Świadczenia przekazywane pracownikom przez pracodawcę, które spełniają kryteria przysporzenia majątkowego w rozumieniu art. 11 i 12 u.p.d.o.f., stanowią przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegające opodatkowaniu, co obciąża pracodawcę obowiązkami płatnika.

Grunty pod zlikwidowanymi liniami kolejowymi, mimo zaprzestania pierwotnego użycia, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa, co uprawnia do ich opodatkowania zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., nawet gdy nie są aktualnie używane do przewozów kolejowych.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej w posiadaniu przedsiębiorcy mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, jeśli wchodzą w skład przedsiębiorstwa i mogą być potencjalnie wykorzystane w tej działalności.

Art. 15zzzzzn² ustawy COVID-19 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż obejmuje także terminy materialnoprawne prawa administracyjnego, w tym terminy prawa podatkowego.

W zakres pojęcia prawo administracyjne użytego w art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19 wchodzą także przepisy materialnego prawa podatkowego, co pozwala na przywrócenie terminów materialnych w podatkach w okresie pandemii.

W postępowaniu wznowieniowym zgodnie z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, dla stwierdzenia nowej istotnej okoliczności lub dowodu wymagane jest, aby taka okoliczność była nowa, istotna, istniała w dniu wydania decyzji i była nieznana organowi. Brak spełnienia tych wymogów wyklucza możliwość wznowienia postępowania.

Dla skuteczności wznowienia postępowania podatkowego, należy wykazać nowość dowodów nieznanych organowi w chwili decyzji. Brak nowości eliminuje możliwość wznowienia na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p.

Zasada trwałości decyzji ostatecznych uniemożliwia wznowienie postępowania na podstawie nieistotnych dowodów; nowe okoliczności muszą być nieznane i istotne dla sprawy. Brak nowych istotnych dowodów wyklucza uchylenie decyzji podatkowej.