Art. 20 ust. 4 ustawy PROW jest zgodny z prawem unijnym oraz krajowym, nie naruszając zasady równości oraz proporcjonalności. Posiadanie tytułu prawnego do gruntu Skarbu Państwa jest niezbędne dla przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych.

Unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego jest uzasadnione, gdy brak dowodów potwierdzających fizyczny wywóz towaru poza obszar celny UE, a dokumentacja administracji celnej innego państwa członkowskiego stwierdza brak wywozu.

Brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia odwołania wymaga uprawdopodobnienia braku w nich przyczyn, które można przypisać stronie postępowania. Doręczenie zastępcze do domownika adresata skutkuje przyjęciem domniemania skuteczności odbioru decyzji.

Traktor jako majątek firmowy, nie mógł zostać uznany za "mienie osobiste" podlegające zwolnieniu z cła. Zwolnienie to dotyczy wyłącznie mienia niebędącego częścią majątku przedsiębiorstwa, nawet jeśli firma jest jednoosobowa.

Tworzenie sztucznych warunków przez powiązane podmioty w celu uzyskania nienależnych korzyści finansowych w ramach wspólnej polityki rolnej uzasadnia odmowę przyznania płatności ekologicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że decyzja ARiMR o odmowie przyznania płatności ONW jest prawidłowa ze względu na stwierdzenie sztucznie stworzonych warunków dla uzyskania wnioskowanej pomocy finansowej, co oznacza zgodność decyzji z wymogami prawa unijnego oraz przepisów krajowych.

Skarga kasacyjna spółki A. Sp. z o.o. została oddalona. Decyzja o odmowie przyznania płatności ekologicznych była zasadna, ponieważ istniały uzasadnione podstawy do uznania, że stworzono sztuczne warunki dla uzyskania wsparcia, co jest sprzeczne z rozporządzeniami UE.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną "T." Sp. z o.o. w K., podtrzymując decyzje odmowy przyznania płatności dla obszarów ONW przez Dyrektora Lubuskiego Oddziału ARiMR, uznając za prawidłowe interpretacje przepisów materialnych i formalnych.

Stworzenie sztucznych warunków dla uzyskania płatności unijnych poprzez pozorne rozdzielenie działalności gospodarczej stanowi podstawę prawną do odmowy przyznania płatności na podstawie rozporządzeń UE, co czyni działania rolnika sprzecznymi z unijną polityką wsparcia.

Tworzenie i realizacja sztucznych warunków w celu uzyskania nienależnych korzyści finansowych ze środków unijnych, pozostające w sprzeczności z celami wspólnej polityki rolnej, uzasadnia odmowę przyznania płatności rolno-środowiskowych zgodnie z art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Wznowienie postępowania administracyjnego jest niedopuszczalne, gdy strona nie dochowała terminu do złożenia wniosku, a zastępcze doręczenie, potwierdzone faktycznym odebraniem informacji o decyzji, ma skutek prawny umożliwiający rozpoczęcie biegu terminów.

Nie jest dopuszczalne przyznanie wsparcia finansowego, gdy warunki do jego uzyskania zostały wykreowane sztucznie. Kompetencja organu administracyjnego obejmuje prawo zaglądania do treści dokumentacji i decyzji o zasadności przyznania pomocy według kryteriów obiektywnych oraz weryfikacji działań beneficjenta.

W sytuacji, gdy pozostaje w mocy wcześniejsza decyzja administracyjna obejmująca identyczny zakres stosunku służbowego, brak jest podstaw do ponownego merytorycznego rozpatrzenia sprawy z uwagi na res iudicata oraz bezprzedmiotowość postępowania (art. 105 § 1 k.p.a.).

W przypadku sporu dotyczącego zmiany zgłoszenia celnego, organ celny jest zobowiązany do wnikliwej oceny dowodów i nie może polegać jedynie na domniemaniach prawdziwości dokumentów urzędowych. Brak prawnego obowiązku przechowywania dokumentów przez zgłaszającego, w kontekście znacznego upływu czasu, uniemożliwia podważenie zadeklarowanego pochodzenia towaru.

Rury stalowe spiralnie spawane kodu CN 7305 19 00 zostały prawidłowo zaklasyfikowane do kategorii 25B załącznika IV do rozporządzenia 2020/894 ze względu na ich znaczący wpływ na równowagę unijnego rynku stalowego i potencjalne zagrożenie dla konkurencyjnych produktów unijnych.

Skargę kasacyjną R. R. od wyroku WSA w Poznaniu oddalono. NSA potwierdził, że przesłanki do wznowienia postępowania nie były spełnione, a zarzuty procesowe były nieprawidłowo sformułowane i nieuzasadnione.

Stwierdzono, że Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje decyzje organów niższej instancji o odmowie płatności ekologicznej, uznając stworzenie sztucznych warunków do uzyskania korzyści sprzecznych z celami pomocy finansowej.

W sprawach dotyczących klasyfikacji taryf celnych, Naczelny Sąd Administracyjny przyznaje organom celnym duży zakres swobody w ustaleniu faktycznych przesłanek klasyfikacji, o ile uzasadnienia decyzji i wyroków są spójne i zgodne z obowiązującymi normami prawno-celno-akcyzowymi.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał decyzję o nałożeniu kary pieniężnej na skarżącą za naruszenie przepisów o transporcie drogowym. Organ właściwie ustalił stan faktyczny i prawny, a sąd I instancji słusznie oddalił skargę, uznając dostarczone dowody za spóźnione i niewystarczające.

Członek zarządu spółki z o.o. ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeżeli nie wykaże, że we właściwym czasie złożył wniosek o ogłoszenie upadłości albo że zaniechanie to nastąpiło bez jego winy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż działalność rolnicza asesora komorniczego nie jest sama w sobie działalnością gospodarczą, a kwestia jej prowadzenia powinna być rozpatrywana pod kątem wpływu na wykonywanie obowiązków asesora zgodnie z art. 34 ust. 2 u.k.s.

Nie jest możliwe przyjęcie fikcji doręczenia, gdy nie spełniono wszystkich przesłanek określonych w art. 44 k.p.a. Skuteczne doręczenie wymaga spełnienia całej procedury, a nie jej elementów.

Zróżnicowanie przesłanek zwolnienia z opłaty przekształceniowej oparte na formie nabycia prawa użytkowania wieczystego, ustanowione przez art. 8 pkt 2 lit. a) ustawy, jest zgodne z konstytucyjną zasadą równości, gdyż odnosi się do podmiotów spełniających specyficzne kryteria prawne.

Utrzymywanie automatów do gier o charakterze losowym bez koncesji stanowi naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych. Organ administracyjny miał podstawy do nałożenia kary pieniężnej, a decyzje sądów niższych instancji były prawidłowe i oparte na wystarczających dowodach.