy osób, wykonywany bez wymaganej licencji i nielegalnie jako przewóz okazjonalny, podlega karze administracyjnej, niezależnie od użycia aplikacji mobilnej do organizacji przewozu. Przewóz taki uznaje się za transport drogowy, który nie musi być prowadzony jako działalność gospodarcza.

Decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy dłużnikowi alimentacyjnemu, uznanemu ostateczną decyzją za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych, ma charakter związany i nie podlega ocenie okoliczności osobistych dłużnika na etapie tego postępowania.

Decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy nie może opierać się wyłącznie na niezweryfikowanej informacji od Policji. Przepis będący podstawą takiego działania uznano za niekonstytucyjny, co skutkowało uchyleniem wyroku sądu i decyzji administracyjnych, w świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a. skarga kasacyjna A.S. została oddalona. Weryfikacja danych posiadanych przez organ i analiza ich zgodności z dokumentacją architektoniczno-budowlaną jest niezbędna do rozstrzygnięcia w przedmiocie wydania zaświadczenia przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności.

W przypadku rażącego uchybienia warunkom zezwolenia przedsiębiorca prowadzący działalność w specjalnej strefie ekonomicznej może stracić zezwolenie zgodnie z art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, jeżeli uchybienie narusza cele strefy.

Kierowca, który przebywa w pojeździe w trakcie jego prowadzenia i pozostaje w gotowości do przyjęcia sterów, jest zobowiązany do rejestracji swojej aktywności za pomocą karty kierowcy nawet w czasie odpoczynku na fotelu pasażera.

NSA potwierdził, że w przypadku naruszeń czasu pracy kierowców, nałożenie kary pieniężnej przez GITD jest zasadne i nie wymaga dowodzenia winy ani niewłaściwej organizacji pracy przez przedsiębiorcę transportowego, o ile spełnione zostały wszystkie wymagane ustawowo przesłanki.