Tworzenie sztucznych warunków w celu uzyskania korzyści z systemu wsparcia unijnego jest niedopuszczalne; skarga kasacyjna dotycząca odmowy płatności ekologicznych jest niezasadna, jeśli brak skutecznego wykazania błędów proceduralnych na wynik.

Skarga kasacyjna wniesiona przez Ł. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarżący nienależnie pobrał płatności na obszary z ograniczeniami, tworząc sztuczne warunki dla uzyskania finansowania, wbrew celom wsparcia.

Nieprawidłowość ma charakter powtarzający się, jeżeli podmiot czerpie korzyści ekonomiczne z całości podobnych operacji naruszających przepisy unijne. Bieg przedawnienia rozpoczyna się z chwilą ostatniego zdarzenia – ustania nieprawidłowości lub wystąpienia szkody.

Zaskarżenie decyzji o nałożeniu kary za nieterminowe zgłoszenie zbycia pojazdu jest nieuzasadnione. Zawiadomienie o zbyciu pojazdu, pomimo profesjonalnej działalności strony, nie stanowiło znikomych naruszeń prawa, co uzasadniało wymierzenie minimalnej kary administracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach i oddalił skargę, uznając, że naruszenie obowiązku zgłoszenia nabycia pojazdu nie było znikome, a kara pieniężna została nałożona prawidłowo.

Naczelny Sąd Administracyjny słusznie przyjął, że naruszenie art. 78 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym przez przedsiębiorcę nie jest znikomym, zaś czas reakcji organu nie wpływa na ocenę potrzeby nałożenia kary za nieterminowe zgłoszenie nabycia pojazdu.

Przedstawiciel bezpośredni może być uznany za dłużnika solidarnego, gdy dostarczył nieprawdziwe dane w zgłoszeniu celnym, a organ celny słusznie może badać wiarygodność zadeklarowanej wartości towaru, stosując metody wartości podobnych towarów.

Przedstawiciel bezpośredni, działający na rzecz importera, może być uznany za dłużnika solidarnie odpowiadającego za dług celny, jeżeli wiedział lub powinien był wiedzieć o nieprawidłowościach w deklarowanej wartości celnej towarów. Weryfikacja wartości celnej może opierać się na metodzie wartości towarów podobnych.

Metoda określenia wartości celnej towaru jako towaru podobnego przez organ celny jest dopuszczalna, a przedstawiciel bezpośredni może być uznany za dłużnika solidarnego, gdy zgłoszenie celne oparte jest na wątpliwych danych.

Dla przedsiębiorcy zajmującego się handlem pojazdami zaniechanie zgłoszenia ich nabycia w wymaganym terminie nie stanowi znikomego naruszenia prawa, a nałożona kara pieniężna, mimo najniższej przewidzianej ustawowo wysokości, była uzasadniona.

Nie można uznać za znikome naruszenia obowiązku zgłoszenia zbycia pojazdu przez profesjonalnego sprzedawcę aut. Organ administracji słusznie nałożył minimalną karę pieniężną, uwzględniając stopień znaczenia naruszenia i charakter działalności strony.

NSA uznał, że liczba naruszeń i charakter działalności H.Z. wykluczały możliwość uznania wagi naruszenia jako znikomej, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej zgodnie z obowiązującym prawem o ruchu drogowym.

Towar określony jako "mączka paszowa z krwi mieszanej" podlega klasyfikacji taryfowej do pozycji CN 3504 00 90, jako substancje białkowe nieobjęte bardziej specyficznymi pozycjami, a nie jako mąki i mączki zwierzęce (CN 2301 10 00). Uznano wysokobiałkowy charakter towaru oraz zgodność z regułami interpretacyjnymi HS.

NSA oddalił skargi kasacyjne, uznając sposób określenia długu celnego oraz status przedstawiciela bezpośredniego jako zgodne z regulacjami prawnymi. Organy celne prawidłowo ustaliły wartość celną towarów metodą porównawczą, nie uchybiając przy tym wymaganiom prawa materialnego i procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne nałożenie kary pieniężnej za naruszenie obowiązku zgłoszenia zbycia pojazdu, wskazując że uchybienie było znaczne i nie znikome, zważywszy na profesjonalny charakter działalności strony.

Sąd, biorąc pod uwagę przewlekłość działań administracyjnych jako okoliczność bez wpływu na ocenę znikomego naruszenia, uznaje, że skarżący - jako profesjonalista - ponosi odpowiedzialność za brak terminowego zgłoszenia zbycia pojazdu, co uzasadnia nałożenie kary.

NSA orzekł, że naruszenie obowiązku zawiadomienia o nabyciu pojazdu nie jest znikome, uzasadniając nałożenie kary najniższej ustawowej wysokości, sprzeciwiając się odstąpieniu od tej kary z uwagi na skalę i charakter naruszeń.

NSA oddalił skargi kasacyjne, potwierdzając prawidłowość ustalenia wartości celnej przez organy podatkowe i sąd I instancji oraz zasadność przypisania solidarnej odpowiedzialności celnej. Podstawy prawne przedstawione przez skarżących nie wykazały błędów w interpretacji czy subsumpcji prawa przez sąd niższej instancji.

Nie można uznać naruszenia obowiązku zgłoszenia zbycia pojazdu za znikome, gdy dotyczy ono przedsiębiorcy prowadzącego profesjonalną działalność w branży motoryzacyjnej. Nałożenie kary w dolnym zakresie przewidzianym prawem jest uzasadnione.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną C. S.A., podtrzymując decyzję organów celnych o prawidłowym ustaleniu wartości celnej towarów oraz przypisaniu odpowiedzialności solidarnej przedstawicielowi bezpośredniemu za dług celny.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że znikomą wagę naruszenia obowiązku zawiadomienia starosty o zbyciu pojazdu należy oceniać z uwzględnieniem profesjonalnego charakteru działalności strony oraz integralności obowiązujących przez długi czas przepisów, podtrzymując przy tym prewencyjne cele ustanowionych kar pieniężnych.

Zmiana rozmiaru opon na osi napędowej pojazdu, bez wykonania przeglądu tachografu przez zatwierdzony warsztat, stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 92a ustawy o transporcie drogowym i wytycznymi UE. NSA uchyla wyrok WSA jako niespełniający wymogów legalności z tego zakresu.

Decyzje ustalające kwoty nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych nie były wydane w warunkach przedawnienia, ponieważ program wieloletni trwał do 2014 r., a decyzje organów administracyjnych przerywały bieg terminu przedawnienia.

Członek zarządu spółki z o.o. jest odpowiedzialny za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie, niezależnie od liczby wierzycieli. Zobowiązania podatkowe uznaje się za wymagalne, jeśli ich nieuregulowanie trwa ponad trzy miesiące.