Nowelizacją Kodeksu pracy uszczegółowiono i rozbudowano przepisy, których celem jest zapewnienie bezpieczeństwa pracownikom pracującym w szczególnie niekorzystnych warunkach.

Od 1 stycznia 2004 r. płatny jest przez pracodawcę każdy dzień choroby pracownika niezależnie od jej długości.

Gdy pracownik nie otrzymuje w terminie należnych mu świadczeń, może wystąpić z roszczeniem do sądu pracy, może też skierować skargę na pracodawcę do Państwowej Inspekcji Pracy. Od 25 sierpnia 2001 r. inspektorzy pracy mają możliwość wydania tzw. nakazu płatniczego.

Zagrożenie występowaniem patologii w zakładzie pracy wzrasta w okresach wysokiego bezrobocia. W takiej sytuacji szef często mniej dba o pracowników (zwłaszcza wykonujących mało skomplikowane prace), także współpracownicy mogą starać się zniechęcić kogoś do pracy na danym stanowisku w nadziei, że obejmie je inna osoba. Pracodawca ponosi jednak odpowiedzialność za całokształt funkcjonowania zakładu pracy

Dyżur pracowniczy polega na pozostawaniu pracownika w dyspozycji pracodawcy, w oczekiwaniu na konieczność wykonywania efektywnej pracy, która to konieczność może jednak wcale nie nastąpić. Dyżur może być pełniony jedynie poza normalnymi godzinami pracy.

Konieczność dostosowania przepisów o czasie pracy do Dyrektywy nr 93/104/WE z 13 grudnia 1993 r. oraz doprecyzowania niektórych - budzących wątpliwości - regulacji prawnych zaowocowała gruntowną przebudową kodeksowych unormowań o czasie pracy wprowadzoną ustawą z 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, zwaną dalej nowelą listopadową.