Zawarcie transakcji mających realny charakter w świetle prawa cywilnego, lecz tworzonych wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem przepisów o VAT, stanowi nadużycie prawa w rozumieniu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli te transakcje byłyby rzeczywiście wykonane i dokumentowane.

W kontekście obowiązku podatnika do rzetelnego prowadzenia dokumentacji dotyczącej zawieranych transakcji, zgodnie z art. 193 ordynacji podatkowej, podkreśla się znaczenie zawarcia umowy, która precyzyjnie określa warunki współpracy, jako podstawowego narzędzia umożliwiającego dowodzenie faktycznej realizacji transakcji. Brak takiej dokumentacji, szczególnie w przypadku transakcji o znaczącej wartości