Podwójna karalność administracyjna jest wyłączona tylko w przypadku tożsamych znamion deliktów w załącznikach nr 3 i 4 u.t.d.; brak tego wyłączenia przy odmiennych znamionach deliktów uzasadnia nałożenie odrębnych kar.

Istnienie jednego wierzyciela spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie stanowi przesłanki egzoneracyjnej zwalniającej członka zarządu z odpowiedzialności za zaległości składkowe na podstawie art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej w związku z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, gdyż takie rozumienie prowadziłoby do uprzywilejowania niektórych członków zarządu i mogłoby zachęcać

Udział w składzie sądu sędziego powołanego przez Krajową Radę Sądownictwa ukształtowaną w trybie określonym ustawą z 8 grudnia 2017 r. stanowi przyczynę nieważności postępowania w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c., gdy wadliwość procesu powołania prowadzi do naruszenia standardu niezawisłości i bezstronności sądu, co wymaga indywidualnej oceny uwzględniającej w szczególności: brak poparcia ze strony

Pojęcie ‘właściwego czasu’ do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, o którym mowa w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej, należy odnosić do momentu, w którym dłużnik przestaje wykonywać wymagalne zobowiązania pieniężne w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 1a prawa upadłościowego, a opóźnienie w ich regulowaniu przekracza trzy miesiące.

Ustalenie wysokiego stopnia przyczynienia się poszkodowanego do wypadku komunikacyjnego i związanej z tym znacznej redukcji odszkodowania wymaga dokonania stanowczych ustaleń faktycznych co do prawidłowej obserwacji drogi przez kierowcę i adekwatności jego reakcji na zagrożenie. Brak takich ustaleń, przy jednoczesnym przyjęciu odpowiedzialności sprawcy na zasadzie ryzyka, czyni znaczną redukcję świadczeń

Osobie pełniącej funkcje kierownicze w spółce urządzającej gry hazardowe bez koncesji, zgodnie z art. 89 ust. 3 u.g.h., zasadnie wymierza się karę pieniężną, gdy gry mają charakter losowy, a postępowanie dowodowe nie wykazuje istotnych uchybień.

Decyzja administracyjna o ustaleniu zwrotu nienależnie pobranych płatności ONW nie ulega przedawnieniu, jeśli została wydana przed upływem ośmioletniego terminu, liczonego od ustania nieprawidłowości powtarzających się, z uwzględnieniem przerwania biegu terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nienależnie pobrane płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego podlegają zwrotowi, o ile beneficjent mógł wykryć nieprawidłowości w umowie kontraktacyjnej z wykreśloną z rejestru grupą producentów rolnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nie doszło do przedawnienia roszczenia o zwrot nienależnie pobranych płatności i potwierdził prawo organu do wydania decyzji określającej kwotę zwrotu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż termin zgłoszenia nabycia pojazdu uległ wydłużeniu na podstawie art. 31ia ustawy o COVID-19 i nie podlegał przywróceniu na podstawie art. 15zzzzzn2 tej ustawy; uchylając wyrok WSA, NSA przyjął wobec spółki sankcję za uchybienie terminowi bez obowiązku organu jego przywrócenia.

Przerwa w przekazywaniu danych geolokalizacyjnych w systemie SENT skutkująca niemożnością monitorowania przewozu towarów, nie stanowi uchybienia formalnego nieznacznej wagi i nie uzasadnia odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej, o ile nie zaistniały nadzwyczajne okoliczności uzasadniające odstąpienie z uwagi na interes publiczny.

Decyzja ustalająca kwotę nienależnie pobranych płatności nie wymaga wskazania wyliczeń DJP, jeśli przesłanki niespełnienia zostały prawomocnie określone wcześniej. Brak spełnienia warunków na rok 2021 nie wymaga ponownego badania dla decyzji dotyczącej lat 2019-2020.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną ARiMR za zasadną, uchylił wyrok WSA i oddalił skargę. Stwierdzono, że przedawnienie roszczenia dochodzenia nienależnie pobranych płatności nie nastąpiło, a przerwanie jego biegu było skuteczne na dzień doręczenia postanowień o wznowieniu postępowań.

Przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczeń o zwrot nienależnie pobranych płatności wspólnotowych może być skutecznie dokonane poprzez prawidłowo doręczone wezwanie kwalifikowane oraz podejmowanie szeregu działań administracyjnych odnoszących się do nieprawidłowości ciągłej.

Naczelny Sąd Administracyjny przyznał, że w sprawach o ustalenie nienależnie pobranych płatności termin przedawnienia może ulegać przerwaniu przez doręczenie wezwań wskazujących na nieprawidłowości, a charakter ciągły takich nieprawidłowości oznacza biegniecie terminu od ustania nieprawidłowości.

Przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej bezpośrednio poprzedzającej wyrok i wydanie wyroku w sytuacji, gdy zawiadomienie pełnomocnika strony o terminie rozprawy zostało doręczone w trybie zastępczym (art. 139 § 1 k.p.c.) w dniu samej rozprawy, co narusza wymóg art. 149 § 2 k.p.c. doręczenia zawiadomienia co najmniej na tydzień przed posiedzeniem, stanowi nieważność postępowania z art. 379 pkt 5 k.p.c.

Uwzględnienie zarzutów kasacyjnych dotyczących błędów w obliczeniach kary przez organy administracji nie wpływa na zasadność decyzji o wymiarze kary, gdyż ostateczna jej wysokość pozostaje niezmienna względem ustawowych limitów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż w przypadku naruszenia przepisów transportowych, które nie spełniają przesłanek jednoczesnego naruszenia załączników 3 i 4 ustawy, zasadne jest nałożenie kar za każde naruszenie odrębnie, zgodnie z właściwymi regulacjami.

Przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy ponosi obiektywną odpowiedzialność za brak aktualnych badań technicznych pojazdów, niezależnie od pandemii COVID-19, a obowiązek znajomości stanu prawnego spoczywa na przedsiębiorcy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nałożenie kary pieniężnej na zarządzającego transportem było zasadne, w związku z niewywiązaniem się z wymogów ustawy o transporcie drogowym; nie stwierdzono podstaw do uznania nadzwyczajnych okoliczności wyłączających odpowiedzialność.

Decyzja administracyjna o umorzeniu postępowania przez SKO podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, co wyklucza możliwość skierowania sprzeciwu do sądu powszechnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nieuzupełnienie w terminie braków formalnych wezwania do organu administracyjnego skutkuje pozostawieniem odwołania bez rozpoznania. Błędne oznaczenie wezwania nie wpływa na jego skuteczność procesową, jeśli określone jest istota wezwania i rygor jego niewypełnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność pozostawienia bez rozpatrzenia odwołania niespełniającego wymogów formalnych, uzasadniając to brakiem istotnych uchybień proceduralnych mających wpływ na wynik sprawy, w myśl przepisów art. 169 § 4 oraz art. 235 O.p.

Odpowiedzialność za brak wymaganych dokumentów przewozowych przez kierowcę spoczywa na zarządzającym transportem w przedsiębiorstwie, nawet jeśli kierowca nie jest zatrudniony na podstawie stosunku pracy. Obowiązek wyposażenia kierowców w wymagane dokumenty leży po stronie przedsiębiorcy lub zarządzającego transportem.