Przepis art. 217 § 2 k.p.k. odnosi się do wszystkich przestępstw zagrożonych w przepisach części szczegółowej u.k.s. (art. 47-121) karą grzywny, ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności nie przekraczającą jednego roku, chociażby in concreto, ze względu na istnienie okoliczności wymienionych w art. 24 lub 25 u.k.s., groziło za nie – na podstawie art. 26 § 1 u.k.s. – wymierzenie kary pozbawienia

Kwotę ulg inwestycyjnych przyznanych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1984 r. w sprawie ulg podatkowych z tytułu inwestycji (Dz.U. nr 60, poz. 307), mając na uwadze brzmienie art. 37 ustawy z 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzeniu na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne

1. Przewidywana nadpłata podatku dochodowego od osób prawnych, jaka wystąpi po upływie roku podatkowego, nie daje podstawy do wstrzymania się przez podatnika z zapłatą zaliczki na ten podatek za miesiąc grudzień roku podatkowego, ustalonej na zasadach określonych w art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. (Dz.U. nr 3, poz. 12) w brzmieniu ustalonym w art. 3 ustawy z dnia 29 września 1989 r.

Wyłączenie spod mocy obowiązującej przepisów ustawy z 10 kwietnia 1974 r. – Prawo lokalowe (Dz.U. z 1983 r. nr 11, poz. 55 ze zm.) budynków gospodarstw rolnych, nie podlegających podatkowi od nieruchomości albo od niego zwolnionych, utraciło swoje znaczenie z chwilą powszechnego opodatkowania tych budynków (lub ich części) podatkiem od nieruchomości na podstawie ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach

1. Wynikający z treści art. 4 lit. a Konwencji o przekazywaniu osób skazanych na karę pozbawienia wolności w celu odbycia kary w państwie, którego są obywatelami, sporządzonej w Berlinie dnia 19 maja 1978 r. (Dz.U. z 1980 r., nr 8, poz. 21), warunek „podwójnej karalności” czynu dotyczy wszelkich typów przestępstw, a zatem również przestępstw skarbowych (w tym celnych i dewizowych). 2. Sąd państwa przejmującego

Art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. nr 45, poz. 207 ze zm.) nie ma zastosowania do darowizn, co do których w dniu 11 sierpnia 1983 r., na skutek upływu 5-letniego terminu przedawnienia ustanowionego w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. nr 27, poz. 111 ze zm.), organ podatkowy nie mógł wydać decyzji w sprawie

1. Hurtowa sprzedaż alkoholu prowadzona przez podmiot gospodarczy nie wyczerpuje znamion przestępstwa określonego w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. nr 35, poz. 230 z późn. zm.). 2. Uchylanie się od uiszczenia należności podatkowych przez osobą dokonującą hurtowego obrotu napojami alkoholowymi może stanowić występek

Instytucja „szacunku” przewidziana w art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. nr 27, poz. 111 ze zm.) jest specyficzną instytucją prawa podatkowego, a utożsamianie jej z instytucją oceny dowodów dokonywaną przez rozstrzygający organ w oparciu o art. 77 § 1 k.p.a. jest zbyt daleko idące. Niezbędnym założeniem dokonywania „szacunku” w świetle art. 11, ustawy o zobowiązaniach

Do kosztów inwestycyjnych członka spółki wodnej, będącej podatnikiem, od których oblicza się zwiększony podatek dochodowy na podstawie art. 47 § 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej (j.t. Dz.U. z 1987 r. nr 12, poz. 77), nie zalicza się wnoszonych przez niego na rzecz spółki wodnej składek członkowskich na finansowanie statutowych zadań spółki.

Sposób przeprowadzania dowodów w postępowaniu podatkowym nie może być ograniczony do tzw. „operacji rachunkowych”, polegających na przyjęciu wiarygodności tylko pewnej kategorii rachunków zakupu materiałów budowlanych, jeżeli strona uwiarygodniła wartość także i innych dowodów na piśmie, a w wypadku wątpliwości co do ich znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy prosiła o przeprowadzenie innych dowodów,

W sprawie, w której pracownik dochodzi zwrotu nienależnie pobranego z wynagrodzenia za pracę podatku wyrównawczego lub zaliczki na poczet tego podatku przez zakład pracy, zakład ten jest legitymowany do występowania przed sądem pracy w charakterze pozwanego.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru opłaty skarbowej od wartości rzeczy lub praw będących przedmiotem czynności cywilnoprawnej odlicza się wartość nakładów poczynionych przez nabywcę przed dokonaniem czynności cywilnoprawnej.

W razie kwestionowania przez podatnika obowiązku zapłaty lub wysokości odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych, organ podatkowy wydaje w tym przedmiocie decyzję.

Nie jest sprawą zakończoną decyzją ostateczną, w rozumieniu par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 listopada 1987 r. w sprawie zwolnienia od podatku od spadków i darowizn niektórych darowizn oraz podwyższenia kwot wartości rzeczy i praw majątkowych nie podlegających opodatkowaniu oraz wyłączonych z podstawy opodatkowania tym podatkiem /Dz.U. nr 35 poz. 197/, sprawa, w której ostateczna decyzja

Artykuł 2 § 1 k.k. w zw. z art. 2 u.k.s. ma zastosowanie, gdy w czasie orzekania w sprawie o przestępstwo określone w art. 80 u.k.s. towar będący przedmiotem tego przestępstwa był lub jest zwolniony od cła, chociażby na okres przejściowy.

Działanie polegające na żądaniu i przyjmowaniu korzyści majątkowych w wielkich rozmiarach w postaci wartości dewizowych za wykonywane czynności służbowe wyczerpuje zarówno znamiona przestępstwa łapownictwa, określonego w art. 240 pkt 2 k.k., jak i przestępstwa nielegalnego obrotu tymi wartościami, określonego w art. 60 § 1 u.k.s.

Do kosztów uzyskania przychodu /art. 15 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - t.j. Dz.U. 1988 nr 4 poz. 37/ ze sprzedaży rzeczy wlicza się wartość pracy własnej podatnika zmniejszoną o sumę, która przypadałaby tytułem podatku od wynagrodzeń w razie korzystania z pracy najemnej.

Stroną postępowania i decyzji organu podatkowego - wydanej na podstawie art. 15 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w związku z pobraniem przez notariusza będącego płatnikiem, podatku w kwocie niższej od należnej - jest podatnik.

Wyrobami o charakterze antyimportowym w rozumieniu § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie obniżki podatku dochodowego od dochodu zagranicznych podmiotów gospodarczych i przedsiębiorstw z udziałem zagranicznym posiadających osobowość prawną (Dz.U. nr 43, poz. 194 i z 1984 r. nr 60, poz. 307) nie są wyroby sprzedane na eksport.

Obowiązek podatkowy, przewidziany w art. 30 ust. 1 i 3 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej /Dz.U. 1984 nr 16 poz. 75/ ciąży na jednostkach gospodarczych także wówczas, jeżeli posiadają części budynków i budowli oraz gruntów.

Przejście z mocy prawa na własność Państwa /zakładu energetycznego/ urządzeń energetycznych takich jak linia napowietrzna, stacja trafo-słupowa, transformator, przyłącza napowietrzne, zakupionych i wykorzystywanych przez podatnika w ramach wykonywanej działalności, nie wyłącza jego uprawnienia do ulgi inwestycyjnej przewidzianej w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ulgach podatkowych

Upływ 5-letniego terminu przewidzianego w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nie stanowi przeszkody do uchylenia przez organ odwoławczy w całości albo w części zaskarżonej decyzji i orzeczenia co do istoty sprawy /art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa/ w sytuacji, gdy zaskarżona decyzja organu podatkowego pierwszej instancji została wydana

Wykonywaniem działalności nie przewidzianej w statutach jednostek organizacyjnych, o których mowa w par. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1982 r. w sprawie opodatkowania podatkiem scalonym niektórych jednostek gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 36 poz. 236/ nie jest - w rozumieniu par. 2 ust. 3 tego rozporządzenia - wykonywanie takiego rodzaju działalności, która nie wykracza

Koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192; zm. Dz.U. 1985 nr 12 poz. 51/ obejmują również wartość użytych przez płatnika podatku obrotowego i dochodowego surowców, wyprodukowanych we własnym gospodarstwie rolnym, a następnie wykorzystanych w produkcji związanej z przetwarzaniem tych surowców.