Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu, a ogólne trudności organizacyjne związane z pandemią COVID-19 nie stanowią wystarczającej przesłanki do jego automatycznego przywrócenia.

Dla przywrócenia terminu administracyjnego istotne jest wykazanie braku własnej winy, a ogólne trudności organizacyjne związane z pandemią COVID-19 nie stanowią automatycznej przesłanki do przywrócenia terminu, jeśli strona nie podejmuje prób realizacji obowiązku w możliwy sposób.

Dla skutecznego przywrócenia terminu administracyjnego w kontekście ustawy COVID wymagane jest uprawdopodobnienie, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Pandemia COVID-19, jako zjawisko ogólnokrajowe, sama w sobie nie jest wystarczającą przesłanką do uznania braku winy w uchybieniu terminu administracyjnego.

Ustalenie braku winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, że przy zachowaniu należytej staranności uchybienie nie mogło zostać przezwyciężone; samo powoływanie się na ogólnospołeczne okoliczności, takie jak pandemia, bez wykazania indywidualnych przeszkód, nie jest wystarczające.

Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu, a ogólnokrajowe zjawiska jak pandemia COVID-19 nie stanowią same przez się przesłanki do przywrócenia terminu bez wykazania indywidualnych prób jego dochowania.

Uznanie przeszkody jako niemożliwej do przezwyciężenia wymaga udokumentowania przez stronę braku winy w uchybieniu terminu. W sytuacji pandemii COVID-19, ogólnie dotykającej populację, powoływanie się na nią bez szczegółowych dowodów działań mających na celu dochowanie terminu, nie może skutkować przywróceniem terminu.

Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Niesprecyzowane trudności organizacyjne związane z pandemią COVID-19 bez szczególnego wykazania podjętych działań nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do przywrócenia terminu.