Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczającym kryterium do uznania jej za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej – konieczne jest wykazanie jej rzeczywistego lub potencjalnego wykorzystania w działalności gospodarczej.

Warunkiem skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej w podatku od nieruchomości jest nie tylko prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług zdrowotnych, ale przede wszystkim związanie budynków lub ich części z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

Nie uwzględniając nowych dowodów z oględzin nieruchomości, organ II instancji naruszył art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Prawidłowe postępowanie wznowieniowe wymaga uwzględnienia rzeczywistej powierzchni opodatkowania, ujawnionej po dacie wydania pierwotnej decyzji.

Nieruchomości, które są formalnie przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, muszą być opodatkowane według stawek dla działalności gospodarczej, nawet gdy nie są obecnie w pełni wykorzystywane do działalności i służą czasowo innym celom.

Nieprawidłowości w ocenie dowodów skutkują brakiem uzasadnionej oceny dochowania należytej staranności. Należy przeprowadzić pełną weryfikację dowodową w zakresie świadomości uczestnictwa w nielegalnym procederze podatkowym przez P.M.

Nowy dowód ujawniający rzeczywistą powierzchnię gruntów i budynków może stanowić podstawę wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, jeżeli dowód ten istniał w chwili wydania decyzji, ale nie był znany organowi i dotyczy okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Decyzja WSA o uchyleniu decyzji podatkowej z 2017 r. w związku z odkryciem nowych okoliczności była prawidłowa, bowiem organ zignorował obowiązek uwzględnienia korekty i nowych dowodów w świetle zasad postępowania podatkowego.

Faktura VAT nie dowodzi koniecznie kosztów uzyskania przychodów; wymagane jest rzeczywiste istnienie transakcji oraz jej udokumentowanie. W przypadku braku rzeczywistej działalności gospodarczej przez wystawcę faktur, koszty z nimi związane nie mogą obniżać podatku dochodowego.

Osoba fizyczna dokonująca budowy i sprzedaży domów w ramach działań inwestycyjnych działa jako podatnik VAT nawet bez formalnej rejestracji, jeśli okoliczności wskazują na prowadzenie działalności gospodarczej. Zwolnienie z opodatkowania VAT przy sprzedaży takich nieruchomości nie ma zastosowania.

Przy braku faktycznej dostawy towarów, wykazanych w zakwestionowanych fakturach VAT, podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Transakcje muszą odzwierciedlać rzeczywisty obrót gospodarczy, a nie samą wymianę dokumentacji handlowej.

W przypadku, gdy faktury VAT dotyczą czynności niedokonanych, a podatnik świadomie się nimi posłużył, odliczenie podatku naliczonego nie przysługuje, nawet jeśli podatnik później poddał się dobrowolnie odpowiedzialności karnej za związane z tym przestępstwo skarbowe.

Sąd pierwszej instancji nie może ponownie weryfikować kwestii przedawnienia określonych w prawomocnym wyroku, który wiąże organy i sądy w dalszym postępowaniu (art. 153 i art. 170 P.p.s.a.), nawet jeżeli wątpliwości wzbudza data doręczenia decyzji zabezpieczającej jako element przedawnienia.

Organ podatkowy, realizując zasadę prawdy materialnej, ma obowiązek podejmowania działań zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego, niezależnie od inicjatywy dowodowej strony i niezależnie od wcześniejszych ustaleń zawartych w ostatecznych decyzjach podatkowych.

Towar opisany jako pastylki do ssania powinien być klasyfikowany do pozycji 1704 CN jako wyroby cukiernicze, co implikuje zastosowanie podstawowej 23% stawki podatku VAT, niezależnie od jego przeznaczenia deklarowanego jako suplement diety.

Przedłużenie terminu zwrotu podatku VAT wymaga dokładnego uzasadnienia przez organ podatkowy opartego na konkretnych faktach i dowodach niedających wątpliwości co do konieczności dalszej weryfikacji.

Nieformułowanie w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, stanowiącego podstawę ograniczenia poboru zaliczek na podatek, skutkuje oddaleniem skargi jako niezasadnej, mimo braku wykazania niewspółmierności obciążenia podatkowego.

Rodzic naprzemiennie wychowujący dziecko z drugim rodzicem spełnia warunek samotnego wychowywania, jeśli samodzielnie podejmuje czynności wychowawcze bez udziału drugiego rodzica, co uprawnia do ulgi podatkowej zgodnie z art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f.

Zgłoszenie nabycia majątku nie stanowi postępowania podatkowego, zatem brak spełnienia ustawowych wymogów zwolnienia skutkuje opodatkowaniem od spadków i darowizn. Terminowe zgłoszenie jest warunkiem koniecznym do uzyskania zwolnienia, a jego przekroczenie skutkuje naliczeniem podatku bez możliwości zawieszenia postępowania.

Skarga kasacyjna w sprawie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy została oddalona, ponieważ nie wykazano, że zaliczki byłyby niewspółmiernie wysokie w świetle art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej.

Zaliczki na poczet udziału w zyskach spółki komandytowej wypłacone w trakcie roku komplementariuszom nie podlegają poborowi zryczałtowanego podatku dochodowego w momencie ich wypłaty z uwagi na brak możliwości obliczenia należnego podatku, który winien być znany na koniec roku podatkowego.