Zarząd spółki z o.o. odpowiada za jej zaległości podatkowe, jeśli nie wykaże, że zgłoszono upadłość we właściwym czasie. Brak złożenia takiego wniosku lub spóźnione zgłoszenie nie zwalnia z tej odpowiedzialności, która powstaje przy bezskutecznej egzekucji z majątku spółki.
W przypadku obniżenia udziału kapitałowego w SKA powstałej z przekształcenia Sp. z o.o., kosztem uzyskania przychodów jest wartość bilansowa majątku Sp. z o.o. na moment przekształcenia, nie zaś historyczna wartość nominalna udziałów.
Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego, mimo zmieniającej się wykładni prawa, nie stanowi nowej okoliczności faktycznej uzasadniającej wznowienie postępowania w trybie nadzwyczajnym na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej.
Beneficjent wsparcia w postaci pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego może korzystać z tego wsparcia od momentu poniesienia kosztów kwalifikowanych na realizację nowej inwestycji, niezależnie od momentu realizacji dochodu z tej inwestycji, pod warunkiem spełnienia wymogów dotyczących ewidencji środków trwałych.
Przychody uzyskiwane z transakcji na rynku Forex nie spełniają kryteriów kwalifikacji jako przychody z kapitałów pieniężnych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz stanowią przychody z innych źródeł.
Spadkobierca, który przejmuje zobowiązania z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe przez spadkodawcę, ma prawo skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od umorzonych kwot wierzytelności, jeżeli spełnione są warunki określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 maja 2015 r.
Wydanie decyzji o umorzeniu postępowania administracyjnego na podstawie art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej nie wywołuje skutków materialnoprawnych – organ podatkowy nie orzeka o prawach i obowiązkach strony, lecz jedynie stwierdza brak przedmiotu postępowania.
Spółka komandytowo-akcyjna, będąca od 2014 r. podatnikiem CIT, nie może w pełni zaliczyć do kosztów podatkowych uregulowanych zobowiązań z lat wcześniejszych, o ile wcześniej te zobowiązania nie były wyłączone z kosztów przez komplementariusza zgodnie z art. 15b u.p.d.o.p.
W przypadku czynności prawnych związanych z aportem nieruchomości, wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g u.p.c.c. jest możliwe, gdy cała sprawa, w kontekście której czynność ta występuje, podlega przepisom o gospodarce nieruchomościami, niezależnie od podstawy cywilnoprawnej samej czynności.
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA i uznał nadużycie prawa w działaniach skarżącej, potwierdzając zasadność decyzji organu podatkowego. Działania prowadzące do nienależnych zwrotów VAT stanowiły nadużycie zgodnie z zasadą prawa unijnego.
Działania strony skarżącej polegające na złożeniu korekt deklaracji podatkowych w ostatnim dniu terminu przedawnienia świadczą o nadużyciu prawa i mają na celu uzyskanie nienależnego zwrotu podatku VAT.
Korzystanie z prawa do odliczenia VAT na podstawie tzw. pustych faktur, nieodzwierciedlających żadnych rzeczywistych transakcji, jest niezasadne, a organy podatkowe nie są zobowiązane do badania dobrej wiary podatnika w takich przypadkach.
Postępowanie karnoskarbowe może być wykorzystywane w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o ile służy prawdziwemu rozpoznaniu przestępstwa podatkowego, a uczestnictwo w oszukańczym schemacie VAT wyklucza prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawidłowość zastosowania przepisów regulujących związanie wcześniejszymi wyrokami sądowymi oraz wykazano poprawność oceny prawnej dotyczącej podatku od nieruchomości, w tym sposobu obliczania dla nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej i mieszkaniowej.
Przychody uzyskiwane z transakcji na rynku Forex, jeśli przeprowadzane poza rynkiem regulowanym, nie mogą być zakwalifikowane jako przychody z kapitałów pieniężnych, lecz należy uznać je za przychody z innych źródeł zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.
Skarga kasacyjna zarzucająca naruszenie przepisów postępowania może być uwzględniona jedynie w przypadku wykazania istotnego wpływu na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał stanowisko sądu niższej instancji oraz organów podatkowych, uznając skargę za niezasadną z formalnego i merytorycznego punktu widzenia.
Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji administracyjnej wobec spółki było zgodne z prawem w sytuacji, gdy brak środków umożliwiających zabezpieczenie zobowiązań względem organu podatkowego, a skarżąca spółka nie wykazuje zdolności do ich uregulowania.
Odmowa wznowienia postępowania z powodu uchybienia terminowi do wniesienia wniosku, zgodnie z art. 241 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, jest prawidłowa, nawet w przypadku zmiany interpretacji prawa przez uchwałę NSA.
NSA stwierdził, że dla odmowy odliczenia VAT wystarczy wykazanie związku transakcji z oszustwem, bez konieczności pełnej identyfikacji wszystkich uczestników oszustwa karuzelowego. WSA uchylił decyzję bez podstaw i narzucił zbyt rygorystyczne wymagania dowodowe na organy podatkowe.
Postępowanie w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości nie jest właściwym trybem do podważania zapisów ewidencji gruntów i budynków, lecz jedynie do ich wykorzystania jako podstawy opodatkowania.
Przy spełnieniu odpowiednich przesłanek, zasada nadużycia prawa może zostać zastosowana do działań podatników usiłujących uzyskać nienależne korzyści majątkowe w zakresie rozliczeń VAT, nawet po upływie okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych.
Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził decyzję odmowy wznowienia postępowania, podkreślając konieczność dochowania terminów proceduralnych zgodnie z art. 241 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, niezależnie od późniejszych zmian interpretacyjnych dotyczących przepisów prawa.
Dotacje przyznawane celem wyrównania poziomu rentowności działalności nie stanowią odpłatności za świadczoną usługę i nie podlegają opodatkowaniu VAT. Ich przyznanie nie jest powiązane z wynagrodzeniem za usługę nabywaną przez spółkę, ponieważ nie istnieje bezpośredni związek między świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem.