Działania M. P., polegające na utworzeniu sztucznych warunków przez fikcyjne gospodarstwa rolne, w celu uzyskania nienależnych płatności ONW, są sprzeczne z przepisami Rozporządzenia nr 1307/2013 i 1306/2013, co uzasadniało odmowę przyznania tych płatności przez organy administracyjne oraz jej utrzymanie przez sądy administracyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje zasadność uchwały Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w przedmiocie odmowy przyznania M.P. płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, działając w związaniu z ustaleniami wyroku karnego i potwierdzając zgodność decyzji organu administracyjnego z prawem.

Bank nie ponosi odpowiedzialności za wypłatę środków zgodnie z numerem rachunku wskazanym w zleceniu, mimo błędnych danych osobowych odbiorcy. Odpowiedzialność ta nie obciąża banku na podstawie przepisów ustawy o usługach płatniczych.

W przypadku uzyskania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, stworzenie sztucznych warunków w celu nieuprawnionego zwiększenia płatności stanowi podstawę do odmowy ich przyznania, zgodnie z zasadami praworządności przewidzianymi w k.p.a.

Skarżący nieudolnie próbował obejść prawo, tworząc sztuczne warunki dla uzyskania płatności ONW. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność decyzji odmowy tych płatności, respektując prawomocne orzeczenie karne. Wznowienie postępowania było uzasadnione dla ujawnionych okoliczności.

Dla zastosowania art. 92a ust. 10 u.t.d. konieczne jest, by jedno działanie stanowiło naruszenie przepisów z załączników nr 3 i nr 4 u.t.d. NSA uznał, że w przedmiotowej sprawie nie zachodziła taka tożsamość znamion, co uzasadniało utrzymanie kar zgodnie z przepisami u.t.d.

Uzasadniona jest odmowa przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej w przypadku, gdy samoistność działalności rolniczej jest pozorna, a beneficjent nie spełnia wymogów stawianych przez prawo unijne i krajowe, gdyż dzierżawy były elementem unikania ograniczeń systemu wsparcia.

Wznowienie postępowania oraz decyzje organów administracyjnych były zasadne i zgodne z prawem; skarżący nie spełnił przesłanek przyznania płatności unijnej, gdyż działał jako pozorny posiadacz gruntów, co skutkowało bezzasadnością skargi kasacyjnej.

Przewóz okazjonalny, który nie spełnia wymogów określonych w ustawie o transporcie drogowym, podlega karze na podstawie art. 92a utd. Usługa zorganizowana przez aplikację transportową jest uważana za transport drogowy i wymaga posiadania odpowiednich licencji i zgłoszeń.

Zaniechanie domownika w przekazaniu zastępczo doręczonej przesyłki adresatowi nie uzasadnia przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, gdyż stanowi niedbalstwo traktowane na równi z niedbalstwem adresata (art. 58 k.p.a.).

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał decyzję organu odmawiającą przyznania płatności ONW, uznając prawidłowość wznowienia postępowania w oparciu o nowo ujawnione okoliczności i związanie ustaleniami wyroku karnego w przedmiocie sztucznego tworzenia warunków do uzyskania płatności.

Sąd II instancji, związany prawomocnym wyrokiem karnym, nie ma podstaw prawnych do podważania rozstrzygnięć administracyjnych opartych na tych ustaleniach, co potwierdza skuteczność decyzji odmownych Dyrektora ŚOR ARiMR w sprawie przyznania płatności rolno-środowiskowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nie zaistniały przesłanki do nałożenia jednorazowej kary na podstawie art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym, potwierdzając legalność nałożenia odrębnych kar za różne naruszenia i uchylając wyrok sądu pierwszej instancji.

Klauzule waloryzacyjne w umowie kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej (klauzula ryzyka walutowego i klauzula kursowa) stanowią ściśle powiązany mechanizm, który należy oceniać łącznie pod kątem abuzywności. Postanowienia uprawniające bank do jednostronnego ustalania kursów walut są abuzywne jako sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszające interesy konsumenta. Po wyeliminowaniu

W przypadku stwierdzenia sztucznego tworzenia warunków płatności oraz zaistnienia nowych okoliczności, które uzasadniają wznowienie postępowania, organ ma prawo do uchylenia decyzji administracyjnej przyznającej takie płatności, pomimo wypełnienia formalnych przesłanek w czasie wydania pierwotnej decyzji.

Rejestracja znaku towarowego SANGATE HOTEL nie narusza prawa do firmy D.R., jeżeli brak dowodów faktycznego wprowadzenia w błąd co do tożsamości firm. Wyłączność prawa do nazwy (firmy) wyznaczają granice faktycznego i terytorialnego używania w obrocie.

Utworzenie kilku powiązanych podmiotów w celu uzyskania wyższych dopłat uznaje się za stworzenie sztucznych warunków, co skutkuje odmową przyznania płatności unijnych.

Znak towarowy musi spełniać odpowiednie wymogi dystynktywności i deskryptywności w odniesieniu do zgłoszonych towarów i usług oraz właściwego kręgu odbiorców. Sąd administracyjny obowiązany jest gruntownie przeanalizować uzasadnienie decyzji administracyjnej, odnosić się do wszystkich istotnych argumentów stron, by ocenić jej legalność.

Decyzja odmowy przyznania płatności ONW na 2019 r. jest zgodna z prawem, a zarzuty skargi kasacyjnej nie podważają prawidłowości ustaleń organu i mającego walor dokumentu urzędowego protokołu kontroli.

Działania mające na celu sztuczne stworzenie warunków do uzyskania płatności rolnych, sprzeczne z celami wsparcia unijnego, skutkują odmową przyznania takich płatności. Działania te stanowią próbę nieuprawnionego obejścia prawa wspólnotowego i podlegają sankcjom przewidzianym w rozporządzeniach unijnych.

Skarga pauliańska z art. 527 k.c. nie może być wykorzystana do ubezskutecznienia wobec wierzyciela kwoty alimentów ustalonej w prawomocnym wyroku sądowym wydanym po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, gdyż przepis ten odnosi się do czynności prawa materialnego, a nie do orzeczeń sądowych, przy czym zmiana zakresu obowiązku alimentacyjnego ustalonego prawomocnym wyrokiem może nastąpić jedynie w

Deklarowanie spełnienia warunków do uzyskania płatności przy jednoczesnym sztucznym kreowaniu warunków dla osiągnięcia nielegalnej korzyści finansowej uprawnia organ administracyjny do wznowienia postępowania i odmowy przyznania płatności, niezależnie od formalnych warunków ich przyznania.

Klauzule indeksacyjne w umowie kredytu hipotecznego waloryzowanego kursem waluty obcej, pozwalające bankowi na swobodne kształtowanie kursu tej waluty, stanowią niedozwolone postanowienia umowne jako sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszające interesy konsumenta. Po wyeliminowaniu abuzywnych klauzul indeksacyjnych umowa kredytu jest nieważna na podstawie art. 58 k.c., jeżeli nie można zastąpić

Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, potwierdzając, że ustalenie kwoty nienależnie pobranych płatności było zgodne z prawem. Wydanie decyzji odmownej było uzasadnione stwierdzeniem sztuczności warunków uzyskania dopłat.