NSA uchylił wyrok WSA oraz decyzję ARiMR, uznając naruszenie art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95 przez błędną wykładnię przerwania przedawnienia oraz niepełne rozważenie momentu ustania nieprawidłowości powtarzających się.

Przewóz okazyjny osób niespełniający kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ustawy o transporcie drogowym stanowi naruszenie prawa, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej zgodnie z art. 92a u.t.d. Użycie aplikacji mobilnej do zleceń nie zwalnia z obowiązków licencyjnych.

Nienależnie pobrane płatności podlegają zwrotowi, chyba że przedawnienie przed roszczeniem o zwrot zostało przerwane przez akt władzy, który wyraźnie wskazuje na postępowanie w sprawie nieprawidłowości, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie.

W sprawie o uchylenie decyzji o zwrocie nienależnych płatności Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że naruszenie zasad dochodzenia należności w zakresie terminu przedawnienia wymaga interpretacji uwzględniającej dokładne określenie przez właściwe organy zidentyfikowanych nieprawidłowości.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość odmowy płatności z uwagi na niedotrzymanie terminu rejestracji oraz niezgodności w ewidencji środków ochrony roślin, uznając zarzuty proceduralne skarżącego za bezzasadne.

Brak jednoznacznego wyjaśnienia stanu faktycznego uzasadniającego nałożenie kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej uniemożliwia jej utrzymanie; decyzja organu administracji uchylona z powodu naruszenia zasad prawdy obiektywnej i wymogów uzasadnienia w postępowaniu administracyjnym.

W uznaniu Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga kasacyjna Ł.B. nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż organy administracyjne prawidłowo ustaliły sztuczne tworzenie warunków przez skarżącego, co skutkowało nienależnym pobraniem płatności ekologicznych. Wyrok WSA i decyzja ARiMR znajdują potwierdzenie w obowiązującym stanie prawnym.

Karę administracyjną za import drewna bez zezwolenia FLEGT można nałożyć przed upływem 3-letniego przedawnienia, niezależnie od etapu ostateczności decyzji. Sąd wprost potwierdza zgodność ustawy o lasach z normami prawa unijnego dotyczącymi proporcjonalności sankcji.

Wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia lub licencji oraz przewozu niespełniającego wymogów prawnych skutkuje zasadnym nałożeniem kary pieniężnej, niezależnie od jednorazowego charakteru przewozu oraz braku formalnej działalności gospodarczej.

"Decyzja Prezesa UTK o stwierdzeniu naruszenia przepisów rozporządzenia 1371/2007 przez przewoźnika kolejowego i odstąpieniu od wyznaczenia terminu do usunięcia nieprawidłowości jest prawidłowa; na przewoźniku ciąży obowiązek wykazania uzasadnionych względów handlowych wyłączających sprzedaż biletów w ZKA."

Przewóz okazjonalny prowadzony pojazdem niespełniającym kryteriów przewidzianych w art. 18 ust. 4a u.t.d. wymaga zawarcia pisemnej umowy przed przewozem. Brak spełnienia tej normy uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, co stanowiło podstawę oddalenia skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną za bezzasadną, potwierdzając decyzję WSA dotyczącą zgodności nałożenia administracyjnej kary pieniężnej z przepisami prawa krajowego i unijnego.

Termin przedawnienia dla nieprawidłowości powtarzającej się liczy się od momentu, w którym nieprawidłowość ustała, rozumiana jako chwila ostatniego zdarzenia powodującego szkodę w budżecie UE lub zaprzestania nieprawidłowych działań przez podmiot.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że dla ustalenia przedawnienia roszczeń o zwrot nieprawidłowo pobranych płatności kluczowe jest precyzyjne określenie momentu ustania nieprawidłowości oraz przerwania biegu terminu przedawnienia zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95.

NSA oddala skargę kasacyjną A. B. jako bezzasadną, potwierdzając prawidłowość oceny WSA oraz ARiMR w zakresie nienależnie pobranych płatności z funduszy unijnych z tytułu programu rolno-środowiskowego.

W sprawie dotyczącej klasyfikacji taryfowej towarów, brak uzasadnienia zarzutów naruszenia prawa materialnego w skardze kasacyjnej uniemożliwia sądowi skuteczne jej rozpatrzenie, co skutkuje jej oddaleniem.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje stanowisko, że stworzenie sztucznych warunków dla uzyskania płatności bezpośrednich stanowi naruszenie prawodawstwa rolnego, a środki uzyskane w ten sposób są nienależnie pobrane.

Tworzenie sztucznych warunków w celu uzyskania korzyści z systemu wsparcia unijnego jest niedopuszczalne; skarga kasacyjna dotycząca odmowy płatności ekologicznych jest niezasadna, jeśli brak skutecznego wykazania błędów proceduralnych na wynik.

Skarga kasacyjna wniesiona przez Ł. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarżący nienależnie pobrał płatności na obszary z ograniczeniami, tworząc sztuczne warunki dla uzyskania finansowania, wbrew celom wsparcia.

Nieprawidłowość ma charakter powtarzający się, jeżeli podmiot czerpie korzyści ekonomiczne z całości podobnych operacji naruszających przepisy unijne. Bieg przedawnienia rozpoczyna się z chwilą ostatniego zdarzenia – ustania nieprawidłowości lub wystąpienia szkody.

Zaskarżenie decyzji o nałożeniu kary za nieterminowe zgłoszenie zbycia pojazdu jest nieuzasadnione. Zawiadomienie o zbyciu pojazdu, pomimo profesjonalnej działalności strony, nie stanowiło znikomych naruszeń prawa, co uzasadniało wymierzenie minimalnej kary administracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach i oddalił skargę, uznając, że naruszenie obowiązku zgłoszenia nabycia pojazdu nie było znikome, a kara pieniężna została nałożona prawidłowo.

Naczelny Sąd Administracyjny słusznie przyjął, że naruszenie art. 78 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym przez przedsiębiorcę nie jest znikomym, zaś czas reakcji organu nie wpływa na ocenę potrzeby nałożenia kary za nieterminowe zgłoszenie nabycia pojazdu.

Dla przedsiębiorcy zajmującego się handlem pojazdami zaniechanie zgłoszenia ich nabycia w wymaganym terminie nie stanowi znikomego naruszenia prawa, a nałożona kara pieniężna, mimo najniższej przewidzianej ustawowo wysokości, była uzasadniona.