W przypadku niezapewnienia przekazywania danych geolokalizacyjnych, ocena stosowania sankcji administracyjnej powinna uwzględniać nie tylko kondycję finansową przewoźnika, ale również całokształt okoliczności faktycznych, w tym ewentualne 'okoliczności łagodzące' oraz zgodność działań przewoźnika z celami ustawy SENT, przy jednoczesnym zachowaniu zasady proporcjonalności.

W przypadku podania w zgłoszeniu przewozu towaru danych niezgodnych ze stanem faktycznym, organ ma obowiązek nałożenia kary pieniężnej, chyba że zachodzą wyjątkowe okoliczności uzasadniające odstąpienie od nałożenia kary na podstawie ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, a ocena tych okoliczności musi być szczegółowa i oparta na konkretnej analizie sytuacji przewoźnika.

Zgłoszenie SENT zawierające numer referencyjny oraz wezwanie do kontroli jest wiążące i skuteczne, jeżeli zgłoszenia dokonuje osoba uprawniona. Przewoźnik jest odpowiedzialny za zapewnienie, by osoba dokonująca zgłoszenia była upoważniona do odbioru numeru referencyjnego i wezwania do kontroli. Nałożenie kary za nieprzedstawienie transportu oraz za nieprzesyłanie danych geolokalizacyjnych może być

Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na przewoźnika na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów może nastąpić, jeśli wykazana zostanie nadmierna dolegliwość kary w relacji do okoliczności sprawy i braku wpływu naruszenia na zasadniczy cel ustawy, co wymaga uwzględnienia zasady proporcjonalności.

Naruszenie obowiązku przedstawienia środka transportu do kontroli na wezwanie organu uprawnionego wiąże się z nałożeniem kary pieniężnej wynikającej z ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. Brak zgłoszenia się do kontroli, niezależnie od okoliczności takich jak rutyna czy niezrozumienie polecenia, skutkuje sankcją administracyjną, a odstąpienie

Przy wyborze metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego, zgodnie z art. 6j ust. 2 u.c.p.g., rada gminy obowiązana jest do ustalenia jednej stawki opłaty, bez możliwości jej różnicowania w zależności od liczby osób zamieszkujących gospodarstwo domowe.

Dla stwierdzenia złej wiary zgłaszającego znak towarowy - w rozumieniu art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.; dalej: p.w.p.; obecnie art. 129(1) ust. 1 pkt 6 p.w.p.) - kluczowa jest nieuczciwość jego zachowania, którą należy kwalifikować – w oparciu o całokształt okoliczności sprawy - biorąc pod uwagę wykorzystanie

Zgodnie z art. 379 pkt 2 k.p.c., nieważność postępowania zachodzi, gdy pełnomocnik strony nie był należycie umocowany. Brak pełnomocnictwa do działania w imieniu pozwanej strony w postępowaniu przed sądem drugiej instancji skutkuje nieważnością postępowania. W takiej sytuacji zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania przez sąd apelacyjny.

Dla uznania informacji za objęte tajemnicą przedsiębiorcy nie wystarcza samo przejawienie woli zachowania jej jako nierozpoznawalnej przez osoby trzecie; konieczne jest również wykazanie, że dana informacja posiada wartość gospodarczą, której ujawnienie mogłoby negatywnie wpłynąć na sytuację podmiotu.

Przejście własności działki pod drogę publiczną zgodnie z art. 98 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami następuje z mocy prawa, jednak wymaga ujawnienia w księdze wieczystej dla skuteczności roszczenia o odszkodowanie.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym w związku z art. 5d i art. 5e tej ustawy, przedsiębiorca pośredniczący w przewozach osób ma obowiązek przed rozpoczęciem współpracy z przewoźnikiem zweryfikować nie tylko posiadanie przez niego odpowiedniej licencji, ale także czy przewóz będzie wykonywany pojazdem spełniającym wymagania techniczne i wyposażeniowe właściwe dla tej licencji

Pośrednik przy przewozie osób zobowiązany jest do sprawdzenia, czy przewoźnik posiada odpowiednią licencję oraz spełnia wymagane warunki techniczne i oznaczeniowe pojazdu. Przekazanie zlecenia przewozu podmiotowi, który tych wymogów nie spełnia, stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Decyzja administracyjna o odmowie rejestracji pojazdu powinna być oparta na pełnym i rzetelnym materiale dowodowym, uwzględniającym wszystkie okoliczności faktyczne i prawne, w tym przepisy prawa obcego, jeżeli mają zastosowanie do stanu faktycznego sprawy.

Dla ustalenia odszkodowania za działki wydzielone pod drogi publiczne zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami kluczowe znaczenie ma aktualny stan prawny ujawniony w księdze wieczystej, a organ administracji publicznej nie może samodzielnie ustalać stanu prawnego działki odmiennego niż wynika z księgi wieczystej.