Przepis aktu podustawowego sprzeczny z Konstytucją RP oraz prawem unijnym nie może stanowić podstawy prawnej do poboru opłat, a decyzje administracyjne oparte na takim przepisie są nieważne i nakładają na organ administracyjny obowiązek zwrotu nienależnie pobranych należności.

Przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego nie przysługuje, jeżeli warunki wymagane do uzyskania takich korzyści zostały sztucznie stworzone, w sprzeczności z celami prawodawstwa rolnego, co obejmuje kreowanie wielu powiązanych podmiotów gospodarczych w celu obejścia przepisów limitujących wysokość płatności.

Przy stosowaniu administracyjnych kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania należy uwzględnić zasadę proporcjonalności i ocenić, czy nałożenie takiej kary leży w interesie publicznym oraz czy nie narusza ważnego interesu przewoźnika, zwłaszcza gdy ustawodawca przewiduje możliwość odstąpienia od jej wymierzenia.

Sąd administracyjny może odmówić zastosowania przepisu rozporządzania niekonstytucyjnego, również po jego odroczeniu. Stwierdzenie niezgodności z Konstytucją umożliwia roszczenie o zwrot nadpłaty.

Prawo jazdy nie może być wydane osobie, która uzyskała za granicą prawo jazdy, a to prawo jazdy zostało zatrzymane lub uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte – w okresie obowiązywania zatrzymania prawa jazdy lub cofnięcia uprawnienia, nawet jeśli kandydat spełnia inne pozytywne przesłanki wydania prawa jazdy w kraju.

Kwota dopłaty należna wyznaczonemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu nie jest niepodatkową należnością budżetu państwa, gdyż organ administracji publicznej, jakim jest Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, tylko ustala wysokość tej dopłaty w postępowaniu administracyjnym, a następnie zgodnie z regułami ustawy Prawo telekomunikacyjne obciąża tą dopłatą podmiot – przedsiębiorcę telekomunikacyjnego

Sąd administracyjny może odmówić zastosowania przepisu podustawowego uznanego za niezgodny z Konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny, i zobowiązać organ administracyjny do restytucji stanu zgodnego z prawem poprzez zwrot nienależnie pobranych opłat, nawet jeśli przepis ten formalnie obowiązywał w chwili pobrania opłaty.

Tworzenie sztucznych warunków przez podmioty w celu uzyskania korzyści sprzecznych z celami sektorowego prawodawstwa rolnego skutkuje odmową przyznania wnioskowanych płatności, zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 2988/95 oraz art. 60 rozporządzenia nr 1306/2013.

Zasada proporcjonalności powinna być uwzględniona przy rozważaniu nałożenia sankcji administracyjnych i może stanowić podstawę do odstąpienia od ich wymierzenia, jeśli naruszenie nie spowodowało realnego zagrożenia dla interesów publicznych i jest incydentalne, a wymierzenie sankcji byłoby niewspółmiernie dolegliwe.

Przedsiębiorca telekomunikacyjny, bez względu na rodzaj prowadzonej działalności telekomunikacyjnej, jest zobowiązany do udziału w pokryciu kosztów świadczenia usługi powszechnej, jeżeli jego przychody z działalności telekomunikacyjnej przekroczyły 4 mln zł. Należności te nie podlegają przedawnieniu jako niepodatkowe należności budżetowe.

W kontekście nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy SENT, interes publiczny należy rozumieć szerzej niż tylko jako przestrzeganie prawa przez nakładanie sankcji; odpowiedzialność powinna być proporcjonalna do naruszenia, uwzględniając m.in. intencje i sytuację ekonomiczną sprawcy oraz realne zagrożenie dla interesów Skarbu Państwa.

Podmiotom, które sztucznie stworzyły warunki wymagane do uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, nie przyznaje się płatności, jeśli warunki te zostały stworzone w sposób sprzeczny z celami tego prawodawstwa (art. 60 rozporządzenia nr 1306/2013).

Sąd orzekł, że pobranie opłaty za kartę pojazdu na podstawie przepisu uznanego za niekonstytucyjny nie uzasadnia jej prawidłowości i otwiera drogę do żądania zwrotu części opłaty; skutecznie można dochodzić zwrotu nadpłaconej kwoty.

W przypadku stwierdzenia przez sąd administracyjny niekonstytucyjności przepisu rozporządzenia, sąd ma prawo uznać pobraną na jego podstawie opłatę za nienależną i nakazać jej zwrot.

W przypadku postępowań dotyczących nałożenia kary za brak uiszczenia opłaty elektronicznej na drogach krajowych, obowiązek ten jest obiektywny, a wszczęcie postępowania musi nastąpić w ciągu sześciu miesięcy od dnia naruszenia, przy czym doręczenie zawiadomienia o tym postępowaniu nie musi nastąpić w tym terminie.

Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy ponosi odpowiedzialność administracyjną za naruszenia przepisów dokonane przez kierowcę, który wykonuje transport na jego zlecenie, niezależnie od winy przedsiębiorcy, a dla wyłączenia odpowiedzialności konieczne jest wykazanie nadzwyczajnych, niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności.

Organ administracji ma obowiązek zwrotu nienależnie pobranych opłat na rzecz strony skarżącej, gdy są one pobrane na podstawie przepisu, który został uznany za niekonstytucyjny, niezależnie od zastosowania klauzuli odraczającej wejście w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Wykładnia pojęcia 'interes publiczny' z art. 22 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów powinna uwzględniać zasadę proporcjonalności, dochody przewoźnika, jednorazowość uchybień oraz realne zagrożenie dla dochodów budżetu państwa. Automatyzm w nakładaniu kar za formalne uchybienia bez analizy tych elementów jest sprzeczny z interesem publicznym.