Prawidłowe oznakowanie odcinków drogi, objętych obowiązkiem uiszczenia opłaty elektronicznej, jest warunkiem legalnego nakładania kar pieniężnych za nieuiszczenie tej opłaty przez użytkowników.

Kara pieniężna za niewykonanie obowiązku przekazywania danych lokalizacyjnych, przewidziana w ustawie SENT, jest obligatoryjna i odnosi się do każdego przewoźnika niezależnie od winy. Odstąpienie od nałożenia kary może nastąpić tylko w związku z ważnym interesem przewoźnika lub interesem publicznym, którego brak w przedmiotowej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o uchyleniu decyzji o obowiązku zapłaty kosztów usunięcia pojazdu, podkreślając konieczność dokładnego zbadania i stosowania przepisów dotyczących obowiązków właścicieli pojazdów oraz zgodność z prawem materialnym.

Decyzja administracyjna o umorzeniu postępowania nie podlega sprzeciwowi do sądu powszechnego. Prawidłowo wniesiono skargę do sądu administracyjnego. Zasadność umorzenia zależy od spełnienia przesłanek określonych w art. 4 ustawy zmieniającej z 2019 r.

Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Błędne pouczenie o środkach zaskarżenia nie może szkodzić stronie, która z niego skorzystała.

Opłata przekształceniowa za użytkowanie wieczyste nieruchomości, która nie została skutecznie zaktualizowana wobec wszystkich użytkowników przed 1 stycznia 2019 r., będzie odpowiadać dotychczasowym stawkom; NSA uznał, że brak merytorycznego rozstrzygnięcia uniemożliwia wykluczenie przedmiotowej sprawy z sądownictwa administracyjnego.

Uchylenie decyzji Urzędu Patentowego oraz wyroku WSA z uwagi na brak ustalenia właściciela pierwotnego znaku R.046052, którego może dokonać jedynie sąd powszechny, a co warunkuje ocenę złej wiary w zgłoszeniu kolejnego znaku towarowego.

W przypadku uregulowania terminów przedawnienia kar administracyjnych w przepisach szczególnych, które nie pokrywają przerwania lub zawieszenia ich biegu, stosowanie art. 189h k.p.a. nie jest wyłączone.

Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że postępowanie w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte przed dniem 1 stycznia 2019 r. bez skutecznego doręczenia wypowiedzeń, podlega umorzeniu na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej z 2019 r.

NSA uznał część zarzutów skargi kasacyjnej, stwierdzając niewystarczające dowody na złą wiarę zgłaszającego znak towarowy, sugerując dalsze działania wyjaśniające oraz powództwo o ustalenie praw do znaku, uchylając decyzję unieważniającą.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2025 r., sygn. akt I OSK 3050/23, stwierdził, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego o umorzeniu postępowania w sprawie aktualizacji opłaty rocznej gruntów była zgodna z przepisami ustawy przekształceniowej, a od decyzji tej przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdy nie wykazano naruszenia przepisów proceduralnych istotnego dla sprawy. SKO przekazało błędne pouczenie odnośnie środka zaskarżenia; jednakże wniesienie skargi do WSA jest uznane za terminowe w świetle art. 112 k.p.a., eliminując potrzebę przywrócenia terminu.

Decyzja o karze pieniężnej nałożona za urządzanie gier hazardowych poza kasynem gry nie narusza przepisów prawa w sposób rażący, a materiał dowodowy uzasadnia odpowiedzialność podmiotu będącego stroną postępowania, nie naruszając art. 247 § 1 pkt 3 i 5 Ordynacji podatkowej.

Oddalono skargę kasacyjną, uznając, że sąd I instancji prawidłowo stwierdził niedostatki w postepowaniu dowodowym organu administracyjnego w zakresie uzasadnienia zmiany decyzji o przyznaniu pomocy na zalesianie.

Prawidłowość zebrania i oceny materiału dowodowego, w tym kontroli administracyjnej, warunkuje zgodność decyzji o przyznaniu płatności ONW z prawem, co uzasadnia uchylenie decyzji przez sąd administracyjny w wypadku stwierdzenia istotnych braków.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o grach hazardowych konieczne jest precyzyjne ustalenie faktycznego władztwa nad lokalem, w kontekście posiadania zależnego. W przypadku istnienia kilku posiadaczy zależnych, odpowiedzialność ponosi ten, który faktycznie włada lokalem.

Skargi kasacyjne Urzędu Patentowego RP oraz S. "P." w B. jako bezzasadne, wskazują rozbieżności w interpretacji art. 169 i 170 p.w.p., co nie unieważnia prawidłowości orzecznictwa dotyczącego rzeczywistego używania znaku 'LUXURY CREAM FUDGE'.

Zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze wymaga wykazania naganności zgłaszającego w dacie zgłoszenia. W przypadku wątpliwości co do przysługującego prawa własności znaku, zagadnienia te powinny zostać rozstrzygnięte przez sąd powszechny przed rozstrzygnięciem sprawy o unieważnienie prawa ochronnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając zaskarżony wyrok, nakazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując potrzebę wyjaśnienia proceduralnych braków formalnych wniosków dotyczących pełnomocnictwa, przed rozstrzygnięciem materialnoprawnym dotyczącym zasadności aktualizacji opłaty rocznej.

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2025 r. stwierdza, że decyzja o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, wydana na podstawie art. 4 ustawy przekształceniowej, jest zaskarżalna przed sądem administracyjnym, gdyż nie stanowi orzeczenia co do istoty sprawy podlegającego sprzeciwowi do sądu powszechnego (sygn. I OSK 3050/23).

Postępowania dotyczące aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, nieskutecznie wszczęte przed 1 stycznia 2019 r., podlegają umorzeniu na podstawie art. 4 ustawy zmieniającej, a decyzje w tych sprawach są kontrolowane przez sądy administracyjne.

Oddalenie skargi kasacyjnej Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej od wyroku WSA stwierdzającego bezczynność z rażącym naruszeniem prawa w rozpoznaniu wniosku G.K. o stwierdzenie nieważności uchwały.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że obowiązek zgłoszenia przewozów wrażliwych towarów do systemu SENT istnieje obiektywnie, a sankcje za jego naruszenie są uzasadnione interesem publicznym, niezależnie od subiektywnej winy podmiotu. Odstąpienie od kary pieniężnej wymagałoby wykazania szczególnych okoliczności wagi interesu publicznego lub prywatnego.

Oddalenie skargi kasacyjnej w zakresie unieważnienia zgłoszenia celnego z powodu braku wykazania naruszenia przepisów materialnych i proceduralnych oraz brak udowodnienia istotnego wpływu na wynik sprawy.