Zastosowanie art. 87 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i przedłużenie terminu zwrotu różnicy podatku nie wymaga wskazania bezpośrednich dowodów świadczących o niezasadności zwrotu. Wystarczające jest istnienie uzasadnionego podejrzenia, czy też wątpliwości co do rozliczeń podatnika, które wymagają dalszego sprawdzenia.

Zgodnie z artykułem 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT, przedsiębiorca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeśli transakcje były częścią oszustwa karuzelowego, a brak należytej staranności po stronie podatnika wskazuje na jego świadomość co do uczestnictwa w oszustwie.

W interpretacji indywidualnej VAT w sprawach sprzedaży energii elektrycznej oraz cesji umów, sąd pierwszej instancji nie powinien wykraczać poza granice skargi i przedstawione zarzuty. Ustalenie miejsca opodatkowania oraz obowiązków korekt podatkowych uzależnione jest od właściwie zinterpretowanej sytuacji prawnej.

Pokrycie przez spółkę kosztów studiów MBA członka zarządu stanowi przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń dla członka zarządu zgodnie z u.p.d.o.f., co uzasadnia obowiązki płatnika podatku dochodowego po stronie spółki.

Zidentyfikowanie transakcji kontrolowanej wymaga oceny, czy spełnia ona rynkowe warunki i odpowiednie ustalenie ceny transferowej, nawet gdy transakcja ma charakter nieodpłatny. Interpretacje indywidualne muszą uwzględniać stan faktyczny we wniosku, lecz nie są obowiązane do rozważania wszystkich argumentów wnioskodawcy.

Postępowanie karne dotyczące przestępstw skarbowych nie stanowi zagadnienia wstępnego, które uzasadnia zawieszenie postępowania podatkowego dotyczącego określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym zgodnie z art. 201 § 1 pkt 2 O.p.

Zerwanie ciągłości przedłużania terminu zwrotu nadwyżki podatku VAT skutkuje nieważnością kolejnych przedłużeń, nawet jeśli wcześniejsze orzeczenia, ustalające ten fakt, są wydawane po terminie. Skarżący nie wykazał błędów w ocenie sądu pierwszej instancji, który uchylił przedłużenia jako wadliwe.

NSA wskazał na możliwość ponownego ustalenia podstawy opodatkowania, jeżeli dane z ewidencji gruntów różnią się od stanu faktycznego, uznając, że niekiedy ewidencja gruntów i budynków może być weryfikowana na etapie postępowania podatkowego.

Osoba fizyczna, sprzedając grunty należące do jej majątku prywatnego, nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, jeśli jej działania nie przekraczają zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, co wyklucza uznanie jej za podatnika VAT.

Wpłata dokonana przez podatnika na poczet zaległości w podatku od nieruchomości zaliczana jest zgodnie z regułami art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, a zatem na zaległości o najwcześniejszym terminie płatności, niezależnie od wskazań podatnika co do okresu.

Art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a updof, w brzmieniu od 1 stycznia 2018 r., narusza konstytucyjną zasadę ochrony interesów w toku wywodzoną z art. 2 Konstytucji RP, gdy brak przepisów intertemporalnych prowadzi do pozbawienia prawa zaliczania odpisów amortyzacyjnych rozpoczętych przed wprowadzeniem zmiany.

W sprawie dotyczącej ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że brak zarzutu naruszenia art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej w skardze nie uprawniał do jej uwzględnienia.

Koszty powiązane z odsetkami od zadłużenia muszą być udokumentowane jako związane z przychodem, by mogły być zaliczone jako koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.; brak takiej dokumentacji wyklucza tę możliwość.

W stanie faktycznym niepełnym lub nieprecyzyjnym, wskazanym we wniosku o interpretację, organ podatkowy może go pozostawić bez rozpatrzenia, w szczególności, gdy wniosek obejmuje przepisy prawa obcego, do którego organ nie jest uprawniony. Interpretacja nie może służyć ocenie prawidłowości prawa zagranicznego.

Postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu nadwyżki VAT, wydane przez organ podatkowy, jest nieważne w przypadku jego tożsamości z wcześniejszym już obowiązującym orzeczeniem. Zaskarżenie nie wykazało naruszenia prawa przez WSA.

W przypadku dziedziczenia spadkowego istotnym momentem dla powstania obowiązku podatkowego jest chwila śmierci spadkodawcy, co determinuje właściwość przepisów prawa podatkowego. Późniejsze postanowienie sądu o nabyciu spadku ma jedynie charakter deklaratoryjny, nie wpływający na datę zastosowania przepisów podatkowych.

Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstaje z chwilą przyjęcia spadku, a niezłożenie w terminie zeznania podatkowego skutkuje koniecznością stosowania pięcioletniego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło przyjęcie spadku.

Podstawą opodatkowania w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego w zamian za akcje powinna być wartość emisyjna tych akcji, jeśli taka została uzgodniona, co odpowiada rzeczywistości transakcyjnej oraz neutralności VAT. Odrzucenie tego prowadzi do naruszenia przepisów materialnego prawa podatkowego.

Organy podatkowe mają prawo korzystać z dowodów z innych postępowań, pod warunkiem zapewnienia podatnikowi wglądu w cały materiał dowodowy, nie ograniczając jego prawa do obrony zgodnie z zasadami prawa krajowego i wyrokami TSUE.

Postępowanie wznowieniowe nie znajduje podstawy w orzeczeniu TSUE z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18, jeśli brak jednorodnego wpływu na stan prawny decyzji ostatecznej, zgodnie z polską Ordynacją podatkową oraz zasadą poszanowania prawa do obrony.