Podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nawet jeśli prace odpowiadające opisom z faktur zostały wykonane. Nieskuteczna korekta faktury, dokonana po jej rozliczeniu przez odbiorcę, nie eliminuje ryzyka uszczuplenia dochodów budżetowych. Skargę kasacyjną oddalono.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej nie skutkuje skutecznym zawieszeniem biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych, gdy brak jest czynności procesowych wskazujących na realne cele postępowania.

Wyrok TSUE C-189/18 nie posiada charakteru precedensowego, wpływającego na polski system podatkowy, co wyklucza jego wpływ na decyzje wymiarowe dotyczące VAT i przesłanki wznowienia postępowania podatkowego. Skarga kasacyjna T. sp. j. została oddalona.

Czynność przekazania infrastruktury na podstawie dzierżawy za symboliczny czynsz, nieadekwatny do poniesionych nakładów inwestycyjnych, stanowi nadużycie prawa podatkowego, nieuprawniające do odliczenia podatku VAT od kosztów inwestycji.

Prawo do zwrotu nadpłaty podatku, niezależnie od okoliczności jej powstania, wygasa po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu, co oznacza, że czynność materialnotechniczna zwrotu nie może zostać dokonana po upływie terminu przedawnienia.

W stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r. (tj. przed wejściem w życie art. 107 § 3 Ordynacji podatkowej) członkowie zarządu spółki kapitałowej, jako osoby trzecie, nie ponoszą odpowiedzialności za odsetki od zaległości składkowych spółki za okres po dniu ogłoszenia jej upadłości, gdyż odpowiedzialność ta ma charakter akcesoryjny i subsydiarny wobec odpowiedzialności samej spółki, która

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż brak jest przesłanek do wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 oraz art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej, a skarga kasacyjna spółki "K." Sp. z o.o. zostaje oddalona. Koszty postępowania kasacyjnego zasądzone od skarżącej.

Wyrok TSUE w sprawie C-189/18 nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania podatkowego w kontekście polskich regulacji prawnych, jeśli nie wykazano naruszeń przepisów proceduralnych o wpływie na treść decyzji ostatecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną z uwagi na prawidłowe doręczenie postanowienia o wszczęciu postępowania pełnomocnikowi strony, uznaje decyzję organu podatkowego za skutecznie wprowadzoną do obrotu prawnego, oraz podkreśla konieczność zbadania kwestii przedawnienia zobowiązania w kontekście art. 70c Ordynacji podatkowej.

W sprawie dotyczącej rozliczenia podatku VAT za IV kwartał 2013 r., Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza zasadność zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego w związku z wszczęciem postępowania karnego oraz prawidłowość skierowania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ podatkowy.

Wyrok NSA uznaje, iż wyrok TSUE w sprawie C-189/18 nie stanowił podstawy do wznowienia postępowania podatkowego, a ocena dowodów przeprowadzona była zgodnie z polskim prawem, zapewniając przestrzeganie zasad legalizmu oraz prawa do obrony.

Zgodnie z art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy jest uprawniony do uchylenia decyzji organu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, gdy stwierdza brak kompletnych ustaleń faktycznych, potrzebnych do merytorycznego rozstrzygnięcia.

Kryterium decydującym o stosowaniu przepisów dotychczasowych lub znowelizowanych ustawy o podatku od spadków i darowizn jest data nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, a nie data powstania obowiązku podatkowego czy wszczęcia postępowania.

Podatnik ponosi odpowiedzialność za zapłatę podatku VAT wykazanego na wystawionej "pustej fakturze", gdyż nie dochował należytej staranności w kontrolowaniu działań osób trzecich, upoważnionych do prowadzenia działalności w jego imieniu, co skutkowało uchybieniem wynikającym z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Sąd drugiej instancji oddala skargę kasacyjną jako niezasadną, uznając prawidłowość decyzji organu podatkowego w odniesieniu do zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań oraz nierzetelności faktur VAT związanych z zarzutem fikcyjnego świadczenia usług.

Prawo do zwrotu nadpłaty podatku, niezależnie od okoliczności jej powstania, wygasa po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu, co oznacza, że czynność materialnotechniczna zwrotu nie może zostać dokonana po upływie terminu przedawnienia.

Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich za zaległości podatkowe spółki opiera się na przesłankach określonych w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, przy czym ustalenie momentu właściwego do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości jest kompetencją organów podatkowych, a ustalenie sytuacji finansowej spółki nie wymaga wiadomości specjalnych.

Prawo do zwrotu nadpłaty podatku, niezależnie od okoliczności jej powstania, wygasa po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu, co oznacza, że czynność materialnotechniczna zwrotu nie może zostać dokonana po upływie terminu przedawnienia.