Art. 11 u.p.d.o.p. nie uprawnia organów podatkowych do recharakteryzacji i reklasyfikacji transakcji powiązanych dla celów podatkowych, jedynie na ich podstawie. Wyroki podjęte na tej podstawie bez wyraźnego umocowania prawnego wymagają uchylenia.

Prawo do uzyskania oprocentowania nadpłaty podatku VAT powstałej w wyniku orzeczenia TSUE uzależnione jest od zgłoszenia przez podatnika wniosku o zwrot tej nadpłaty, co wyklucza prawo do oprocentowania w przypadku przeniesienia tej nadpłaty na kolejne okresy rozliczeniowe.

W przypadku świadczenia kompleksowego, obejmującego sprzedaż zabudowanej działki gruntu i udziału w działce drogowej, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega całość według stawki dla świadczenia głównego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność stosowania zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań Skarżącej wobec stosowania obniżonej 5% stawki VAT na podstawie wcześniej utrwalonej praktyki interpretacyjnej organów podatkowych, co uzasadniło oddalenie skarg kasacyjnych i utrzymanie w mocy korzystnego dla Skarżącej orzeczenia WSA.

NSA uznał, że wyrok TSUE nie powoduje konieczności wznowienia postępowania podatkowego w Polsce, jeśli przepisy krajowe nie przewidują związania organów efektem decyzji wydanych na kontrahentów, co wyklucza uchylenie decyzji ostatecznej.

Sfinansowanie kursu prawa jazdy dla osoby niebędącej pracownikiem stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powstający w momencie uzyskania świadczenia, niezależnie od dalszego nawiązania stosunku pracy.

Orzeczenie TSUE z 16 października 2019 r. nie wpływa na ostateczną decyzję organów podatkowych, co wyklucza podstawy wznowienia postępowania zgodnie z art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej.

Stosowanie stawki VAT 5% dla sprzedaży posiłków wewnątrz lokalu i w systemie "drive in" wymaga analizy czynności pod kątem przepisów Dyrektywy 112 oraz oceny faktycznych warunków sprzedaży, z uwzględnieniem wytycznych TSUE i praktyki organów podatkowych.

Świadome uczestnictwo w „karuzeli podatkowej” wyklucza prawo do zwrotu VAT w przypadku, gdy transakcje są częścią procederu oszustwa, nawet jeśli towary fizycznie opuściły UE.

Skargę kasacyjną oddalono, uznając, że skarżący uczestniczył świadomie w oszustwie podatkowym typu karuzela VAT, co wyklucza odliczenie VAT. Brak przesłanek do uchylenia wcześniejszego wyroku.

Odliczenie podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie nieruchomości położonej w K. przy ul. S. przez B. LTD sp. z o.o. S.K.A., które prowadzi do uzyskania nieuzasadnionej korzyści podatkowej, stanowi nadużycie prawa – skarga kasacyjna oddalona.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego uchylająca wyrok WSA i przekazująca sprawę do ponownego rozpoznania na posiedzeniu jawnym, wskazuje na obowiązek respektowania zasady jawności posiedzenia, także przy ograniczeniach związanych z COVID-19.

Podatnikowi przysługuje prawo do zastosowania stawki VAT 0%, jeżeli towary faktycznie opuściły UE, niezależnie od formalnych nieprawidłowości w dokumentacji, pod warunkiem braku zamiaru popełnienia oszustwa podatkowego.

Nieprzedstawienie faktur dokumentujących rzeczywistych transakcji gospodarczych uniemożliwia ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym. Skarga kasacyjna oddalona z powodu braku wykazania istotnych uchybień prawnych.

Wyrok TSUE wydany wobec porządku prawnego innego państwa członkowskiego nie uzasadnia wznowienia postępowania podatkowego, gdy brak jest odpowiedników tych przepisów w prawie krajowym; trwałość decyzji administracyjnych nie jest uchylana poprzez orzeczenia Trybunału bez bezwzględnej kompatybilności regulacyjnej.

Uchwała: I. sp. z o.o. świadomie uczestniczyła w karuzeli podatkowej, a transakcje dokumentowane fakturami VAT nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, co uzasadnia odmowę prawa do odliczenia podatku VAT.

Spółka I. sp. z o.o. uczestniczyła w karuzeli podatkowej jako broker, co wyklucza prawo do odliczenia VAT z pozornych transakcji. Wobec powyższego, zasadnie uznano, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.