Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w postępowaniu dotyczącym nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (ustawy SENT). Teza od Redakcji

Świadczenie obiektywnie podzielne niekoniecznie ma taki charakter w ramach konkretnego stosunku prawnego; brak szczegółowego przydziału obowiązków w umowie oznacza niepodzielność świadczenia, a zatem możliwość solidarnej odpowiedzialności pozwanych.

W przypadku stwierdzenia w postępowaniu wznowieniowym, że dowody przedstawione dla uzyskania decyzji administracyjnej okażą się fałszywe, organ administracji publicznej jest zobowiązany do uchylenia decyzji ostatecznej oraz odmowy wydania nowej decyzji, jeżeli wydanie tej decyzji było oparte na tych fałszywych dowodach.

Sfałszowanie dowodów na odbycie szkolenia niezbędnego do uzyskania prawa jazdy stanowi wystarczającą podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego i uchylenia wcześniej wydanych uprawnień, nawet jeśli decyzja ta została podjęta po zakończeniu pierwotnego postępowania.

Podmiotem wysyłającym w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy SENT jest podmiot uprawniony do rozporządzania towarami jak właściciel w momencie rozpoczęcia przewozu towarów na rzecz podmiotu odbierającego, co znajduje zastosowanie w przypadku dokonywania dostawy towarów po zakończeniu przewozu.

Wynagrodzenie określone w umowie w kwocie netto nie obejmuje dodatkowych zobowiązań podatkowych, jeśli nie zostało to wyraźnie przewidziane w jej postanowieniach, a kara umowna może być stosowana do zabezpieczenia obowiązków niepieniężnych.

Stwierdzenie fałszywych dowodów jako podstawy decyzji administracyjnej obliguje organ do wznowienia postępowania i ponownego rozpatrzenia sprawy, co prowadzi do uchylenia pierwotnej decyzji, nawet jeżeli decyzja ta uzyskała status ostatecznej.

W postępowaniu dotyczącym naruszenia przepisów ustawy SENT, na przewoźniku spoczywa obowiązek udokumentowania przewozu towaru na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, gdyż brak zgłoszenia do systemu SENT musi być uzasadniony odpowiednimi dowodami, aby uniknąć nałożenia kary pieniężnej.

Utrata własności rzeczy na skutek zasiedzenia nie powoduje wygaśnięcia roszczenia byłego właściciela o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy w okresie poprzedzającym upływ terminu zasiedzenia.

Do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wymagana jest rezygnacja z prowadzenia działalności gospodarczej, w tym gospodarstwa rolnego, spowodowana koniecznością stałej opieki nad osobą niepełnosprawną, a nie jedynie formalne oświadczenie o takim zaprzestaniu. Teza od Redakcji

Klauzule indeksacyjne w umowach kredytu hipotecznego, które uzależniają świadczenia od jednostronnie przez bank ustalanych kursów walut, są niedozwolone i niemożliwe do zastąpienia innymi postanowieniami, co skutkuje nieważnością umowy.

Zgodnie z art. 704 § 2 k.c., organizator przetargu, który uchyla się od zawarcia umowy, ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za szkodę także w postaci utraconych korzyści, jeśli przesłanki tej odpowiedzialności zostały spełnione, a brak jest regulacji szczególnej ograniczającej zakres odszkodowania.

Prawo zatrzymania nie przysługuje stronie, która może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, szczególnie w kontekście umów kredytowych z konsumentami, gdzie wykonanie tego prawa naruszałoby ich ochronę prawną zgodnie z dyrektywą 93/13. Odsetki za opóźnienie przysługują konsumentowi od chwili powstania wymagalności roszczenia, mimo zarzutu zatrzymania zgłoszonego przez przedsiębiorcę

W sytuacji, gdy nie następuje wykonanie umowy przedwstępnej z przyczyn, za które odpowiedzialność ponoszą obie strony, zadatek powinien być im zwrócony, zgodnie z artykułem 394 § 3 k.c. Dla skutecznego zawarcia umowy pożyczki niezbędne jest określenie istotnych elementów tej umowy, w tym podmiotowego, co przesądza o jej skutkach prawnych.

Umowa zobowiązująca spółkę akcyjną do nabycia akcji własnych jest nieważna jako sprzeczna z ustawą, na podstawie art. 364 w zw. z art. 2 k.s.h. w zw. z art. 58 § 1 k.c.; wyjątki od tego zakazu określone w art. 362 k.s.h. nie zostały wykazane przez skarżącego.

Dobro dziecka oraz potrzeba ustalenia jego pochodzenia zgodnie z prawdą biologiczną mogą przeważyć nad interesami dorosłych i nawet w sytuacji, gdy prawo właściwe do rozstrzygnięcia sporu wymaga zastosowania przepisów obcych, sądy mogą zastosować prawo polskie, jeśli skutki zastosowania prawa obcego byłyby sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego RP.