Wskazanie „niespełnienia oczekiwań pracodawcy w związku z zajmowanym stanowiskiem”, bez konkretyzacji, o jakie oczekiwania chodziło, nie może być uznane za podanie konkretnej i rzeczywistej przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę na czas nie określony w rozumieniu art. 30 § 4 i art. 45 § 1 KP.

Pracodawca nie ma obowiązku wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi, który złożył oświadczenie o jej rozwiązaniu za siedmiodniowym uprzedzeniem na podstawie art. 231 § 4 zdanie pierwsze KP.

Rozwiązanie stosunku pracy w związku ze zmianą organizacyjno-prawnego modelu funkcjonowania księgowości przedsiębiorstwa, przynoszącą pracodawcy istotne zmniejszenie kosztów pracy, może być uznane za zwolnienie z przyczyn dotyczących zakładu pracy, choćby nie pociągało za sobą zmniejszenia liczby zatrudnionych.

Okres ochrony przed rozwiązaniem umowy o pracę na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 KP rozpoczyna bieg od następnego dnia kalendarzowego, jeżeli orzeczenie lekarskie o niezdolności do pracy w danym dniu roboczym zostało wydane po jego zakończeniu i po wykonaniu przez pracownika ustalonej na ten dzień pracy.

Samowolny zabór przez pracownika z jego akt osobowych dokumentów dotyczących stosunku pracy i uporczywa odmowa ich zwrotu na żądanie pracodawcy stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 w związku z art. 100 § 1 KP).

Członkowie zarządu międzyzakładowej organizacji związkowej należą do kręgu pracowników, którym ochrona przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy przysługuje z mocy przepisów szczególnych w rozumieniu art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr

Niezachowanie przez pracownika terminu do zaskarżenia czynności prawnej pracodawcy rozwiązującej stosunek pracy (art. 264 KP) wyłącza potrzebę rozważania zasadności i legalności przyczyn rozwiązania umowy o pracę.

Nauczyciel prowadzący w szkole specjalnej zajęcia dydaktyczne w klasach łączonych nabywał na podstawie § 1 ust. 1 w związku z § 2 pkt 1 i 6 oraz § 3 ust. 4 zarządzenia Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 31 lipca 1982 r. w sprawie wykazu trudnych i uciążliwych warunków pracy oraz zasad wypłacania dodatków z tytułu pracy w tych warunkach (Dz.Urz. M.O.iW. Nr 11, poz. 98) prawo do dwóch dodatków do wynagrodzenia

Odmowa ponownego zatrudnienia pracownika (art. 48 § 1 KP) nie jest równoznaczna z wygaśnięciem stosunku pracy.

Z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz.U. Nr 89, poz. 402 ze zm.) nie wynikał obowiązek mianowania każdej osoby, w odniesieniu do której dyrektor generalny urzędu przedstawił wniosek.

Przepisy o wypowiedzeniu wynikających z umowy warunków płacy (art. 42 § 1 KP) nie mają zastosowania do stosunku pracy z wyboru (art. 73 KP).

Wykonywanie przez pracownika zatrudnienia w rozmiarze czasu pracy wyższym niż umówiony, nie uzasadnia roszczenia o ustalenie innego wymiaru czasu pracy niż umownie określony.

Roszczenia z art. 20 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112 ze zm.) wynikają z odmiennej podstawy faktycznej i prawnej, niż żądanie przywrócenia poprzednich warunków pracy nauczyciela przeniesionego w stan nieczynny z naruszeniem przesłanek art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela.

Nauczycielowi przeniesionemu do innej szkoły na jego wniosek, uzasadniony likwidacją dotychczasowego pracodawcy, nie przysługuje odprawa przewidziana w art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.).

1. W sytuacji, gdy naruszenie obowiązków pracowniczych polega na zawinionym zaniechaniu, mimo obowiązku czynienia, bieg miesięcznego terminu z art. 52 § 2 KP należy liczyć odrębnie w stosunku do każdego kolejnego dnia utrzymującego się nieprzerwanie stanu naruszenia. 2. Zaniechanie pracownika polegające na przetrzymywaniu sprzętu biurowego stanowiącego własność pracodawcy, mimo wezwań do jego zwrotu

Wykonanie zadania premiowego po wyznaczonym terminie lub w niepełnym rozmiarze, uzasadnia obniżenie pracownikowi wysokości premii, a nie jej pozbawienie, jeżeli zachowuje ono dla pracodawcy tę samą lub proporcjonalnie zmniejszoną wartość.

Pracodawca nie ma obowiązku rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem nie będącym działaczem związkowym w celu zapewnienia stanowiska pracy dla pracownika, którego stosunek pracy podlega szczególnej ochronie na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.), gdy jego stanowisko pracy jest likwidowane.

Okres pobierania zasiłku gwarantowanego nie daje podstaw do nabycia prawa do zasiłku, lecz jedynie zalicza się go do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Ponadto od zasiłków gwarantowanych nie opłaca się składek na Fundusz Pracy.

Wykonywanie przez pracownika za zgodą bezpośredniego przełożonego w czasie pogotowia do pracy czynności niezwiązanych z obowiązkami pracowniczymi, nie stanowi naruszenia pracowniczego obowiązku przestrzegania porządku ustalonego w zakładzie pracy.

Znaczne przekroczenie siedmiodniowego terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę mogą usprawiedliwiać tylko szczególne okoliczności trwające przez cały czas opóźnienia.

1. Ocena sądu, czy cofnięcie pozwu nie narusza słusznego interesu pracownika (art. 496 KPC), dokonywana jest w płaszczyźnie obiektywnej - w konfrontacji z oceną zasadności roszczeń pracownika, a nie w płaszczyźnie subiektywnej - przez odwołanie się do domniemanej wiedzy pracownika o prawie pracy lub rozważenia, czy pracownik cofając pozew miał świadomość, że działa wbrew swoim interesom. 2. Zmiana

Określenie wynagrodzenia w sposób zryczałtowany, a więc bez ustalenia ilościowych i jakościowych wskaźników pracy, nie powoduje nieważności umowy o pracę, ale nie wyłącza możliwości żądania korekty wynagrodzenia rażąco nieadekwatnego do rzeczywiście wykonanej pracy.

Pracownik urzędu, urodzony przed dniem 1 stycznia 1949 r., któremu po reformie administracji publicznej nie zaproponowano nowych warunków pracy na dalszy okres i którego stosunek pracy wygasł z dniem 30 czerwca 1999 r. (art. 58 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, Dz.U. Nr 133, poz. 872) zachował prawo do emerytury przewidzianej