W postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, dowód dotyczący zdolności odróżniającej znaku musi odnosić się do warunków panujących w dacie zgłoszenia tego znaku do ochrony, a nie do momentu rozpatrywania wniosku, i powinien w sposób przekonujący wskazywać, że znak nie został postrzegany przez przeciętnych odbiorców jako zdolny do odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od

Zgodnie z art. 299 k.s.h., członkowie zarządu spółki są odpowiedzialni za zobowiązania spółki, a dla uwolnienia się od tej odpowiedzialności muszą wykazać, że wierzyciel nie poniósł żadnej szkody, pomimo zaniechania złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, co jest konieczne do rozłożenia ciężaru dowodu w procesie.

1. Nie uznaje się za zatrudnienie pracownicze zatrudnienia dominującego wspólnika wtedy, gdy udział innych wspólników w kapitale zakładowym spółki jest tak mały, że pozostaje w istocie iluzoryczny, to jest nie przekracza kilku procent. Taka skala większości udziałów (przewagi głosów) oraz sposób jej wykorzystywania nakazuje bowiem traktować stosunki pracy w wieloosobowej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

W przypadku kwestionowania zdolności odróżniającej zarejestrowanego znaku towarowego na podstawie przepisów prawa własności przemysłowej, ocena ta musi bazować na dowodach z chwili zgłoszenia znaku do ochrony, a ciężar udowodnienia braku odróżniającego charakteru znaku spoczywa na wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 387 § 21 k.p.c., może to mieć miejsce jedynie w sytuacji, kiedy sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego ani nie zmienił ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji, a w apelacji nie zgłoszono zarzutów dotyczących tych ustaleń - wówczas uzasadnienie wyroku może zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Natomiast w sytuacji

Interpretacja przepisów dotyczących kar za naruszenia obowiązków wynikających z ustawy SENT nie powinna prowadzić do automatyzmu w sankcjonowaniu 'oczywistych omyłek', a zasada proporcjonalności i uwzględnienie interesu publicznego wymaga indywidualnego podejścia do każdego przypadku, kiedy może dojść do odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej.