Dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników w SSE w związku z art. 15g i 15gg ustawy o Covid-19, związane z działalnością objętą zezwoleniem, podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Dopuszczalne jest traktowanie wszystkich wydatków niezbędnych do prowadzenia działalności przez nową inwestycję jako koszty kwalifikowane, jeśli wspierają one niezależność gospodarczą nowego zakładu. Uchwała interpretacyjna nie może być uchylona tylko w części, nawet jeśli część roszczeń skarżącego dotycząca kosztów kwalifikowanych jest bezzasadna.

Skarga kasacyjna I.Z. została oddalona z powodu niespełnienia wymogów formalnych dotyczących precyzyjnego określenia i uzasadnienia zarzutów, co uniemożliwiło ich merytoryczną ocenę przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że organy administracyjne błędnie oceniły przesłanki umorzenia kosztów egzekucyjnych. Wyrok WSA, uwzględniający skargę podatnika, jest zasadny ze względu na naruszenie prawa procesowego przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej.

Decyzje o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich muszą być doręczane na faktyczny adres zamieszkania, a nie formalny adres rejestracji działalności. W przypadku błędnego doręczenia adres ten nie uruchamia terminu zaskarżenia.

Dofinansowanie przyznane z FGŚP na podstawie art. 15g i 15gg ustawy o Covid-19, związane z działalnością w SSE, kwalifikuje się jako dochód zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., jeżeli istnieje ścisły związek z działalnością strefową.

Obowiązek podatkowy z tytułu podatku od nieruchomości ciąży na właścicielach nieruchomości, jeśli nie wskażą, że innemu podmiotowi służyłby status posiadacza samoistnego, wyprzedzający ten obowiązek.

Przywrócenie terminu procesowego nie jest możliwe, gdy uchybienie wynika z zaniedbań pełnomocnika zawodowego, chyba że strona wykaże brak winy w granicach staranności wymaganej od profesjonalisty.