W sytuacji, gdy rozwiązanie umowy o pracę dotyczy pracownika wybranego przez pracodawcę z większej liczby osób zatrudnionych na takich samych lub podobnych stanowiskach pracy, przyczyną tego wypowiedzenia są nie tylko zmiany organizacyjne czy redukcja etatów, ale także określona kryteriami doboru do zwolnienia sytuacja danego pracownika. Wynikający z art. 30 § 4 k.p. wymóg wskazania przyczyny wypowiedzenia

Niezapewnienie przez pracodawcę pracownikowi - kierowcy samochodu ciężarowego podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej

1. Kryteria wyboru pracownika do zwolnienia - co do zasady - muszą być przedstawione pracownikowi w piśmie wypowiadającym umowę o pracę (art. 30 § 4 k.p.), a nie dopiero ujawniane lub poznawane w postępowaniu sądowym. 2. Oczywiście wadliwe przy formułowaniu na piśmie przyczyny wypowiedzenia (nazbyt ogólnikowe), jest użycie przez pracodawcę zwrotu "zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych,

W sytuacji gdy wobec konieczności zmiany planu nauczania uniemożliwiającej zatrudnienie nauczyciela w pełnym wymiarze czasu pracy, pracodawca podejmuje starania, by zapewnić zagrożonej utratą pracy osobie dalsze zatrudnienie, a nauczyciel nie czyni nic, by w zaistniałych warunkach zachować stanowisko pracy, oczekując realizacji związkowej ochrony trwałości stosunku pracy kosztem zwolnienia inny pracowników

Przy ustalaniu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu opieki nad dzieckiem szczególnej troski, które do dnia 31 grudnia 1998 r. nie ukończyło 16 roku życia, nie weryfikuje się przesłanki całkowitej niezdolności do pracy dziecka, które w takim wieku - co do zasady - nie powinno wykonywać stałego zatrudnienia (art. 65 ust. 3 Konstytucji RP w związku z art. 190 i nast. k.p.), ale warunek sprawowania

1. Najbliżsi członkowie rodziny osoby zmarłej mogli dochodzić przed 3 sierpnia 2008 r. zadośćuczynienia na podstawie art. 448 k.c. w związku z art. 24 § 1 k.c. 2. W razie braku prawomocnego wyroku skazującego wydanego w postępowaniu karnym, sąd cywilny albo sąd pracy samodzielnie ocenia, czy zachowanie sprawcy szkody (choćby nieustalonego imiennie) stanowiło przestępstwo (czy były spełnione jego znamiona

Z art. 30 § 4 w związku z art. 45 § 1 k.p. wynika obowiązek pracodawcy wskazania pracownikowi w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę na czas nieokreślony przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. Naruszeniem przez pracodawcę tego obowiązku jest niewskazanie przyczyny, ujęcie jej w sposób zbyt ogólnikowy, niewystarczająco jasny i konkretny, a także podanie innej przyczyny niż ta, która pracodawcę

1. Art. 120 § 1 k.p. ustanawia subsydiarną odpowiedzialność pracownika wobec poszkodowanego za szkodę wyrządzoną przez pracownika nieumyślnie czynem niedozwolonym przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych, jeżeli pracodawca, ponoszący odpowiedzialność w pierwszej kolejności, nie jest w stanie wypłacić należnego odszkodowania. 2. Art. 120 § 1 k.p. obejmuje wszystkich bez wyjątku pracowników zarówno

Każda jednostronna deklaracja pracodawcy o ustaniu stosunku pracy, dokonana nawet z naruszeniem prawa, prowadzi do ustania stosunku pracy w terminie wskazanym przez pracodawcę, bo wszelkie jego czynności, nawet bezprawne, zmierzające do rozwiązania stosunku pracy są skuteczne i mogą być podważone wyłącznie w drodze odpowiedniego powództwa przewidzianego Kodeksem pracy. Nie można uznać za niewywołujące

O istnieniu winy lub jej braku należy wnioskować na podstawie całokształtu okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy.

Zastosowanie art. 45 § 2 k.p. jest ocenne, ale w tym znaczeniu, że do sądu pracy należy ocena, czy w konkretnej sprawie spełnione są przesłanki jego zastosowania. Ocena ta nie może być oczywiście dowolna i musi być poprzedzona szczegółowymi ustaleniami. Ocena roszczenia przywrócenia do pracy z punktu widzenia kryterium "możliwości" i "celowości" dalszego zatrudniania pracownika powinna uwzględniać

1. Kodeksowe roszczenia pracownika z tytułu bezprawnego rozwiązania (wypowiedzenia) umowy o pracę nie mają charakteru roszczeń alternatywnych w rozumieniu art. 4771 k.p.c., gdyż przepis ten umożliwia sądowi uwzględnienie z urzędu innego roszczenia alternatywnego tylko wtedy, gdy wybrane przez pracownika jedno z przysługujących mu alternatywnie roszczeń okaże się nieuzasadnione. Tymczasem sąd pracy

1. Milczenie ustawy o służbie cywilnej w zakresie rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem służby cywilnej, niebędącym urzędnikiem służby cywilnej, przemawia za nieuregulowaniem tej problematyki bezpośrednio w ustawie o służbie cywilnej, co oznacza, w myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy, konieczność stosowania regulacji przewidzianych w Kodeksie pracy. 2. Dodatek zagraniczny jest koniecznym elementem stosunku

Należne wynagrodzenie jest to stan obiektywny w tym sensie, że wpływ na ustalenie wysokości i wymagalności wynagrodzenia mogą mieć tylko konkretne okoliczności wynikające z przepisów prawa pracy.

1. W użytym w art. 52 § 1 pkt 1 k.p. pojęciu "ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych" mieszczą się trzy elementy. Są to: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. 2. Pracownik z mocy ustawy obowiązany jest do lojalnego

1. Skoro ustawodawca przewidział przejście na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych roszczeń nie tylko wobec pracodawcy, ale także wobec osób zarządzających jej majątkiem, jest to wyraźna sugestia, iż Fundusz, który zapłacił pracownikom spółki, powinien mieć także roszczenie do członków zarządu, gdyż są oni niewątpliwie obok likwidatora innymi osobami, które zarządzały majątkiem pracodawcy

Rażące naruszenie prawa zachodzi zaś w przypadku, gdy czynności zmierzające do wydania decyzji administracyjnej oraz treść załatwienia sprawy w niej wyrażona stanowią zaprzeczenie stanu prawnego sprawy w całości lub w części.

Wyjątkowość regulacji wynikającej z art. 1514 k.p. wprowadzającej odstępstwa od powszechnego prawa pracowniczego do dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wymaga ścisłej interpretacji. W regulacji tej chodzi o kierowników nie każdej, lecz tylko wyodrębnionej komórki organizacyjnej.

Nie są jednak uprawnione do kwalifikowania prac jako wykonywanych w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, czyli do ingerowania w sytuacji, gdy ta kwalifikacja jest przedmiotem sporu, który może być rozstrzygnięty wyłącznie przez organ rentowy, a następnie przez sąd powszechny.

Względy ekonomiczne, finansowe lub trudności techniczne nie stanowią przeszkody powodującej niewykonalność decyzji, gdyż mają charakter czasowy, a nie trwały.

Termin odstąpienia od umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy musi być wyraźnie oznaczony w tej umowie. Biuletyn SN Izby Pracy Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 3/2016 Zastrzeżenie przez pracodawcę w umowie, że po ustaniu zatrudnienia pracownika będzie miał możliwość odstąpienia od jej postanowień, nie zwalnia z obowiązku wypłaty odszkodowania. Gazeta Prawna nr 72/2016 Wprowadzenie

Organ egzekucyjny powinien wskazać w uzasadnieniu okoliczności, którymi się kierował ustalając wysokość grzywny w celu przymuszenia, bo to umożliwia sądowi administracyjnemu dokonanie kontroli, czy nie doszło do przekroczenia granic uznania administracyjnego w tej kwestii.

Względy ekonomiczne, finansowe lub trudności techniczne nie stanowią przeszkody powodującej niewykonalność decyzji, gdyż mają charakter czasowy, a nie trwały.

Skuteczność środków egzekucyjnych jest jednym z podstawowych czynników przesądzających o efektywności administracji publicznej. Uregulowane w ustawie środki egzekucyjne są środkami zaspokajającymi, z wyjątkiem grzywny w celu przymuszenia, która jest środkiem przymuszającym.