W przypadku braku terminowej zapłaty odszkodowania na podstawie art. 129 ustawy Prawo ochrony środowiska, prawidłowe wezwanie do zapłaty powoduje, że dłużnik popada w opóźnienie i naliczanie odsetek ustawowych zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. jest uzasadnione.

W przypadku, gdy wynagrodzenie powoda za wykonanie umowy zostało zaspokojone w całości przez pozostałych zleceniodawców w wykonaniu ugody, roszczenie podniesione przez powoda wobec pozwanej należy ocenić jako zaspokojone i niepodlegające uwzględnieniu w sprawie.

Wysokość zadośćuczynienia powinna być adekwatna do doznanej krzywdy, uwzględniając rozmiar i intensywność cierpień oraz trwałość skutków czynu niedozwolonego, ale również musi być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Kryteria decydujące o wysokości zadośćuczynienia są oceniane według standardów zobiektywizowanych, a rażąco zawyżona lub zaniżona

Kondykcja w postaci nieosiągnięcia celu świadczenia (condictio ob rem lub ob causa datorum lub condictio causa data non secuta) zachodzi, gdy podstawa prawna świadczenia nie istnieje w chwili świadczenia i nie zaistnieje po jego spełnieniu, mimo oczekiwania, że wystąpi w sytuacji, w której celem świadczenia było uzyskanie ekwiwalentnego świadczenia od drugiej strony, nie będącej zobowiązaną do świadczenia

Decyzja o skierowaniu na badania lekarskie nie jest jednoznaczna z pozbawieniem uprawnień do kierowania pojazdami, i absolutnie nie przesądza o istnieniu przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów w przypadku konkretnego kierowcy. Służy ona wyjaśnieniu istniejących w tym względzie uzasadnionych wątpliwości. Nie ulega wątpliwości, że kondycja zdrowotna każdego człowieka, w tym i kierującego, może z czasem

Okoliczność występowania immisji (pośrednich) nie daje stronie postępowania administracyjnego prawa do roszczeń zgodnie z art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, a miara dopuszczalnych zakłóceń oparta na kryteriach społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunkach miejscowych jest autonomiczna wobec regulacji administracyjnoprawnych. Powoływanie się na zintensyfikowanie

Zgodnie z art. 374 zd. 2 k.p.c. sąd odwoławczy jest związany wnioskiem o przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej, a w przypadku braku takiego wniosku jest uprawniony do rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym. Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym w sytuacji, gdy strona skutecznie złożyła wniosek o przeprowadzenie rozprawy, stanowi wadliwość postępowania i może być zakwalifikowane jako nieważność

W przypadku nabywania przez jednostki samorządu terytorialnego własności nieruchomości, wykluczona jest możliwość ustanowienia z mocy prawa użytkowania wieczystego na tej nieruchomości, co wyłącza zastosowanie art. 34 ust. 1 ustawy komercjalizacyjnej.

Skarga kasacyjna, koncentrująca się na kwestionowaniu ustaleń faktycznych i oceny dowodów, nie znajduje uzasadnienia w świetle art. 398(3) § 3 k.p.c., który wyklucza zarzuty dotyczące ustalania faktów lub oceny dowodów jako podstawę skargi kasacyjnej, niezależnie od sposobu ich ujęcia przez skarżącego.

Art. 4171 § 3 k.c. nie może być stosowany także w takich przypadkach, w których przyczyną szkody jest wprawdzie przewlekłość postępowania, ale stronie postępowania administracyjnego nie przysługują żadne środki zwalczania bezczynności.

Art. 254 § 2 k.s.h. nie ma zastosowania do czynności zbycia udziałów przez wspólnika na rzecz osoby trzeciej, gdy umowa wymaga uzyskania zgody spółki na rozporządzenie nimi.

Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Motywacja przyświecająca stronie przy zawieraniu umowy czy negatywny stosunek do wcześniejszych wspólników nie uzasadniają niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przedwstępnej ani obniżenia standardu staranności, który strona powinna zachować przy jej wykonywaniu.

Oddanie pomieszczeń w podnajem nie jest równoznaczne z ich użytkowaniem przez najemcę, co wynika z wykładni umowy najmu i jej zapisów dotyczących "użytkowania pomieszczeń". Strony umowy jasno odróżniały prawo najemcy do używania lokalu od prawa do podnajmu, co uprawniało najemcę do wypowiedzenia umowy w przypadku naruszenia umówionych warunków.

Przyczynienie poszkodowanego w rozumieniu art. 362 k.c. obejmuje każde zachowanie, któremu można przypisać cechy naganności i które stanowi normalny związek przyczynowy ze szkodą, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba. Zgodnie z kauzalną koncepcją przyczynienia, wystarczy, że bez udziału poszkodowanego szkoda by nie powstała lub nie przybrałaby ustalonych rozmiarów, a szkoda winna pozostawać

1. Umowa dzierżawy różni się prawnie od umowy najmu, co skutkuje tym, że przepis art. 676 k.c. powinien być stosowany do umowy dzierżawy jedynie odpowiednio. Wykluczone powinno być prawo wydzierżawiającego do żądania przywrócenia stanu poprzedniego, jeżeli taka restytucja naruszałaby substancję rzeczy lub zmieniała jej przeznaczenie i charakter nabyty dzięki poczynionym nakładom. 2. W sytuacji, gdy

Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych chroni nabywców nieruchomości w przypadku niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym, jednak nie jest w stanie sanować nieważności czynności prawnej, która miałaby prowadzić do nabycia prawa, a badanie jej skutków ma charakter uprzedni względem oceny spełnienia przesłanek działania rękojmi