Grunt posiadany przez przedsiębiorcę, nawet jeśli nie jest obecnie wykorzystywany do pierwotnie przeznaczonej działalności (np. transport kolejowy), może być uznany za związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli istnieje potencjał wykorzystania go w innej formie działalności gospodarczej (np. handel, usługi), co implikuje jego opodatkowanie podatkiem od nieruchomości. Formalny status gruntu

Przy wydaniu interpretacji indywidualnej uzasadnienie stanowiska organu musi być na tyle wyczerpujące, aby wynikało z niego, że organ ocenił wszystkie istotne dla sprawy argumenty wnioskodawcy w stanie faktycznym przez niego przedstawionym. Powinno więc ono przedstawiać argumentację prawną, z której będzie jednoznacznie wynikać, dlaczego stanowisko i argumenty wnioskodawcy organ uznał za nietrafne

Za niewłaściwe należy uznać zastosowanie sankcji w formie dodatkowego zobowiązania podatkowego, wynikającego z błędu podatnika niebędącego wynikiem oszustwa lub nadużycia prawa podatkowego, jako niezgodne z zasadą proporcjonalności, w szczególności w świetle wyroków TSUE dotyczących interpretacji art. 273 dyrektywy 2006/112/WE. Naruszenia praw podatkowych, które nie charakteryzują się znamionami oszustwa

W kontekście opodatkowania podatkiem od nieruchomości, dla klasyfikacji gruntu jako związanego z działalnością gospodarczą podatnika, decydujące znaczenie ma nie tylko sam fakt posiadania gruntów przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, ale także potencjał ich wykorzystania w ramach takiej działalności, bez względu na obecny sposób ich wykorzystania.

Jeśli członek zarządu napotka przeszkody uniemożliwiające staranne wykonywanie swoich obowiązków, powinien niezwłocznie podjąć działania, takie jak ustanowienie prokurenta lub rezygnacja z pełnionej funkcji, aby zapewnić właściwe zarządzanie spółką. Tylko w ten sposób może uniknąć ewentualnej solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które wynikają