Przepisy Działu IVa k.p.a. dotyczące administracyjnych kar pieniężnych mają zastosowanie przy nakładaniu kar na mocy ustawy o grach hazardowych. Organy administracyjne są zobowiązane uwzględniać przesłanki odstąpienia od kary, określone w art. 189f k.p.a.

Dla skutecznego obciążenia posiadacza zależnego lokalu karą na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 u.g.h., konieczne jest dokładne ustalenie, kto faktycznie włada lokalem; formalny podnajem nie wyłącza automatycznie odpowiedzialności posiadacza.

Przewoźnik, wykonując przewóz drogowy odpadów, jest zobowiązany upewnić się, że posiada wszystkie wymagane dokumenty, w tym prawidłowo wypełniony dokument Annex VII, niezależnie od odpowiedzialności organizatora transportu za jego przygotowanie.

Pojęcie "oddziału urzędu celno-skarbowego", zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy SENT, należy rozumieć funkcjonalnie, w ramach terytorialnego zasięgu organu celno-skarbowego. Brak przedstawienia środka transportu do kontroli w wyznaczonym miejscu uprawnia do nałożenia kary pieniężnej, chyba że zachodzą wyjątkowe przesłanki interesu publicznego.

Na przewoźnika, który naruszył przepisy ustawy SENT, może zostać nałożona kara pieniężna, której zmniejszenie w ramach interesu publicznego nie jest konieczne, jeżeli kara pozostaje proporcjonalna do popełnionego naruszenia.

W sytuacjach braku formalnego tytułu prawnego do użytkowanej działki, jeśli działka nie jest własnością organów publicznych, kluczowe jest faktyczne gospodarowanie i ponoszenie ryzyka działalności rolniczej, co może stanowić podstawę do przyznania płatności ekologicznej.

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w postępowaniu uzgodnieniowym nie jest właściwy do oceny wpływu inwestycji telekomunikacyjnej na racjonalne korzystanie z nieruchomości czy jej wartość. Te kwestie należą do właściwości organu wydającego decyzję ograniczającą (starosty) w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że faktyczne użytkowanie działki rolnej może uzasadniać przyznanie płatności ONW, nawet przy braku tytułu prawnego, pod warunkiem wykazania rzeczywistego gospodarczego korzystania z gruntów rolnych.

Posiadanie faktyczne gruntów rolnych, rozumiane jako ich użytkowanie, może uprawniać do przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, niezależnie od formalnego tytułu prawnego, o ile korzystanie z działki jest realne i efektywne.

Członek zarządu spółki z o.o. jest zobowiązany do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości nawet wtedy, gdy spółka posiada jednego wierzyciela, a niewykonanie tego obowiązku nie zwalnia go z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki.

Beneficjent środków pomocowych zobowiązany jest do weryfikacji warunków prawidłowości kontraktu, na podstawie którego przyznawane są płatności, przy czym brak dołożenia należytej staranności może uzasadniać konieczność zwrotu nienależnie uzyskanych środków.

Przewóz określonego towaru, zadeklarowanego jako odpad, obliguje przewoźnika do przestrzegania regulacji systemu SENT. Nieprzestrzeganie obowiązków monitorowania powoduje zasadne zastosowanie sankcji administracyjnych, nawet w kontekście utrudnień gospodarczych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że skarżący ponosi odpowiedzialność za niewłaściwe złożenie wniosku o przyznanie płatności, które opierało się na umowie z podmiotem nieuprawnionym, co wyklucza zastosowanie odstąpienia od obowiązku zwrotu płatności.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność nałożenia na skarżącą kar za niewykonanie obowiązków przewoźnika deklarującego przewóz towarów jako odpad. NSA podtrzymał decyzje organów i WSA o sankcjach wynikających z ustawy SENT, odrzucając skargę kasacyjną spółki.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż zgłoszenie transportu do systemu SENT nie było omyłkowe; A. GmbH jest zobowiązana do spełnienia wymagań ustawy SENT, w tym przekazywania danych geolokalizacyjnych i stawienia się do kontroli.

Na przewoźniku ciąży obowiązek przekazywania danych geolokalizacyjnych oraz stawienia się do kontroli w przypadku zgłoszenia towaru jako odpadu do systemu SENT; niedochowanie tych obowiązków skutkuje sankcjami pieniężnymi.

Obowiązek zwrotu nienależnie pobranych płatności spoczywa na beneficjencie, jeśli błąd administracyjnego przyznania płatności mógł zostać wykryty w okolicznościach zwykłej staranności, niezależnie od błędu organu administracyjnego. Skarga kasacyjna nie została uwzględniona.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zgłoszenie przewozu odpadów do systemu SENT wiąże przewoźnika obowiązkiem przedstawienia środka transportu do kontroli. Niewykonanie tego obowiązku skutkuje nałożeniem obiektywnej kary pieniężnej, której zasadność nie jest zależna od intencji lub błędów zgłaszającego.

Zgłoszenie wzoru przemysłowego może objąć odmiany wytworu jedynie w przypadku posiadania przez nie wspólnych cech istotnych. Pojęcie "wspólne cechy istotne" nie obejmuje koncepcji, jak dwubarwność, bez konkretnych cech wspólnych.

Zgłoszenie transportu do systemu SENT, którego przedmiot należy uznać za odpad, obliguje przewoźnika do realizacji wymogów monitoringu, co obejmuje m.in. przekazywanie danych geolokalizacyjnych oraz stawienie się w wyznaczonym miejscu i czasie do kontroli. Niewypełnienie tych obowiązków skutkuje nałożeniem administracyjnej kary pieniężnej.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a. oddala się skargę kasacyjną, uznając, że nałożone kary za naruszenia ustawy SENT są zgodne z prawem i nieproporcjonalność sankcji nie jest dowiedziona.

NSA utrzymuje, iż decyzja UKE ustalająca kwotę udziału C. S.A. w pokryciu dopłaty do kosztów usługi powszechnej była zgodna z prawem. Brak przedawnienia oraz prawomocność decyzji wskaźnikowej wykluczają zasadność zarzutów skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał decyzje organów skarbowych za zgodne z prawem, stwierdzając, że przewożenie towaru jako odpadu nakłada obowiązki wynikające z ustawy SENT. Skarga kasacyjna Spółki nie udowodniła naruszeń prawa istotnych dla zmiany wyroku WSA.

Zgłoszenie przewozu towarów jako odpady w systemie SENT rodzi obowiązki przedstawienia środka transportu oraz przekazywania danych geolokalizacyjnych, których naruszenie skutkuje zasadnym nałożeniem kar pieniężnych, bez uwzględnienia subiektywnego zawinienia.