Obiekt budowlany pozostaje budynkiem w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nawet wówczas, gdy ze względów technicznych, faktycznych lub prawnych nie jest i nie może być wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem, a czasowy brak elementów statuujących definicję budynku wynikający z prac budowlanych nie wpływa na jego klasyfikację podatkową.

Dla uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru, ale i udokumentowanie tej operacji w sposób odzwierciedlający rzeczywiste transakcje. Nierzetelne faktury nie mogą stanowić podstawy zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Sam wywóz towaru z kraju na terytorium innego państwa członkowskiego nie przesądza o możliwości opodatkowania tej czynności 0% stawką VAT, lecz konieczne jest, aby wywieziony z kraju towar został dostarczony do konkretnego podatnika w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Materialnoprawny charakter terminów określonych w art. 87 ust. 2 w związku z ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oznacza, że po ich upływie organ podatkowy traci uprawnienie do przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku. Skuteczne przedłużenie terminu możliwe jest jedynie przed jego upływem. Próba przedłużenia terminu po jego upływie jest nieskuteczna.

Umorzenie zaległości podatkowych na podstawie art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej możliwe jest jedynie w sytuacji, gdy organ podatkowy stwierdzi wystąpienie jednej z przesłanek – ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Stwierdzenie tych przesłanek otwiera możliwość rozważenia zakresu zastosowania ulgi, lecz nie oznacza automatycznego jej przyznania.

Sprzedaż gotowego posiłku wraz z transportem nie spełnia kryteriów usługi cateringowej i powinna być traktowana jako dostawa towaru, podlegająca opodatkowaniu stawką VAT wynoszącą 8% według klasyfikacji w PKWiU jako usługi związane z wyżywieniem.

Skarga kasacyjna G. sp. z o.o. odnośnie przedawnienia zobowiązań podatkowych za 2014 r. podlega oddaleniu, z uwagi na prawidłowo ustalone zawieszenie biegu terminu przedawnienia oraz brak skutecznego podważenia oceny dowodów przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA i nakazuje ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując na konieczność dokładnego przeanalizowania okoliczności zawieszenia przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał naruszenie art. 200 § 1 O.p. za istotne dla wyniku sprawy i uchylił wyrok WSA i decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, nakazując ponowne rozpoznanie, z uwzględnieniem prawa strony do wypowiedzenia się w postępowaniu.

Sprzedaż kanapek przez producenta w sklepach firmowych nie stanowi usługi gastronomicznej. Czynności takie jak doradzanie czy pakowanie nie są usługami wspomagającymi, a więc brak jest podstaw do klasyfikacji transakcji pod PKWiU 56 i opodatkowania VAT według stawki 8%.

Sprzedaż gotowych kanapek w sklepach firmowych nie stanowi złożonej usługi związanej z wyżywieniem podlegającej opodatkowaniu stawką VAT 8%, lecz dostawę towarów ze stawką VAT 5%, bez usług wspomagających ich bezpośrednią konsumpcję.

Wydatki ponoszone na udział lekarzy w konferencjach stanowią przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., który nie jest zwolniony od opodatkowania, a spółka jest zobowiązana do wystawienia PIT-11 zgodnie z art. 42a u.p.d.o.f.

Przekazanie majątku likwidowanej spółki na rzecz jedynego udziałowca in natura, w sytuacji braku wcześniejszego zobowiązania do spełnienia świadczenia pieniężnego, nie generuje przychodu podatkowego na gruncie art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p.

Podstawę opodatkowania wniesienia aportu do spółki, w zamian za akcje tej spółki, stanowi cena emisyjna akcji – jeżeli taka zapłata została uzgodniona między stronami, a nie ich wartość nominalna.