NSA uznał, iż do zastosowania zwolnienia z podatku od dywidend nie jest konieczne rzeczywiste właścicielstwo przychodu przez skarżącą spółkę, lecz wystarczające jest wypełnienie wymogów formalnych określonych przez przepisy krajowe (art. 22 u.p.d.o.p.). Z uwagi na brak pełnego uzasadnienia przez organ odmowy zwolnienia, NSA oddalił skargę kasacyjną urzędu.

Nie przedstawienie wiarygodnych dowodów wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towaru skutkuje uznaniem sprzedaży suszu tytoniowego za krajową i opodatkowaniem podatkiem akcyzowym.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że wyrok TSUE C-189/18 nie uzasadnia wznowienia postępowania podatkowego z racji odmienności prawa węgierskiego od polskiego, brak zaś naruszeń proceduralnych w pierwotnym postępowaniu wyklucza uchylenie decyzji ostatecznej.

Otrzymująca należności spółka może być zakwalifikowana jako rzeczywisty właściciel dywidend, mimo iż jest obowiązana do przekazania ich zarządzanemu funduszowi, lecz w odniesieniu do odsetek rzeczywistym właścicielem jest fundusz, co uniemożliwia skorzystanie z preferencji podatkowej.

Podmiot, który nie dochował należytej staranności przy weryfikacji kontrahentów oraz uczestniczył w procederze o znamionach oszustwa podatkowego, nie może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT, nawet jeżeli nie miało miejsca fizyczne kwestionowanie transakcji.

Brak obowiązkowego sprawozdania z przeznaczenia darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą eliminuje możliwość skorzystania z odliczenia podatkowego na podstawie art. 55 ust. 7 ustawy wyznaniowej.

W skutkach zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego kluczowe jest ustalenie, czy postępowanie karne skarbowe miało charakter instrumentalny. Brak takiego charakteru uprawnia do skutecznego zawieszenia terminu przedawnienia.

Brak sprawozdania z przeznaczenia darowizny na cele kościelne charytatywno-opiekuńcze oraz zwrot znacznej części darowizny uniemożliwiają jej odliczenie od podstawy opodatkowania na mocy art. 55 ust. 7 ustawy wyznaniowej.

Przedłużenie postępowań administracyjnych, nawet powyżej ustawowych terminów, nie stanowi podstawy do odstąpienia od naliczania odsetek za zwłokę w przypadku, gdy opóźnienie wynika z obiektywnych przyczyn niezależnych od organów podatkowych.

W orzecznictwie sądu uznano, że dla skutecznego zawieszenia przedawnienia zobowiązania wystarczające jest spełnienie przesłanek ustawowych wszczęcia postępowania karnego skarbowego. Ocena instrumentalności takiego wszczęcia musi opierać się na obiektywnej weryfikacji działań organu w kontekście całokształtu postępowania.

Wykładnia przepisów ustawy o VAT dopuszcza zastosowanie przez Gminę indywidualnego sposobu określenia proporcji (prewspółczynnika) VAT, jeśli bardziej precyzyjnie odzwierciedla specyfikę prowadzonej działalności niż metoda określona w ministerialnym Rozporządzeniu, umożliwiając poprawne odliczenie podatku naliczonego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne decyzję organu podatkowego i sądu pierwszej instancji o zakwestionowaniu prawa do odliczenia podatku VAT jako dokonane w kontekście nadużycia prawa oraz pozorności transakcji.

Postanowienie o odmowie wydania interpretacji indywidualnej musi opierać się wyłącznie na elementach zdarzenia przyszłego przedstawionych we wniosku. Organ podatkowy nie może dokonując takich odmów, odnosić się do zmodyfikowanego stanu faktycznego, który nie został przedstawiony w oryginalnym wniosku.

NSA uznał, że skarżąca spółka jest rzeczywistym właścicielem dywidend, lecz nie odsetek, które należą do funduszu, a nie zarządzającej spółki, co warunkuje odmowę zwolnienia z ryczałtowego podatku od odsetek.

Funkcjonariuszowi służby celno-skarbowej, który przyjął propozycję zatrudnienia w ramach korpusu służby cywilnej na podstawie umowy o pracę, przysługuje odprawa pieniężna na podstawie analogicznie stosowanego art. 170 ust. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej w związku z art. 163 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej

Usługi agenta emisji, które odnoszą się do instrumentów finansowych, lecz nie zawierają ich jako przedmiot główny, nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, a nie stanowią również usługi kompleksowej dla celów prawidłowego zastosowania zwolnienia podatkowego.

W postępowaniu zainicjowanym skargą na interpretację indywidualną, sąd administracyjny, działając w granicach wyznaczonych art. 57a p.p.s.a., jest związany zarzutami i podstawą prawną skargi, nie jest uprawniony do ustalania innych naruszeń prawa poza wykazanymi w skardze.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organy podatkowe prawidłowo zastosowały zabezpieczenie zobowiązań podatkowych podatnika, podtrzymując decyzję o uzasadnionej obawie niewykonania zobowiązań oraz prawidłowości postępowania kontrolnego.

Sprzedaż nieruchomości przejętej przez Bank w ramach działalności zwolnionej z VAT podlega zwolnieniu, jeżeli Bank przy nabyciu nieruchomości nie miał prawa do obniżenia podatku VAT. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał zwolnienie, odrzucając skargę kasacyjną Dyrektora KIS.

Dywidendy wypłacane spółce podlegają zwolnieniu z podatku u źródła, nawet jeśli spółka nie jest ich rzeczywistym właścicielem, co nie dotyczy odsetek, które wymagają, aby rzeczywistym właścicielem była ta spółka.