W sprawach administracyjnych kar pieniężnych nakładanych na podstawie ustawy o transporcie drogowym, przepisy Działu IVa Kodeksu postępowania administracyjnego nie znajdują zastosowania, gdy ustawa szczególna dostatecznie reguluje przesłanki, w tym odstąpienia od odpowiedzialności.

Odpowiedzialność przewoźnika drogowego za naruszenie przepisów o ręcznym wprowadzaniu danych kierowcy nie zależy od winy; wystarczy samo stwierdzenie naruszenia do nałożenia kary. Dokumenty wewnętrzne przedsiębiorstwa nie podważają dowodów z kontroli.

Działanie polegające na przewozie osób bez wymaganej licencji, nawet bez formalnego statusu przedsiębiorcy, wypełnia znamiona naruszenia przepisów o transporcie drogowym, skutkując możliwością nałożenia kary pieniężnej.

Postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w art. 218 § 2 k.p.a., należy tym samym rozumieć w odmienny sposób aniżeli obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, o którym mowa w art. 7 k.p.a., czy obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, o którym mowa w art. 77 § 1 k.p.a. Postępowanie wyjaśniające w ramach wydawania zaświadczenia służby opracowaniu już istniejących

Podmiot skupujący jako płatnik opłat wyrównawczych wynikających z nadwyżek w produkcji mleka nie może żądać stwierdzenia nadpłaty na podstawie Ordynacji podatkowej, jak opłaty te, przekazywane do budżetu UE, nie stanowią dochodu krajowego.

Odmowa wydania zaświadczenia o pełnieniu służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu jest zasadna, gdy brak jest w aktach osobowych potwierdzających dokumentów, a postępowanie wyjaśniające nie wykazało podstaw do uwzględnienia żądania.

Odmowa wydania zaświadczenia o milczącym załatwieniu sprawy jest zgodna z prawem, gdyż organ administracyjny działał w ramach przewidzianego terminu, uwzględniając okresy wyłączone z jego biegu.

Odmowa wydania zaświadczenia o milczącym załatwieniu sprawy była zgodna z prawem, gdy organ, zgodnie z art. 24c ust. 1 u.z.z.w.o.ś. i art. 35 § 5 k.p.a., poprawnie wyłączył z biegu 45 dni terminy na uzupełnienie wniosku taryfowego.

Rejestracja pojazdu po raz pierwszy na terenie UE wymaga przedstawienia dokumentu homologacyjnego, przy czym jego brak stanowi naruszenie prawa, lecz nie każdorazowo o charakterze rażącym wymagającym stwierdzenia nieważności decyzji. Ocena rażącego naruszenia prawa musi uwzględniać skutki społeczno-gospodarcze wydanej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że brak dokumentu homologacji przy rejestracji pojazdu spoza UE stanowi oczywiste naruszenie prawa, choć niekoniecznie rażące w kontekście stwierdzenia nieważności decyzji.

Niewykonalność decyzji administracyjnej z powodu trwałej niezdolności zdrowotnej skarżącego stanowi przesłankę stwierdzenia jej nieważności, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a. Skarga kasacyjna nie uzasadniała zasadności zakwestionowanych podstaw. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Decyzja o rejestracji pojazdu pozafabrycznie złożonego z różnych części, z fałszywymi oznaczeniami identyfikacyjnymi, narusza art. 73 ust. 1 P.r.d., co uzasadnia uchylenie rejestracji w trybie wznowienia postępowania zgodnie z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.

Sąd Naczelny uchylił wyrok WSA, wskazując na konieczność całościowej oceny lokalnych uwarunkowań świadczenia usług wodno-kanalizacyjnych, co ma decydujące znaczenie dla alokacji kosztów oraz zatwierdzania taryf w wielogminnych projektach infrastrukturalnych.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowi, iż uchyla się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzję Urzędu Patentowego RP, wskazując na potrzebę ponownej oceny rzeczywistego używania znaku towarowego w kontekście dowodów przedłożonych przez stronę skarżącą.

W postępowaniu na podstawie art. 130a ustawy – Prawo o ruchu drogowym organy administracyjne nie mogą automatycznie przyjmować ustaleń dotyczących własności pojazdu wynikających z orzeczeń sądu cywilnego o przepadku, jeśli nie objęły one wprost sentencji orzeczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że rejestracja pojazdu bez homologacji, przy pierwszej rejestracji w UE, narusza przepisy, lecz nie rażąco, gdyż brak społeczno-ekonomicznych skutków uniemożliwiających akceptację decyzji administracyjnej.

Wyrok NSA potwierdza prawo organu administracyjnego do skierowania na badania lekarskie na podstawie uzasadnionych zastrzeżeń, nawet gdy opinia pochodziła z innego postępowania, w celu zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Rejestracja pojazdu po raz pierwszy na terenie UE wymaga posiadania odpowiednich świadectw homologacyjnych zgodnie z rozporządzeniem UE nr 167/2013. Brak takiego świadectwa może stanowić oczywiste naruszenie prawa, lecz niekoniecznie rażące, jeśli nie wywoła skutków nieakceptowalnych z perspektywy państwa prawa.

Słowno-graficzny znak towarowy "NAJ LEPSZA OFERTA na rynku" nie posiada dostatecznych znamion odróżniających, będąc jedynie sloganem reklamowym, co uzasadnia odmowę udzielenia prawa ochronnego na znak na mocy art. 129 ust. 1 pkt 2 p.w.p.

Nie można uznać, że w sprawie organ regulacyjny bezpodstawnie odmówił wydania zaświadczenia o milczącym załatwieniu sprawy, gdyż 45-dniowy termin na rozstrzygnięcie został zachowany z wyłączeniem okresów dochodzeń wskazanych w art. 35 § 5 k.p.a.

Brak świadectwa homologacji przy rejestracji pojazdu z państwa spoza UE nie stanowi rażącego naruszenia art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., gdyż nie wywołuje skutków społeczno-gospodarczych niemożliwych do zaakceptowania w obrocie prawnym.

W razie dochodzenia przez konsumenta od banku zwrotu świadczenia spełnionego na podstawie nieważnej umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. Umowa kredytu nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenia stron – wypłata kapitału kredytu przez bank oraz jego zwrot

W razie nieważności umowy kredytu denominowanego z powodu klauzul abuzywnych, konsumentowi przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot wszystkich spłaconych rat jako nienależnego świadczenia, niezależnie od roszczenia banku o zwrot wypłaconego kapitału. Teoria salda nie znajduje zastosowania do roszczeń konsumenta, gdyż teoria dwóch kondykcji zapewnia skuteczniejszą ochronę konsumenta i realizuje cel

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną G.S., uznając za prawidłowe pozostawienie w ewidencji punktów karnych przypisanych za wykroczenia drogowe, w świetle braku podstaw do ich wykreślenia wobec niezaistnienia zatarcia ukarania (art. 46 k.w.).